นักรบพันธุ์โหด ตอน การล่มสลายของแก๊งขวานซิ่ง

Chapter 6

พันตำรวจเอกมาซอกโดหันขวับไปมองบริเวณที่เกิดระเบิด สายตาของเขาเห็นหกอัศวินได้พากันเดินเข้าสู่สนามรบแล้ว นายตำราจร่างหมีจึงร้องเตือนเหล่าตำรวจใต้บัญชาการของตนทันที "หกอัศวินมาแล้ว ! เตรียมรับมือ" ทางฝั่งหกอัศวินที่นำโดยอัศวินดำ มันได้จ้องมองพันตำรวจเอกมาซอกโดผ่านหมวกกันน็อคสีดำ แม้จะไม่มีใครเห็นใบหน้าของมัน แต่ทุกคนต่างรับรู้กันได้ว่าอัศวินดำเพ่งเล็งอีกฝ่ายมานานแล้ว เหตุเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาพันตำรวจเอกมาซอกโด มักคอยขัดแข้งขัดขาเสมอและในวันนี้ อัศวินดำคิดไว้แล้วว่าพันตำรวจเอกมาซอกโดต้องสิ้นชื่อ มันหันไปหาห้าอัศวินที่อยู่ด้านหลัง

"ฆ่าพวกมันให้หมด !" อัศวินดำออกคำสั่งและหันมาจ้องพันตำรวจเอกมาซอกโดอีกครั้ง "ส่วนไอ้ตำรวจหมีควายนั่น กูจัดการมันเอง"

"อะไรกัน หัวหน้า" อัศวินขาวพูดด้วยความเสียดาย "แย่งเหยื่อกูอีกแล้วนะ" ตัวมันเองก็มีเป้าหมายคือพันตำรวจเอกมาซอกโดเช่นกัน

"ที่นี้มีเหยื่อให้มึงฆ่าอีกเยอะ เดี๋ยวมึงก็เจอเป้าหมายใหม่เอง" อัศวินดำพูด อัศวินขาวแค่ยักไหล่

ไม่กี่อึดใจหกอัศวินพากันแยกกลุ่มอย่างรวดเร็ว สร้างความวิตกกังวลให้กับพันตำรวจเอกมาซอกโดพอสมควร เขาหันไปเห็นร้อยตำรวจตรีหม่าติงเหอกำลังใช้ทวนจัดการศัตรู ที่กำลังทำร้ายพลเรือนคนหนึ่งที่ได้รับบาดเจ็บ พันตำรวจเอกมาซอกโดเห็นดังนั้น เขาก็รีบวิ่งมาหาลูกน้องของตนอย่างไม่รีรอ ด้านร้อยตำรวจตรีหม่าติงเหอก็กำลังปฐมพยาบาลเบื้องต้น พลเรือนคนนั่นได้รับบาดเจ็บตรงหัวเข่า แต่อาการยังไม่สาหัสแถมเจ้าตัวยังใช้ปืนลูกซอง ไล่จัดการแก๊งขวานซิ่งที่คิดลอบกัดอีกต่างหาก

"หมวดรีบพาพลเรือนคนนี้เข้าไปด้านในก่อน" พันตำรวจเอกมาซอกโดออกคำสั่ง "เดี๋ยวฉันคุ้มกันให้ ไป !"

ร้อยตำรวจตรีหม่าติงเหอพยักหน้ารับคำสั่งและแบกร่างพลเรือนขึ้นบ่า พร้อมกับวิ่งตรงไปด้านในหมู่บ้านอย่างไม่คิดชีวิต ขณะเดียวกันฝั่งศัตรูต่างก็วิ่งกรูเข้าหาตำรวจหนุ่มที่แบกร่างคนเจ็บอยู่ แต่พันตำรวจเอกมาซอกโดก็เข้ามาใช้มีดสั้นขัดขวางคมขวานไว้ทัน แล้วโต้กลับด้วยปืนลูกซองแฝดสั้นยิงอัดเข้ากลางลำตัว ในระยะเผาขนเจ้าสมุนของหกอัศวิน ปลิวกระเด็นตามแรงอัดปืนและนอนแน่นิ่งสนิท สองนาทีต่อมาก็มีหนึ่งตำรวจกับอีกสองยุวชนตำรวจ ก็วิ่งตรงเข้ามาช่วยคุ้มกันร้อยตำรวจตรีหม่าติงเหอ พาคนเจ็บออกจากสนามรบ ไม่นานเสียงหัวเราะเหมือนคนโรคจิตก็ดึงดูดความสนใจพันตำรวจเอกมาซอกโด

