บทที่ 3 ตกเป็นจำเลย

1130 Words

ราวยี่สิบนาทีต่อมาอาหารถูกนำมาเสริฟ์ เซย์ชะงักเพียงเมื่อสบสายตากันดวงตาแสนเศร้าแต่หวานฉ่ำ ใบหน้าเรียวสวย ริมฝีปากบางอมชมพู จมูกโด่งรับกับใบหน้า องค์ประกอบทุกอย่างดูงดงามราวกับภาพวาด แต่แววตากลับเศร้าจนรู้สึกประหลาด เธอวางอาหารลงบนโต๊ะอย่างเรียบร้อย กลิ่นกายสาวปะทะจมูกเลือดในกายหนุ่มวัยยี่สิบหกปีเดือดพล่านขึ้นมา หัวใจเต้นหนักอย่างไม่มีสาเหตุ เซย์ชะงักแปลกใจตนเองดึงสติกลับมาเมื่อนึกถึงหน้าที่ เขากำลังทำอะไร มาทำอะไรอยู่ในเวลานี้พยายามเตือนตัวเอง พนักงานสาวสวยหันหลังคิดเดินกลับ “เดี๋ยวก่อนครับ”ชายหนุ่มเรียกไว้ หญิงสาวหันมองสีหน้ามึนงงคิดว่าตนเองทำอะไรผิดไปหรือเปล่า “มีอะไรให้รับใช้คะ คุณลูกค้า...”เสียงหวานเอื้อนเอ่ยออกมา เซย์ขบกรามข่มใจตน “คุณชื่อไอหรือเปล่า?” ไอรินทร์ชะงักจ้องมองลูกค้าด้วยความไม่เข้าใจ รู้จักชื่อเธอได้อย่างไร เธอไม่ใช่พนักงานของที่นี่เพียงแต่มาช่วยงานบิดาเท่านั้นเอง “เอ่อ... ฉันชื่อไอค่ะ” คิ้วเข้มขมวดขึ้นทันที มองสำรวจทั่วเรือนร่าง ไม่แปลกหากเธอคนนี้จะขายบริการทางเพศเพราะหน้าตาสะสวยน่าจะหาเงินได้มาก น่าเสียดายหากเธอพร้อมเขาเองก็อยากจะรับมาไว้ข้างกายเลี้ยงดูอย่างดี แต่กลับเลือกทางเดินที่ทำให้เขารู้สึกเดือดขึ้นมา “ผมอยากได้ตุ๊กตาไหมพรม”บอกจุดประสงค์ทันที ไอรินทร์จ้องมองดวงตาเบิกกว้างรอยยิ้มเริ่มระบายออกมาเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอถักตุ๊กตาไหมพรมขายเพื่อหารายได้ให้ตนเอง ไม่อยากเชื่อว่าจะมีลูกค้ามาถามหา “ต้องการกี่ตัวคะ ฉันถักได้ตามออเดอร์เลยค่ะ ต้องการลักษณะท่าทางยังไงได้หมดค่ะ!”น้ำเสียงตื่นเต้น เซย์ขบกรามแน่นพยายามระงับอารมณ์เอาไว้ ไม่อยากเชื่อว่าเธอจะขายบริการหน้าระรื่นได้ถึงเพียงนี้ “ผมต้องการทุกท่าเลยครับ จะขายเท่าไหร่ก็ว่ามา!”กัดฟันพูดออกมา “แต่มันแพงมากนะคะ คุณจะไหวเหรอคะ”ไอรินทร์ย้อนถาม ดีใจอยู่หรอกจะได้เงินพิเศษมากขนาดนี้ แต่ถ้าซื้อทุกลักษณะท่าทางก็หลายยูโรอยู่ “ไม่ต้องห่วงครับ ผมมีเงินมากพอจะจ่ายให้คุณแบบไม่อั้น!” หญิงสาวจ้องมองเขาไม่อยากเชื่อตนเองจะโชคดีเช่นนี้ มาทำงานช่วยพ่อวันแรกกลับได้ลูกค้าตุ๊กตาไหมพรม “ขอบคุณมากนะคะ แล้วคุณต้องการวันไหนคะ”สอบถามต่อ “คุณสะดวกวันไหนล่ะครับ” “สามวันได้ไหมคะ?” “ได้ครับ” “แล้ว... จะมารับที่นี่หรือว่าให้ไปส่งที่บ้านคะ”น้ำเสียงตื่นเต้น “ไปส่งที่คอนโดผมก็แล้วกัน” “ได้ค่ะ เดี๋ยวดิฉันขอเบอร์โทคุณไว้ก่อนนะคะ เวลาไปพบที่คอนโดจะได้ติดต่อบอกคุณก่อน”หญิงสาวรีบหยิบปากกาเพื่อเตรียมจด ซากินั่งเงียบเมื่อเห็นบทสนทนาเหลือบมองหญิงสาวหน้าตาสะสวยนึกสังเวช เสียดายเธอไม่น่ามาทำอาชีพนี้เลย เจ้านายดูท่าจะโกรธมากคงไม่มีวันปล่อยไว้แน่ เซย์จดดึงกระดาษจากมือไอรินทร์แล้วจดเบอร์โทรศัพท์ตนเองให้ไว้ เธอรับมาระบายยิ้มด้วยความยินดี “ถ้าอย่างนั้นดิฉันขอตัวไปทำงานต่อก่อนนะคะ”ไอรินทร์บอกก่อนหันหลังก้าวออกจากโต๊ะลูกค้า ซากิมองสีหน้าเจ้านายแล้วถอนใจหนักออกมา อาหารตรงหน้าแทบไม่ได้แตะต้องเลยเซย์ลุกยืนสาวเท้าออกจากร้านด้วยความหงุดหงิด จังหวะนั้นพนักงานเสริฟ์คนแรกกำลังฉุดรั้งเพื่อนมาที่โต๊ะแต่กลับไม่เห็นใครแล้ว “อ้าว ไหนล่ะคนที่ต้องการพบฉันนะนิเซีย!”