Kabanata Three
1308 Words
Paunti unti nang nag dadatingan ang mga studenst and profs na kasama sa event, they even have guests, wow.
“Kinabahan ako bigla” bulong ko kay Killian.
“You don’t need to, I know you can do it, Amy.” Sambit nito sa’kin kaya sinimangutan ko siya.
“Kinakabahan nga, may mga guests pa. bakit hindi nalang ang head ng school ang mag salita.” Nakangiwing sagot ko sakanya
“You know they don’t do that, hindi ka pa ba nasanay? Lagi naming tayo ang tinatawag nila kapag ganuto na kailangan nila ng mag sspech. Don’t be silly.” Naiiling na sambit ni Killian kaya lalo akong sumimangot.
"Kahit na, buti pa kapatid mo hindi kinakabahan" nakangusong sambit ko, natawa naman ng mahina si Killian sa sinabi ko, ilang sandali pa ay nag umpisa na ang event.
"And now, let me call on miss Amethyst Meridia, the most outsanding student on her department." nakangiting sambit ng mc, tumayo ako at huminga ng malalim, tinignan ko si Killian, ngintian ako nito ng tipid kaya sandaling naibsan ang kaba sa dibdib ko, nakangiti ring pumapalakpak ang mga batang kasama namin, umakyat na ako sa stage at umapak sa podium.
"Good day to our guests, profs, students, and parents. I am Amethyst Meridia, and I am here to give a little speech but an encouraging one, I hope" nakangiting sambit ko kaya nag tawanan ang mga nakikinig.
"Today we gather here at the gymnasium, to welcome the freshmen, as a student hereat your chosen university, it is an honor to be a part of your starting journey here, no matter what course or profession you want to take, I want you all tp believe on yourselves. Hindi sa lahat ng pagkakataon alam natin kung saan tayo patungo, may mga daan tayong tatahakin na maaaring magpa bagal ng byahe natin, pero ayos lang 'iyon, estudyante tayo na gustong mag aral para sa kinabukasan natin, wala tayo sa isang karera. ?Marahan lang, kung mali man ang daan na natahak, bumalik sa dating daan at piliin na ang tama para umusad, hind para bumalik ka sa pinanggalingan mo. Isa ang takot
sa nagpapa hina ng loob natin, normal lang matakot kasi mga tao tayo, dahil kahit ako may mga araw din na natatakot ako sa mga pwedeng mangyari, pero mas pinipili ko na umusad kaysa sa umatras, dahil gusto ko maabot ang mga pangarap ko. Kaya niyo rin iyon, kung gugustuhin niyo, nasa mga kamay niyo ang magiging kinabukasan niyo, lumaban ng patas at maging mabuti sa kapwa, that's all, goodluck students." nakangiting sambit ko at bumaba sa podium at pumunta sa may gitna at bahagyang yumuko sakanila na may ngiti sa labi, nag palakpakan ang lahat kaya gumaan ang loob ko.
Susunod na tinawag para mag speech sa harapan ay si Killian, umupo ako sa upuan ko at pinanood ko siyang seryosong tumayo sa harapan.
"Good day, I am Killian Heartfield, I am here to give also a speech for you, I am a law student, graduating. I want to take this time to let you all know specially to those students who are in the same program as mine, taking law isn't difficult if you are willing to learn. We all stumble and as what Amethyst said, your future depends on yourself, you can't rely to your friends, to your girlfriend or boyfriend, or even on your parents. It's just you, so if you all want a clear and beautiful future, start on your studies. Being lazy is valid, but if you will let the laziness win over you, you're doomed. No matter what programs we are taking, you will definitely encounter hardships throughout your journey, because the sweet success came from the hardwork of pain and hardships, that's all. Goodluck students, have a good day and a fruitful journey." sambit ni Killian, at katulad ko yumuko rin ito pagka tapat niay sa may gitna ng stage, I felt proud while watching him talk in front, he's really good.
Pinakinggan lang namin ang mga guests na mag bigay ng mga speech nila pagkatapos ay natapos na rin ang event, hinatid muna namin ang mga bata sa playground ng university dahil maaga pa para umuwi, habang pabalik kami ni Killian para kunin ang mga gamit ko sa room, biglang humarang si Ida sa harapan ni Killian kasama ang mga alipores.
