เล่ห์ร้าย กลรักกามเทพ

เสียงเพลงที่ดังขึ้นเป็นระยะจนแก้วหูแทบจะแตก แต่หญิงสาวร่างเล็กยังคงนั่งอยู่แบบนั้นด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย หันไปมองทางไหนก็มีแต่ไอ้พวกขี้เหล้า ผู้ชายเจ้าชู้ ผู้หญิงเที่ยวเต็มไปหมด เธอคิดถูกหรือผิดที่อยากเก็บข้อมูลเพื่อที่จะไปเขียนนิยายเรื่องใหม่ของเธอ หญิงสาวหันไปมองเพื่อนอีกสี่คนว่าตอนนี้อยู่ตรงมุมไหนของร้าน สายตาไปสะดุดกับเพื่อนหญิงของเธอคนหนึ่งที่ตอนนี้ แทบจะเข้าไปนั่งตักผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้  คิดแล้วมันแค้น ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมพวกเพื่อนเธอถึงได้ทำตัวกันแบบนี้ เธอจะเอายังไงดีล่ะ จะปล่อยมันไว้แบบนั้น หรือไปดึงยัยเพื่อนขี้เมากลับมาดี นั่งคิดอยู่แบบนั้น แล้วก็ต้องถอนหายใจออกมาด้วยความหนักใจ เธอจะจัดการยังไงกับเพื่อนคนนี้ดี ถึงเธอจะรู้จักกับกุสุมาไม่ได้นาน แต่เพื่อนสาวคนนี้ก็เป็นคนนิสัยดีคนหนึ่ง ยกเว้นตอนเจ้าหล่อนดื่มเหล้า อาการเรียบร้อยที่เคยเห็นจะเปลี่ยนไปทันทีลุกขึ้นสาวเท้าเดินตรงไปยังโต๊ะที่เพื่อนเธอยืนอยู่ไม่สิ เกือบจะนั่งซบลงบนอกของผู้ชายคนนั้นแล้วมากกว่า “ขอโทษนะคะ ฉันขอตัวเพื่อนฉันได้ไหม” เจ้าของเสียงหวานก้มลงมาถามผู้ชายที่เธอไม่รู้จัก ใบหน้าหวานซึ้งก้มลงมาเกือบชนกับใบหน้าคมสัน “คุณพูดอะไรนะ ผมไม่ได้ยิน!”  เสียงเข้มถามขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะสำรวจหญิงสาว ด้วยความสนใจ ไม่นึกว่าเขาจะได้เจอสาวน้อยหน้าหวาน นัยน์ตาคมสวยในคืนนี้ “ฉันบอกว่า ขอตัวเพื่อนฉันได้ไหม!” คนเสียงหวานแต่อารมณ์เริ่มเดือดดาลก้มลงมาพูดอีกครั้งด้วยความไม่พอใจ ยิ่งเห็นสายตาระยิบระยับของหนุ่มตรงหน้า ความรู้สึกโกรธก็พุ่งปรี๊ดทันที  ‘ทำไมมันพูดยากพูดเย็นแบบนี้วะ ไอ้ผู้ชายบ้า’ “ก็เอาไปสิ ใครห้ามคุณไว้ล่ะ” เสียงเข้มอีกเสียงหนึ่งพูดขึ้น แล้วชะโงกใบหน้าคมเข้มเข้ามาประชิดใบหน้าหวานซึ้งของหญิงสาว นึกแปลกใจอยู่ไม่น้อยที่เจอ ผู้หญิงคนนี้ในสถานที่แบบนี้ สบตาหญิงสาวอีกครั้งด้วยความไม่พอใจ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อหลายปีก่อน ‘ยัยเด็กบ้า ว่ามาเขาแก่ได้ไง’  ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น ไม่เคยมีใครกล้าพูดจา ไม่มีสัมมาคารวะกับเขาแบบนี้ เพิ่งจะมีก็แม่ตัวแสบคนนี้นี่แหละ กนกจันทร์หันไปมองต้นเสียงนั้นด้วยความไม่พอใจ ก้มลงมาพูดให้ได้ยินเพียงสองคน ก่อนจะพูดตอกกลับด้วยคำพูดที่คนฟังถึงกับสะอึกไปเหมือนกัน “แส่ไม่เข้าเรื่อง หุบปากของคุณ แล้วก็กินเหล้าไปซะ!” เวคินทร์ถึงกับสะอึกไปเหมือนกัน เมื่อเจอคำพูดประชดประชันแดกดันเขามาแบบนี้ หันไปมองคนพูดด้วยความไม่พอใจ ‘เด็กบ้านี่เป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาพูดจา แบบนี้กับเขา’ ยังไม่ทันที่เขาจะได้พูดอะไรเลย เสียงโหวกแหวกโวยวายของหญิงสาวก็ดังขึ้นมาเสียก่อน “ไอ้สุ กลับบ้าน แกเมามากไปแล้วนะ เดี๋ยวฉันจะขับรถไปส่ง” “ฉันไม่ได้เมา พวกเราเพิ่งมาเองนะ ไอ้อาร์มล่ะ มันหายไปไหน”   กุสุมาตะโกนถามเพื่อนด้วยความมึนเมา “ฉันน่าจะถามแกมากกว่า ว่าแกมาทำบ้าอะไรโต๊ะนี่ โต๊ะแกนะมันอยู่โน่น” พร้อมกับชี้ไปยังโต๊ะที่พวกเธอนั่ง “โน่นเห็นไหม