ซานดร้าถามเสียงแข็ง “ก็เมื่อกี้ยังบอกอยู่เลยว่าอยากพบเธอน่ะ แล้วหายไปไหนแล้ว”สีหน้างุนงง “ดูสิอาหารแทบไม่ได้แตะ แสดงว่าไปแล้วแหละ! น่าโมโหจริงๆ นึกว่าจะได้ลูกค้า”ต่อว่าเพื่อน “ขอโทษก็แล้วกัน ใครจะนึกว่าลูกค้าจะแกล้งเล่นล่ะ”ซานดร้าตวัดสายตามองเพื่อนแล้วหันหลังเดินเข้าหลังร้านด้วยความหงุดหงิด ร่างสูงหยุดยืนหน้าพาราไดซ์ ซากิก้าวยืนขนาบด้านข้างเหลือบมองเจ้านาย “จะเอายังไงต่อครับ” “น่าเสียดาย...”มีเพียงคำพูดนี้ที่เขาจะบอกออกมาได้ พนักงานชื่อไอคนนั้นถูกใจเขามากเหลือเกิน “เสียดายอะไรครับ”ซากิย้อนถามสีหน้างุนงง เซย์หันมองลูกน้องเหนื่อยหน่ายกับเรื่องผู้หญิงของหมอนี่ไม่เคยเห็นควงสาวไหน ทั้งที่หน้าตาก็ดี ถอนใจอีกครั้งแล้วเปิดประตูขึ้นรถแทน ซากิรีบติดตามเจ้านายทันที ตุ๊กตาไหมพรมถูกถักขึ้นอย่างประณีต และทุกครั้งคนทำมักจะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความยินดี เตโม่มองบุตรสาวด้วยความสนใจ เห็นถักตุ๊กตาอย่างตั้งอกตั้งใจ “ทำอะไรลูกไอ”เอ่ยถามแล้วนั่งลงข้างๆ “กำลังถักตุ๊กตาค่ะพ่อ” “อาจารย์ที่มหาวิทยาลัยสั่งอีกแล้วเหรอ” “อ๋อ เปล่าค่ะ ลูกค้าที่ร้านอาหารสั่ง”ตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่อ แต่คนเป็นพ่อกลับชะงักหน้าถอดสี “หมายความว่ายังไงลูกไอ ลูกค้าที่ร้านเหรอ?” “ใช่ค่ะ” เตโม่ใช้ความคิดมันแปลกมาก ไม่น่าเป็นไปได้ที่ลูกค้าจะรู้ว่าบุตรสาวถักตุ๊กตาไหมพรม อีกอย่างเขารู้ดีหากลูกค้าเรียกหาตุ๊กตาแบบนี้หมายความว่าอย่างไร “ไอ! ลูกขายไม่ได้นะ!”คนเป็นพ่อร้องห้ามทันที ไอรินทร์จ้องมองบิดาด้วยความไม่เข้าใจ ขายไม่ได้เพราะอะไรไม่เข้าใจ เงินจำนวนมากขนาดนี้จะยอมปล่อยง่ายๆ ได้ยังไง “ทำไมคะพ่อ หนูขายตุ๊กตาไหมพรมประจำอยู่แล้ว อีกอย่างลูกค้ารายนี้ก็สั่งเยอะ เงินมากขนาดนี้หนูจะปฏิเสธได้ยังไง!” สุดที่คนเป็นพ่อจะสรรหาคำพูดมา มันแปลกเกินไป ลูกสาวเขาไม่ใช้ผู้หญิงแบบนั้น คงมีการเข้าใจผิดกันเป็นแน่ “ไอพ่อคิดว่าคงมีการเข้าใจผิดกัน ลูกบอกยกเลิกไปได้ไหม”รู้สึกหวั่นขึ้นมา “ไม่เอาหรอกค่ะพ่อ พ่อเป็นอะไรไปคะ”ไอรินทร์มองบิดาสีหน้างุนงง หรือมันจะไม่มีอะไรจริงๆ เขากังวลเรื่องนี้มากไปหรือเปล่า หันมองบุตรสาวเห็นแววตาสงสัยหากทำแย้งต่ออาจมีพิรุธได้ “ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจลูกเถอะ”ตัดบทแล้วสาวเท้าเข้าห้องนอน ไอรินทร์สับสนเห็นท่าทางบิดาทำให้รู้สึกสงสัย พ่อต้องมีเรื่องอะไรที่ปิดบังเธอแน่นอน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more