เขาเบิกตาโตด้วยความตกใจเพราะภาพเบื้องหน้า อัศวินเหลืองกำลังหัวเราะด้วยความสนุกท่ามกลางร่างของบรรดาตำรวจ ที่มือของมันชุบไปด้วยเลือดสีแดงสด ๆ พันตำรวจเอกมาซอกโดกัดฟันกรามแน่นด้วยอารมณ์โกรธ และตั้งใจจะเข้าไปจัดการไอ้สารเลวตรงหน้า ทว่าจู่ ๆ ก็มีจิตสังหารพุ่งเข้าหาจากซ้ายมือ ส่งผลให้พันตำรวจเอกมาซอกโดเบี่ยงหลบ ด้วยการถอยหลังสามก้าวจึงรอดแบบหวุดหวิด

"มึงเนี่ยหลบไวดีเหลือเกินนะ ไอ้สารวัตรมาซอกโด" อัศวินดำพูดเสียงเหี้ยม ที่มือของมันปรากฏไฟสีดำสนิท

[ไฟธาตุรัตติกาล] พันตำรวจเอกมาซอกโดคิดในใจ

"วันนี้ต้องเป็นวันตายของมึง" อัศวินดำประกาศเสียงอันดัง "และมึงต้องตายด้วยมือกูเท่านั้น !"

"หึ !" พันตำรวจเอกมาซอกโดเก็บปืนลูกซองแฝดสั้นเหลือไว้แค่ดาบสั้น "เออ กูก็อยากรู้เหมือนกันว่า วันนี้เป็นวันตายของกูจริงหรือไม่"

อัศวินดำพุ่งเข้าจู่โจมใส่พันตำรวจเอกมาซอกโดอย่างรวดเร็ว หมัดขวาของมันพุ่งตรงไปที่ใบหน้าของอีกฝ่าย ทว่าเดชะบุญพันตำรวจเอกมาซอกโดยกดาบขึ้นมากันได้ ทำให้หมัดของมันปะทะกับดาบแทน แต่แรงปะทะเมื่อครู่ก็ทำให้พันตำรวจเอกมาซอกโดตัวใหญ่กว่า ถึงกับถอยรูดไปข้างหลังได้หลายก้าว แสดงให้เห็นถึงพลังอันร้ายกาจของอัศวินดำ หมัดขวาจู่โจมพลาดมันก็เปลี่ยนเป็นหมุนตัวเหวี่ยงลูกอัดเข้าข้างลำตัวแทน พันตำรวจเอกมาซอกโดป้องกันไม่ทันจึงเสียหลักไป แต่เขาก็ไม่ยอมล้มง่าย ๆ

พันตำรวจเอกมาซอกโดกัดฟันทนความเจ็บ แล้วคว้าขาของอัศวินดำไว้ได้ และจับทุ่มใส่รถคันหนึ่งเต็มแรงจนกระจกหน้ารถแตกกระจาย แม้จะเป็นถึงหัวหน้าหกอัศวินแต่โดนแบบนี้ เป็นใครก็ต้องรู้สึกจุกอยู่แล้ว ด้านพันตำรวจเอกมาซอกโดก็ไม่หยุดแค่นี้ เขาจับคอเสื้อของอัศวินดำขึ้นมาและเหวี่ยงไปชนกับเสาไฟฟ้าต้นหนึ่ง

"มึงรู้อะไรไหม" พันตำรวจเอกมาซอกโดพูดและถุยเลือดลงพื้น "เห็นการแต่งกายของมึงแล้วมันทำให้กูนึกถึงคนหนึ่งมากเลยวะ"

อัศวินดำไม่พูดอะไรอาจเพราะยังรู้สึกจุกอยู่ พันตำรวจเอกมาซอกโดจึงพูดต่อ "สมัยที่กูได้ทำหน้าที่เป็นครูฝึกพวกตำรวจหน้าใหม่ มันก็มีหลายคนน่าสนใจนะรวมถึงหมอนั่นด้วย มันชอบใส่หมวกกันน็อคเหมือนมึง เพียงแต่หมวกกันน็อคมันไม่ใช่สีดำ"