ไอ้อาร์มของแก อยู่โน่น ไป๊! เดี๋ยวฉันพาแกกลับไปเอง เป็นบ้าอะไร พอเหล้าเข้าปากแล้วเป็นแบบนี้ทุกที” เสียงหวานบ่นเสียยืดยาว ถึงแม้จะได้ยินไม่ถนัดนัก แต่กุสุมาก็รู้ดีว่าเพื่อนคนนี้เป็นห่วงเธอมากแค่ไหน “โอเค. ไปก็ไป” กุสุมาตอบแล้วตัดสินใจตอบออกมาก่อนจะหันไปมองหนุ่มๆในโต๊ะ ก่อนจะยิ้มหวานส่งให้ทั้งสามหนุ่ม  “งั้นสุขอตัวก่อนนะคะ พอดีป้าแกอารมณ์เสียแล้วค่ะ” พูดจบก็ดึงคนเป็นป้าเดินกลับโต๊ะ ด้วยความทุลักทุเล เนื่องด้วยคนที่เมาดันเป็นเธอไม่ใช่ยายป้าที่เข้ามาตามเธอ เวคินทร์ได้แต่มองด้วยความไม่ชอบใจ เมื่อเห็นว่าหญิงสาวมาเที่ยวสถานที่แบบนี้ นับตั้งแต่งานแต่งงานของน้องชายและน้องสะใภ้ เขาก็ไม่ได้เจอหญิงสาวผู้นี้อีกเลย ทั้งๆ ที่เป็นเพื่อนรักเพื่อนสนิทกัน แต่เขาก็ไม่เคยเห็นหญิงสาวไปเยี่ยมน้องสะใภ้ทั้งสองของเขาอีกเลย ‘ที่แท้ก็มาใจแตกอยู่แถวนี่เอง มันน่าโมโหจริงๆ’ เขาเริ่มมีอาการหงุดหงิด ยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเห็นว่าโต๊ะที่หญิงสาวเดินกลับไปนั่งนั้นมีผู้ชายอยู่อีกสองคน “เป็นอะไรไปว่ะไอ้คิงส์” “ไม่มีอะไรหรอก แกไม่ต้องคิดมาก” เวคินทร์พูดโดยไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก เพราะตอนนี้สายตาเขาจับจ้องอยู่อีกโต๊ะหนึ่งต่างหาก “ผู้หญิงคนนั้นสวยดีว่ะ ไอ้คิงส์” แทนคุณพูดขึ้นหลังจากสังเกตเห็นเพื่อนรัก นั่งมองโต๊ะของผู้หญิงที่เดินเข้ามาทำความรู้จักพวกเขาเมื่อกี้ อย่างสนใจ “ผู้หญิงมันก็เหมือนกันหมดทุกคนแหละ แกก็รู้ว่าผู้หญิงทุกคนที่เดินเข้ามาหาพวกแกหาฉันคิดอะไรอยู่” เพราะรู้ว่าเหตุผลจริงๆแล้วที่บรรดาผู้หญิงทั้งหลาย ต่างก็แวะเวียนเดินมาเข้ามาทักทายพวกเขาพวกเธอเหล่านั้นคิดอะไรกันอยู่ “เฮ้ย! ไม่ใช่คนที่เดินเข้ามานะโว้ย ฉันพูดถึงอีกคนหนึ่ง ที่เดินมาตามเพื่อนเขานะ น่ารักดี ฉันชอบ” แทนคุณพูดขึ้นก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมดแก้ว เวคินทร์หันไปมองเพื่อนด้วยความสงสัย เพื่อนเขาเป็นบ้าอะไร ถึงกล้าพูดแบบนี้ ผู้หญิงอย่างกนกจันทร์น่ะเหรอน่ารัก น่าฆ่าเสียมากกว่า อย่าให้เขาพูดเลย หันมามองเพื่อนอย่างพิจารณาอีกครั้ง ก่อนจะตัดสินใจถามด้วยความอยากรู้ ‘ยัยเด็กบ้านั่น นิสัยก็ไม่ดี ทั้งปากร้าย ก้าวร้าว ไม่มีส่วนไหนดีสักอย่าง เพื่อนเขาชอบไปได้ไง’ “อยากบอกนะว่าแกชอบผู้หญิงคนนั้น” “ฉันว่าฉันชอบผู้หญิง ฉันว่าเขาน่ารักดี แถมยังสวยอีกต่างหาก” น้ำเสียงที่พร่ำเพ้อพูดถึงคู่อริสาวของเขา ว่าน่ารักอย่างนั้น น่ารักอย่างนี้ ชายหนุ่มฟังแล้วก็พาลอารมณ์หงุดหงิด แต่ไม่รู้ว่าหงุดหงิดเรื่องอะไรกันแน่ “แล้วนั่นแกไปลุกไปไหนวะ ไอ้แทน!” “ฉันก็ลุกไปตามหาหัวใจของฉันนะสิ ตอนนี้มันบินไปอยู่ที่โต๊ะโน่นแล้ววะ ไอ้คิงส์ เดี๋ยวฉันมานะ” ว่าแล้วก็ลุกขึ้นสาวเท้าเดินไปยังโต๊ะที่หัวใจเขาบินไปหาสาวน้อยหน้าหวานทันที “ขอโทษนะครับ ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ!” เสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้นด้วยความสุภาพ พร้อมกับสังเกตอาการของคนในโต๊ะ “ได้สิค่ะ อืมม์คุณแทนนั่งลงข้างๆ เพื่อนสุก็ได้คะ” กุสุมาพูดขึ้นก่อนจะขยับให้ชายหนุ่มที่เธอเข้าไปทักทายเมื่อกี้นั่งลงข้างๆเธอและกนกจันทร์ ////////// ...โปรดติดตามตอนต่อไป...