“ขอโทษนะคะ เมื่อกี้ไม่เห็นจริงๆ ค่ะว่าตรงนี้มีแอ่งน้ำด้วย” เธอล้วงเอาทิชชูออกมาจากกระเป๋า ลนลานจะเช็ดให้ฉันทั้งที่รู้ว่าเช็ดไปก็ไม่สะอาด
“ไม่เป็นไรค่ะอาจารย์หมวย” ฉันบอกเธอ และใช่... ฉันรู้จักเธอ
เธอเคยเป็นอาจารย์ของคณะวิศวกรรมศาสตร์ แต่จำไม่ได้เหมือนกันว่าสอนวิชาอะไร
อาจารย์หมวยอายุมากกว่าไม่กี่ปี ค่อนข้างสนิทสนมกับแอลด้วย แต่ตอนนี้ไม่ได้สอนที่นี่แล้ว
“อ้าว ลลิต” อาจารย์หมวยเงยหน้าขึ้นแล้วเอ่ยชื่อจริงฉันอย่างแปลกใจ เธอคลี่ยิ้มหวานหยดด้วยความเป็นมิตร “ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ สบายดีไหมเรา?”
“สบายดีค่ะ อาจารย์ล่ะคะ?” ฉันถามตามมารยาท กะจะลืมๆ ไปซะว่าท่านทำเสื้อตัวเองเปื้อนเพราะคงไม่ได้ตั้งใจ
“ก็เรื่อยๆ จ้ะ เธอกับอนาวิลก็ยังดีๆ กันอยู่เนอะ” แต่เธอดันถามจี้จุดเข้าให้ ฉันเลยแค่นยิ้มเล็กๆ ไปให้เธอ
“เลิกกันแล้วค่ะ” วูบหนึ่งฉันเห็นแววตาสีเข้มของอาจารย์หมวยเป็นประกายแบบที่ฉันไม่สามารถเข้าใจได้
