SO HOT ฮอตเนิร์ด 25+

EP01 1/5 . . . “ขออนุญาตครับ” “ไปไหนมาล่ะคิม” “พอดีผมพึ่งไปห้องสมุดมา…ขอโทษด้วยนะครับที่เข้าช้า” “เอาเถอะ…ไปนั่งได้แล้ว” สิ้นเสียงของอาจารย์นทีรินร่างหนาก็หย่อนตัวนั่งลงที่เก้าอี้หลังห้องตัวประจำ ท่ามกลางสายตาของเพื่อนๆ ที่มองมาด้วยความแปลกใจ… หลายนาทีก่อนหน้านี้… ในขณะที่คิมกำลังเดินไปเข้าห้องน้ำ หลังจากที่กลับจากห้องสมุด ประตูห้องน้ำชายก็ถูกปิดพร้อมกับมีร่างของผู้หญิงสามคนเดินเข้ามาเพื่อจะหาเรื่องเหมือนทุกครั้ง ทวาที่ผ่านมาเขากลับไม่ได้ตอบโต้และเลือกที่จะเมินเฉย “เห้ย…พวกแกออกไปก่อน” “กูรอบนห้องนะ” “อือ…กูอยากคุยอะไรเป็นการส่วนตัวกับคิมนิดหน่อย” “?” คิมขมวดคิ้วมองไปที่ร่างของขนุนด้วยใบหน้าฉายแววสงสัย ก่อนที่ร่างของเธอจะเดินย่างกรายเข้ามาหาแล้วยื่นหน้าเข้ามากระซิบที่ใบหู “กลัวหรอ…เราไม่ได้จะมาแกล้งสักหน่อยแค่มีอะไรอยากคุยด้วย ช่วยตามเราออกมาหน่อยนะ…” “ขนุนมีอะไรจะคุยกับเรา?” “เรื่องติวหนังสือหน่ะ เห็นว่านายเรียนเก่งจนกลายเป็นลูกรักของอาจารย์นิ เราเลยอยากรู้วิธี…” “อื้อ…” ใบหน้าไร้เดียงสาพยักตอบแล้วเดินตามขนุนออกมาจากห้องน้ำ ไม่นานก็มาหยุดบริเวณตู้ล็อกเกอร์เรียงรายกันจำนวนมาก ซึ่งจำกัดเวลาเข้าเฉพาะมีเรียนหากทำผิดกฏก็จะถูกลงโทษ และตรงนี้ก็ปลอดกล้องวงจรปิดเพื่อเซฟตัวของนักเรียนหญิง… “ทำไมเรามาคุยกันที่นี้ล่ะ” “…เปล่าหรอก เราไม่ได้พานายมาคุยเรื่องนี้” “ทำอะไร…ขนุน?” “แค่อยากรู้นิดหน่อย ว่าผู้ชายแบบนายมีอารมณ์เป็นกับเขาไหม” มือเรียวค่อยๆ ปลดเข็มขัดออกจากเอวสอบ แล้วไล่ฝ่ามือลูบตามแก่นกายใหญ่ด้วยรอยยิ้มนึกสนุก เธออยากแกล้งให้คิมมีอารมณ์แล้วปล่อยให้โด่ชันเนื้อผ้าขึ้นมาอย่างน่าอาย… “ขนุน…อย่าทำแบบนี้เลยนะ” “ทำไมหรอ…อ่อ…นายคงตายด้านไปแล้วสินะ” “…” “ถามจริงเถอะ ช่วยตัวเองเป็นยัง?” สายตาชายหนุ่มเปลี่ยนเป็นเลื่อนลงมาจนหยุดที่มือเรียว มือหนาจับข้อมือเล็กออกแล้วดึงเข็มขัดออกจากเอวก่อนจะรูดซิปลงแล้วเปลี่ยนเป็นผลักร่างขนุนอยู่ใต้ร่างแทน… “เราไม่ค่อยชอบช่วยตัวเองสักเท่าไหร่…ถ้ามีอารมณ์ก็จับเย็x” “อื้อ?!” “…” ใบหน้าหล่อซุกเข้าที่ลำคอขาวเนียนแล้วดูดคอเธออย่างรุนแรง จนความรู้สึกเหมือนถูกกัดเน้นๆ ที่เนื้อเนียนทำให้ร่างกายสะดุ้งตกใจดวงตาเบิกกว้าง แค่ดูดคอก็รับรู้แล้วว่าอารมณ์ทางเพศของผู้ชายคนนี้อันตรายกว่าคนทั่วไปขนาดไหน… . . ปัจจุบัน… ตึก ตึก ตึก