เล่ห์เสน่หาพญามาร

ตอนที่ 6

ตอนที่ 6

ขนิษฐาอยากบอกชายหนุ่มเหลือเกินว่า ปล่อยเธอไปเถอะ อย่าทำอะไรเธอเลย แต่กลับพูดไม่ออก ความอบอุ่นและเร่าร้อนที่โอบรอบกายดึงรั้งเอาสติที่มีอยู่จางหายไปเรื่อยๆ สองแขนเรียวยาวโอบรอบลำคอแกร่ง และจิกปลายเล็บบนลำคอกว้าง สองลิ้นเกี่ยวกระหวัดกัน บ้างก็ดันออกบ้างก็เกี่ยวเข้า ดวงตากลมโตหวานฉ่ำ ร่างบอบบางเอนตัวเข้าหาร่างใหญ่เพื่อขอความอบอุ่น

โมกข์ตอบรับจุมพิตหวาน ริมฝีปากหนาบดเบียดราวกับไม่อิ่มเต็ม มือใหญ่ลูบไล้เรือนร่างบอบบางแล้วก็อารมณ์เสีย เมื่อเห็นว่ายังมีสิ่งกางกั้นระหว่างมือเขาและผิวเนื้อเนียนนุ่ม

“เสื้อผ้าพวกนี้มันขวางไม่ให้ฉันใกล้ชิดกับเธอ ถอดมันออกดีกว่านะแม่ตัวประกอบ ให้ฉันได้เห็นเธอชัดๆ ”

ชายหนุ่มบอกและดันร่างบอบบางให้ห่างกาย สองมือจิกทึ้งเอาเสื้อตัวน้อยออกจากกายเล็กและโยนทิ้งไป ด้วยความร่วมมือของแม่สาวตัวประกอบแสนหวาน ริมฝีปากหนาประทับไปบนเรียวปากนุ่มใหม่อีกครั้ง สองมือใหญ่เคลื่อนไหวตามเรือนร่างบอบบางอย่างพอใจ

เสียงครางดังผะแผ่วมาจากลำคอแต่ก็ยังไม่รู้ว่ามาจากคนใด มือใหญ่เคลื่อนไปด้านหลัง ปลดตะขอเสื้อชั้นในตัวเล็ก ให้ทรวงอกอวบได้เป็นอิสระ สองนิ้วใหญ่ไล้วนรอบๆ ผลเชอร์รี่ ไกล่เกลี่ยและแตะต้องมันเบาๆ ก็เรียกเสียงร้องหวานหูจากหญิงสาวดังออกมาอีกระลอก

ปากหนาเคลื่อนไปตามผิวเนื้อเนียนนุ่มและหอมหวานไปจนถึงใบหูเล็ก และอดใจไม่ได้ปลายลิ้นสากร้อนกระเซ้าเย้าแหย่ไปในช่องหูนุ่ม และเอ่ยปากพูดกับแม่กวางน้อยเสียงหวานกระเส่า

“เธอรู้ไหมแม่ตัวประกอบ ฉันชอบร่างกายเธอทุกส่วนเลยนะ มันทั้งหวาน หอม ยามที่มันเบ่งบานในมือฉันยิ่งมีความสุขมากเลยสาวน้อย” ไม่พูดเปล่าโมกข์ยังส่งมือใหญ่เข้าไปครอบครองบัวตูมเต่งตึง ฟอนเฟ้นมันอย่างนุ่มนวลและแผ่วเบา

ขนิษฐาสั่นสะท้าน ขนลุกซู่ ปลายนิ้วจิกไปบนแขนแข็งแกร่ง ใบหน้าเนียนหงายไปด้านหลังให้ใบหน้าคมเคลื่อนลงไปตามลำคอระหง

ริมฝีปากร้อนผ่าวขบกัดบนผิวเนื้อตรงแอ่งชีพจร และเคลื่อนลงไปจนถึงทรวงอกสล้างงามเต่งตึง ที่ผลิบานอยู่ในมือใหญ่

“คะ...คุณโมกข์...”