อัศวินดำที่พอตั้งหลักได้ก็เข้าโจมจีใส่พันตำรวจเอกมาซอกโดอีกรอบ แต่เขาหลบขวาและจับอีกฝ่ายทุ่มลงพื้นอีกรอบ อัศวินดำรู้สึกจุกหลังแต่ก็ไม่ยอมสิ้นฤทธิ์จึงใช้ฝ่ามือ พุ่งจับน่องขาของตำรวจร่างหมีใหญ่ และบดขยี้ขาข้างนั้นในทันที ความเจ็บปวดพุ่งเข้าเส้นประสาทจนถึงแก่นสมอง ทว่าพันตำรวจเอกมาซอกโดก็ไม่ยอมปริปากส่งเสียงร้องออกมา และซัดหมัดขวาอัดเข้าท้องอัศวินดำแทน แรงหมัดของพันตำรวจเอกมาซอกโดทำให้อัศวินดำยอมปล่อยขาอีกฝ่าย พร้อมกับถอยไปตั้งหลัก

"ทำแสบมากนะมึง" พันตำรวจเอกมาซอกโดพูดเสียงเจ็บแค้น

แม้จะรู้สึกเจ็บขาขวาแต่เขาก็ข่มความเจ็บปวดไว้ พร้อมกับเดินหน้าเข้าหาอัศวินดำ ทว่าในจังหวะนั้นเองพันตำรวจเอกมาซอกโดรู้สึกเจ็บกลางหลัง พอหันไปมองก็พบว่ามีคนแอบลอบกัดตน ซึ่งคนที่ทำก็คือไอ้เจนั่นเอง "ไอ้ลูกหมา !" พันตำรวจเอกมาซอกโดพุ่งตัวจะจับล็อคไอ้เจ แต่ก็ถูกอัศวินดำเข้าประชิดตัว พร้อมเหวี่ยงหมัดซ้ายอัดเข้าหน้าเต็ม ๆ ส่งผลให้พันตำรวจเอกมาซอกโดที่ไม่ทันระวังตัวล้มไปนอน ไอ้เจที่เห็นแบบนั้นก็สั่งให้ลูกน้องคนอื่น ๆ รุมกระทืบอัดร่างของตำรวจที่นอนอยู่

พันตำรวจเอกมาซอกโดไม่สามารถจะลุกขึ้นมาตอบโต้ได้ จึงทำได้แค่เอาสองมือกันหัวอันเป็นอวัยวะสำคัญเท่านั้น ระหว่างที่พวกมันกำลังมันเท้ากันอยู่ ในตอนนั้นเองที่สองตำรวจหนุ่มอย่างสิบตำรวจตรีโจและสิบตำรวจตรีพรชัย เห็นว่าหัวหน้ากำลังแย่และที่สะเทือนใจสำหรับสิบตำรวจตรีพรชัยคือ ไอ้เจเพื่อนของตนอยู่ในกลุ่มดังกล่าวด้วย หรือมันจะเป็นดั่งคำที่ใครหลายคนพูดไว้ ไอ้เจมันถลำถึงในเส้นทางอาชญากรจนกู่ไม่กลับแล้ว

"รีบไปช่วยสารวัตรใหญ่ เร็ว !" สิบตำรวจตรีโจหันมาบอก

"อืม" สิบตำรวจตรีพรชัยรับคำหนักแน่น แสดงให้เห็นว่าความลังเลได้หายไปแล้ว

ไอ้เจหันมาเห็นอดีตเพื่อนสองคนที่กลายเป็นศัตรู จึงสั่งให้ลูกสมุนเข้าไปขัดขวางไม่ให้ทั้งสองเข้ามาช่วยพันตำรวจเอกมาซอกโดได้ ซึ่งอัศวินดำยกฝ่ามือขวาอัดพลังไฟธาตุรัตติกาล หมายจะปลิดชีพอีกฝ่าย "ตายซะเถอะ ไอ้มาซอกโด !" อัศวินดำก็ฟาดฝ่ามือลงเป็นแนวตั้งคล้ายเหมือนคมดาบที่จะประหารนักโทษ

"ไม่นะ !" สิบตำรวจตรีโจร้องเสียงหลง

ผัวะ !

เสียงของหมัดใครสักคนปะทะเข้าที่หลังฝ่ามือของอัศวินดำ แรงหมัดรุนแรงจนถึงขั้นทำให้ทั้งตัวของอัศวินดำ เซถอยไปด้านข้างและล้มลงกระแทกพื้น พวกไอ้เจซึ่งอยู่ใกล้ที่สุดต่างทำหน้าตกใจ ก่อนจะพบว่าคนที่โจมตีใส่หัวหน้าของตน เป็นทหารสวมเกราะเต็มอัตราศึก กำลังยืนบังร่างของพันตำรวจเอกมาซอกโดอยู่ ด้านตำรวจร่างหมีใหญ่ยศสารวัตร ก็พยุงตัวลุกขึ้นและมองหน้าคนที่พึ่งช่วยชีวิตตนไว้

"ซูโฮ เหรอ...."

+++++++++