ตึก… ในช่วงเย็นของวันบนถนนซอยเข้าบ้านร่างของชายหนุ่มที่กำลังเดินเสียบหูฟังก็ต้องหยุดชะงักเมื่อรับรู้ถึงการตามมาของใครบางคน… ปึก! ร่างหนาทรุดลงกับพื้นเมื่อถูกไม้เบสบอลทุบเข้าที่ท้ายทอยอย่างแรง พอหันกลับไปมองก็พบเข้ากับผู้ชายสี่คนสวมชุดดำอำพรางหน้า ในวินาทีต่อมาชายหนุ่มก็ถูกลากไปยังโพรงหญ้าในที่มืดร่างกายถูกรุมกระทืบจนแทบหมดเรี่ยวแรง… “พอแล้วเดี๋ยวมันตาย” “ปล่อยมันไว้แบบนี้จะดีหรอ” “ยังไม่ถึงเวลาตายของมัน ไปเถอะ…” คนร้ายตกลงกันแล้วเดินออกมาจากโพรงหญ้ารีบวิ่งออกไปจากถนนเส้นเงียบสงัดแห่งนี้ คิมทิ้งตัวนอนลงกับพื้นหญ้าแล้วเหยียดยิ้มออกมา กลิ่นเลือดจากการถูกรุมทำร้ายลอยคละคลุ้งแตะปลายจมูก… “ทำไปเถอะ…เดี๋ยวก็หมดโอกาสแล้ว” พูดเพียงเท่านั้นชายหนุ่มก็ตะเกียกตะกายออกมาจากโพรงหญ้า จนหมดเรี่ยวแรงทิ้งตัวลงบนถนน… “น้อง? …” จีเซล ที่พึ่งเดินเอาขยะมาทิ้งหน้าบ้านเหลือบเห็นร่างกายสภาพยับเยินของคิม เธอทิ้งขยะแล้วเข้ามาพยุงคนตัวโตเข้ามาในบ้านหากไปส่งโรงพยาบาลตอนนี้คงตายก่อนพอดี… “ค่อยๆ …” ฟึบ! “เดี๋ยวพี่ทำแผลให้ รออยู่ตรงนี้ก่อนนะ” “ครับ” “น้องชื่ออะไร พี่พึ่งย้ายเข้ามาใหม่ไม่กี่วันนี้เอง” “…” “คงเจ็บอยู่เดี๋ยวค่อยตอบก็ได้” จีเซลพูดเองเออเองแล้วหยิบกล่องปฐมพยาบาลกล่องใหญ่ออกมาวางไว้บนโต๊ะ เธอหย่อนตัวนั่งลงข้างร่างหนาแล้วเริ่มทำแผลให้ทีละขั้นตอน… “ผมตอบได้ครับ…” “ว่ามาสิคะ” “ผม…คิม” “แล้วน้องคิมไปโดนอะไรมา โดนคนทำร้ายมารึเปล่า” มือเรียวค่อยๆ เช็ดคราบเลือดบนใบหน้าหล่อเหลาออก สายตาทอประกายอ่อนโยน ทำให้ชายหนุ่มอดที่จะไล่สายตามองใบหน้าหวานไม่ได้ แต่พอไล่ลงมาเรื่อยๆ กลับหยุดที่คอเสื้อของเธอซึ่งเปิดออกจนเห็นร่องอกใหญ่… “คนเขาชอบแกล้งผม…” “หัดสู้คนบ้างสิ ส่วนแว่นพี่ขอถอดออกก่อนนะพังหมดแล้ว” “ได้ครับ…” คิมพยักหน้าตอบ มือเอื้อมไปจับคอเสื้อดึงขึ้น ทันใดที่จีเซลวางแว่นลงข้างโคมไฟสีเหลืองที่ให้ความสว่างในห้องโถงเพียงตัวเดียวท่ามกลางความมืด สายตาก็หยุดมองที่ใบหน้าของเด็กหนุ่มอย่างลืมตัว… “คอเสื้อพี่…” “จีเซลค่ะ พี่ชื่อจีเซล” “พี่อยู่บ้านคนเดียวหรอครับ” “ใช่ค่ะ…พ่อแม่พี่เสียตั้งแต่เด็กๆ แล้ว ส่วนแฟนก็…ยังไม่มีเลย” จีเซลเอ่ยตอบแล้วหยิบผ้ามาติดแผลบนใบหน้าให้คิม มือเรียวค่อยๆ จับท่อนแขนที่มีรอยฟกช้ำขึ้นเพื่อจะทำแผลต่อ… “พี่ครับ” “คะ?” “ขอบคุณนะครับที่ช่วยผม” “เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นค้างกับพี่สักคืนได้มั้ย…พี่เหงา” . . . พี่จีจะล่อน้องแบบนี้ไม่ได้นะคะ? ใครเอ่ยกำลังจะซวยยย