ผิวหญิงสาวขาวนวลเนียนและนุ่มดุจใยไหม หวานนุ่มราวกับผลไม้รสเลิศ ชายหนุ่มอ้าปากงับเอาผลเชอร์รี่สีชมพูระเรื่อเข้าปากอย่างช้าๆ มือใหญ่เคลื่อนลงไปตามลำตัว และทำการปลดเปลื้องอาภรณ์อีกชิ้นใหญ่ที่ยังปกปิดเรือนกายนุ่มหวานไว้

“ถอดมันออกซิแม่ตัวประกอบ ให้ฉันได้สัมผัสเธอ...ได้ทำอย่างนี้กับเธอสาวน้อย” มือใหญ่ลากไล้วนเวียนรอบต้นขาด้านในและป่ายปัดเนินดอกรักนวลเนียนนุ่ม

ขนิษฐาสะดุ้งเฮือก สองมือจิกลากแรงๆ บนแผ่นหลังกว้าง ใบหน้าขาวสวยแดงระเรื่อเหมือนกับผลมะเดื่อสุก ลมหายใจหอบกระเส่า ปล่อยให้โมกข์สั่งได้ตามใจชอบ กางเกงยีนตัวเล็กและชั้นในสีหวานหลุดออกจากสะโพกลงไปตามขาเรียวเสลา โดยความร่วมมือของคนใส่ที่ตอนนี้ไม่สติหลงเหลืออยู่อีกแล้ว

โมกข์ลากไล้แตะต้องผิวกายเนียนนุ่ม ชายหนุ่มจับขาเรียวข้างหนึ่งขึ้นมาพำนักบนขอบสะเอว ปลายนิ้วยาวเรียวเหมือนกับนิ้วผู้หญิงลากไล้อย่างแผ่วเบาใกล้ๆ กับกลีบดอกไม้งาม ริมฝีปากยังคงไม่ห่างหายไปจากปทุมถันเต่งตึงที่บานเบ่งอยู่ในปากกว้าง

“ถอดเสื้อให้ฉันด้วยซิแม่ตัวประกอบ” ชายหนุ่มร้องบอกเสียงแหบพร่า ริมฝีปากหนายังกัดกินทับทิมผลหวานสลับไปมาทั้งสองผล ปลายลิ้นสากร้อนตวัดแรงๆ รอบปลายยอดถันสลับกับดุนดันและปล่อยให้ฟันขาวสะอาดขบเม้มดึงปล่อย

ขนิษฐาหัวหมุนคว้าง กายบอบบางแอ่นโค้งเหมือนคันศร สองมือเล็กลากไล้ทำตามคำสั่งของชายหนุ่มด้วยความสั่นเทา ตอนนี้ไม่ว่าชายหนุ่มจะสั่งอะไรเธอก็ได้แต่ทำตามอย่างไม่มีเงื่อนไขและขัดขืน มือเล็กลากไล้ไปบนลำตัวกว้างและร้อนผ่าว เสื้อตัวใหญ่หลุดลอยไปและหล่นกองอยู่กับพื้น

สองแขนใหญ่รัดร่างบอบบางให้แนบชิด จนเรือนกายเนินดอกรักสัมผัสกับกายแข็งแกร่งที่นูนเด่นขึ้นมา แต่โมกข์กลัวว่าการสัมผัสผ่านเนื้อผ้าหนาๆ จะทำให้หญิงสาวบอบช้ำ มือใหญ่นำทางมือเล็กให้ปลดกระดุมกางเกงและดึงออกอย่างรวดเร็ว

หญิงสาวทำตามด้วยความมึนงง กายบอบบางย่อลงไปตามกางเกงที่เคลื่อนตัวลง แล้วก็ให้ต้องตกใจ เมื่อได้เห็นร่างกายแข็งแกร่ง ใบหน้าขาวสวยแดงระเรื่อ ดวงตากลมโตเงยขึ้นสบกับดวงตาคมหวานที่ส่งยิ้มปลอบประโลมให้เพราะรู้ว่าหญิงสาวกำลังกลัว

สองมือใหญ่ดึงรั้งหญิงสาวให้ลุกขึ้น “ไม่ต้องกลัวหรอกแม่ตัวประกอบ เดี๋ยวเธอจะชอบมันสาวน้อย” มือใหญ่จับขาเรียวให้โอบรอบเอวสอบ ให้ความร้อนผ่าวของตัวเขาได้แนบชิดกับกลีบดอกไม้งาม เป็นการทำความรู้จักเบื้องต้น

ขนิษฐาร้อนผ่าว สองแขนเรียวโอบรอบลำคอแกร่ง กายบอบบางแนบชิดกับผนังห้องแต่เหมือนไม่ได้รู้สึก รู้เพียงอย่างเดียวว่าความเย็นของผนังไม่ได้ซึมเข้าร่างกายเลย เพราะกายเธอมันกำลังร้อนด้วยเพลิงพิศวาสที่ลามเลียไปทั่วร่างจากน้ำมือนักประพันธ์สุดหล่อคนนี้ โมกข์ สาระสน

