เวคินทร์ขับรถกลับบ้านด้วยความโกรธและหงุดหงิดที่เขาไม่สามารถรู้เรื่องของผู้ชายที่โทรฯเข้ามาหากนกจันทร์ เลี้ยวรถเข้าจอดในโรงรถด้วยความเร็วจนเกือบจะชนกับรถอีกคันของน้องชายที่จอดเอาไว้ กระแทกฝ่ามือตัวเองลงบนพวงมาลัยด้วยความไม่พอใจ จากนั้นก็นั่งสงบสติอารมณ์อยู่ในรถ ก้มใบหน้าลงซบบนฝ่ามือที่ยังตั้งอยู่บนพวงมาลัย
คิดแผนการเพื่อตอบน้องชายและน้องสะใภ้ แล้วตบลงบนใบหน้าคมเข้มอย่างแรง “ฉาด! เจ็บเป็นบ้าเลย” เพื่อเธอเลยนะสาวน้อย ฉันถึงต้องยอมทำอะไรบ้าๆแบบนี้ บ่นออกมาด้วยความเจ็บปวด ร้าวระบมไปทั้งใบหน้า “เป็นไงเป็นกัน เจ็บแค่นี้ไม่ตายหรอก” สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด เปิดประตูรถก้าวเท้าลงไปอย่างรวดเร็ว เพราะเขาไม่อยากชักช้า อยู่ที่นี่ ตอนนี้หัวใจเขามันกระโดดไปหาคนตัวเล็กบนคอนโดหรูแล้ว เดินเข้าไปภายในตัวบ้านเพียงไม่กี่ก้าวก็ต้องชะงักเท้า หยุดเดินเสียก่อน
“แล้วกนกละคะพี่คิงส์” ปานดาวถามขึ้นด้วยความกังวล ยิ่งเห