"What do you want?" nag tatakhang tanong ni Killian, ngumiwi naman ako ng abutan ni Ida si Killian ng box na puno ng chocolates.
"For you, Killian." nakangiting sambit ni Ida, tinignan ni Killian ang box bago kinuha. Napa ngiti naman si Ida sa ginawa ni Killian, pagkatapos ay sa'kin inabot ni Killian ang box.
"Go get this, Amethyst. Thank you, miss." sambit ni Killian at nilagpasan na si Ida pagka tapos kong kunin ang box.
"Wait!" pigil ni Ida kay Killian, napa pikit ako nang hawakan ni Ida ang braso ni Killian.
"Nako po" nakangiwing bulong ko, dahil pinaka ayaw ni Killian ay ang hinahawakan siya ng hindi niya kilala.
"Get your hands of me, miss." walang emosyong sambit ni Killian, napangiwi sandali si Ida, pagkatapos ay ibinalik ang ngiti pagka tapos ay inalis na ang pagkaka hawak nito sa braso ni Killian, lumapit ako sakanilang dalawa kaya naningkit ang mata ni Ida sa'kin pero hindi ko naman ito pinansin ang nag patay malisya na lamang ako.
"Can we talk, Killian?" nakangiting sambit ni Ida.
"We're already talking miss, what is it" walang awang sagot ni Killian.
"Privately sana" sagot ni Ida, kaya mas lalong kumunot ang noo ni Killian.
"There's no need for that miss, what is it" naiinip na sambit ni Killian, pumikit muna si Ida bago sumagot.
"I like you, Killian."
“I’m sorry?” nag tatakhang tanong ni Killian, kaya bahagya akong napangisi, dahil sigurado akong narinig niya ang sinabi ng babae.
“I said, I like you Killian.” Sagot ni Ida pagkatapos huminga ng malalim.
“I'm sorry but, I don’t feel the same way, thank you for the sweets by the way.”
Napa maang si Ida habang nakatingin sa papalayong si Killian, habang ako naman ay patakbong sumunod kay Killian, dahil sa bilis nitong mag lakad, halos hindi ko na siya masundan.
"Dahan dahan ka nama, ang bilis mo mag laked" hinihingal na sambit ko, umingos Kang lalaki at Hindi man lang nag abalang tapunan ako ng tingin.
"Ang suplado, Hindi mo ba gusto si Ida? maganda siya." nang aasar na ambit ko sakanya.
"Being pretty is not on my standard, Ame. I want someone who's mature, and intelligent, iyong kaya along tapatan sa debate." masungit na sagot nito, napa simangot naman ako sa sinabi niya at patuloy pa rin naman kaming nag lakad.
"Get your things, we'll go home now." ambit niyo sa'kin, tumango ako at mabilis na kinuha ang mega gamit ko.
"Deretso uwi kana ba?" tanong ko sakanya habang papunta kami sa room ng mega kapatid niya.
"Yes, I will drop you off on your home." tipid na s**o into sa'kin, sumimangot naman ako at tinitigan ko siya.
"Pa sleep over, nag away kami ni mama eh, wala pa si daddy kaya ayoko muna umuwi, pwede ba?" nakangiting ambit ko sakanya, tumango naman into at nagpa tuloy na sa page lalakad, Napa "YES" nalang ako nag pumayag siya sa gusto ko.
"Hi ate Ame" nakangiting bati ng kambal sa'kin.
"Hello, Dawn, Dusk." nakangiting bait ko sakanila pabalik, ngumiti ang mga into sa'kin at nag simula na silang mag lakad na punta sa parking lot.
"Ihahatid ka namin ate?" Tanong ni Savannah sa'kin.
"No, baby, I will be sleeping at your house, I hope it is just fine with you two." nakangiting sambit ko.
"It's fine ate, let's watch a movie together" nakangiting sambit ni Savannah, ngumisi ako at tumang ako sakanya, Napapa palakpak naman into sa galak kaya natawa ako.
- Writer