ใบหน้าขาวสวยแหงนไปด้านหลังให้ใบหน้าคมซุกไซ้กลืนกินผิวเนื้อเนียนนุ่มอย่างถนัดถนี่ สองขาสั่นระริกเมื่อความร้อนผ่าวที่กำลังคลอเคลียอยู่กับเรือนกายนั้นดุนดันแนบชิด ริมฝีปากอวบอิ่มขบเม้มระบายความเสียวซ่านและรัญจวนใจ ปลายนิ้วเรียวยาวซุกไซ้สอดแทรกไปในเส้นผมหนานุ่ม จิกทึ้งดึงปล่อยตามอารมณ์ปรารถนาที่ปะทุราวกับเชื้อเพลิงถูกเผาไหม้ด้วยฝีมือหนุ่มใหญ่ผู้ช่ำชอง

“คะ...คุณโมกข์...”

“ว่ายังไงละแม่ตัวประกอบ” โมกข์ยังคงร้องถามหญิงสาวด้วยชื่อที่เขาชอบ ทั้งที่ความจริงแล้วเขาเองได้รู้ประวัติของหญิงสาวจนหมดเรียบร้อยแล้ว

แม่สาวตัวประกอบแสนหวานของเขาชื่อว่า ขนิษฐา ประวัตร หรือน้องกวาง อายุยี่สิบปี เรียนจบแค่มัธยมหก เพราะแม่มัวแต่เอาเงินที่หาได้ไปละลายในบ่อนการพนัน เลยไม่มีเงินส่งเสียให้เรียนต่อ ส่วนพ่อนั้นไม่สนใจเพราะมัวแต่ไปหาความสุขใส่ตัว หญิงสาวจึงต้องรับภาระหนัก เพราะต้องหาเงินมาใช้หนี้การพนันของแม่ และยังต้องหาเงินเลี้ยงตัวเองด้วย

แล้วความหวานที่ได้รับจากหญิงสาว ไม่ว่าเมื่อวันก่อนหรือวันนี้ สิ่งหนึ่งที่โมกข์ตั้งใจไว้คือเขาจะเก็บหญิงสาวไว้ข้างตัวจนกว่าจะเบื่อ แล้วเมื่อถึงวันนั้นเขาจะมอบเงินให้เธอสักก้อน ให้หญิงสาวได้เรียนต่อและมีงานทำเลี้ยงดูตัวเองและมารดา

แต่เขาก็รู้ตัวดีเหมือนกัน กว่าที่จะเบื่อคงต้องใช้เวลานานสักหน่อย ในเมื่อหญิงสาวทั้งหวานหอม และบริสุทธิ์แรกแย้มราวกับเด็กทารกแบบนี้ แล้วยังตอบสนองความต้องการเสียจนเขาถึงกับร้อนผ่าวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน และไม่เคยเกิดกับหญิงสาวคนไหนมาก่อนเลย

“ต้องการอะไรจากฉันล่ะแม่ตัวประกอบ...” โมกข์ถามและขยับร่างกายบดเบียดหญิงสาวให้ร้อนรนมากยิ่งขึ้น มือใหญ่ฟอนเฟ้นปทุมถันงามเด่น และอีกมือก็เคลื่อนเข้าหากายนุ่มและบอบบาง เพียงแค่ปลายนิ้วเขาแตะต้องดอกไม้งามเท่านั้น

ขนิษฐาถึงกับร้องคราง เนื้อตัวสั่นระริกราวกับต้องเพลิงไฟ ใบหน้าสวยซบกับบ่ากว้าง หายใจเข้าปอดแรงเร็ว สองแขนเรียวยาวโอบรอบลำตัวแกร่ง ปลายเล็บจิกลงไปบนแผ่นหลังกว้าง ดวงตากลมโตหวานฉ่ำ ริมฝีปากอวบอิ่มกดบนลำคอแกร่งแรงๆ ระบายความเสียวซ่านที่มันเอ่อล้นโอบรอบเรือนกาย

โมกข์ยิ้มและยิ่งให้กายแกร่งเสียดสีกับดอกไม้แรกแย้มมากยิ่งขึ้น “ว่าไงแม่ตัวประกอบ บอกซิต้องการอะไรจากฉัน หืม....” ชายหนุ่มถามเสียงแหบพร่า ปากหนาก้มกลืนกินทับทิมผลนุ่มหวานลิ้น ปากหนาผละจากผลนี้ไปอีกผล และผละกลับมาทำอย่างนี้ไม่ยอมหยุด