ตึก! ตึก!
เสียงสองเท้าหนักของในชุดสูทสีเทาเดินตรงเข้าไปยังด้านในห้องทำงานของพ่อตัวเองด้วยสีหน้านิ่งเรียบแต่แฝงไปด้วยความดุดันไม่สบอารณ์
"ผมบอกแล้วไงให้ฆ่าไปซะ" เอเดนพูดขึ้นทันทีอย่างไม่คิดอ้อมค้อมเมื่อเดินเข้าไปเห็นพ่อตัวเองนั่งนิ่งอยู่
"มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น"
"แต่มันก็ไม่ได้ยาก ถ้าจะทำ" ริมฝีปากหนาเอ่ยบอกน้ำเสียงจริงจัง
"แกอย่าใจร้อน" อลันเงยหน้าบอกลูกชายตัวเองเสียงนิ่ง
"คนแบบมันต้องเจอลูกปืน"
"มันมีวิธีที่ดีกว่านั้น" มาเฟียวัยกลางคนเอ่ย
"วิธีอะไร?" เอเดนก็มองหน้าถามคนเป็นพ่อสีหน้าสงสัย ถึงแม้ว่าเขาจะเข้ามาช่วยชายวัยกลางดูแลอะไรหลายๆอย่างแต่คนตัวสูงก็ยังถือว่าเป็นมือใหม่ในการรับมือกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
"ในเมื่อมันเอาเรื่องเทาๆเรามาขู่ เราก็เอาเรื่องเทาๆของมันมา" ทันทีที่อลันพูดจบ เอเดนที่ยืนฟังอยู่ก็ชะงักไป
"อืม ผมเข้าใจแล้ว" เจ้าของใบหน้าหล่อเอ่ยบอกพ่อตัวเองไปอย่างเริ่มเข้าใจ
