ตอนเลิกเรียน
“คราม! นายช่วยลากเขาไปไกลๆ ที!”
“ลากได้มันก็ไม่ไป...” ครามตอบพร้อมสีหน้าตายด้าน ส่วน ‘เขา’ ที่ฉันหมดความอดทนมาตั้งแต่คลาสเรียนกลับคาบบุหรี่สบายใจเฉิบราวกับไม่ทุกข์ไม่ร้อนใดๆ ทั้งสิ้น
คือแบบนี้ ตอนถึงคลาสเรียนฉันก็เข้าไปนั่งเรียนตามปกติ แต่สักพักแอลดันเดินเข้าห้องมาท่ามกลางสายตางงงวยของทุกคนรวมถึงอาจารย์ เขาตรงมานั่งข้างๆ ฉันอย่างเบื่อหน่าย มองโปรเจ็กเตอร์พร้อมกับหาวหวอดๆ ทุกหนึ่งนาที
“ก็ข้างนอกมันร้อนเลยมานั่งตากแอร์ เย็นไม่พอ... ได้ความรู้ด้วย” และนั่นคือเหตุผลที่เขาบอกฉัน
อาจารย์ก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ เพราะเคยมีกรณีเอาเพื่อนมานั่งเรียนได้ แต่การสวมเสื้อกล้ามโชว์รอยสักของเขาน่ะสิที่ทำให้คนอื่นมองด้วยสายตาแปลกประหลาด
และฉันก็ไม่ชอบที่เขาตามติดฉันขนาดนี้ด้วย!
ตอนเลิกเรียนครามมารับสีเพลิงที่หน้าห้องพอดี ได้โอกาสนั้นฉันเลยบอกให้เขาลากเพื่อนไปเก็บ แต่คำตอบของครามนั้น... ก็อย่าง
