“ลูกเกด วิ่งทำไม เดินระวังหน่อยสิคะ” ตามมาด้วยร่างสูงของผู้ครองตำแหน่งสามีควบกับตำแหน่งผู้อำนวยการทั้งที่ไม่เต็มใจเท่าไรนัก ภีมภัทรสาวเท้ายาวก้าวตามมาประคองร่างเล็กติดๆ ทั้งที่ปรามกันเสียงดุ แม้กระนั้นความอ่อนโยนจากหางเสียงท้ายประโยคที่คนฟังก็คงรู้ว่าอารมณ์แบบนี้ “ไม่ได้ดุจริง” ทำให้คนเป็นภรรยาไม่คิดจะฟังเลยสักนิด
เห็นอย่างนั้นภาคินัยก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มขำคนกำลังเป็นว่าที่คุณพ่อ
จะสงสารก็แต่น้องสะใภ้ ธรรมดาก็โดนคุมเข้มหนักอยู่แล้ว พอมีเจ้าตัวเล็กอย่างนี้ สามีที่โดยปกติก็ทั้งห่วงทั้งดูแลเอาใจใส่ราวกับไข่ในหิน คราวนี้ยิ่งเพิ่มมาตรการคุมเข้มไม่ให้คลาดสายตาขึ้นไปไม่รู้กี่เท่า
“พี่ภีม เกดเจอแล้ว นี่ไงเจ้าไอติมลูกอีกตัวของโกโก้ ว่าแล้วเชียวว่าหายไปไหน คงโดนแก๊งหมาแก่แถมเกเรแถวนี้กัดแน่ๆ” นริศราว่าพลางทำหน้าตาจริงจังตามที่พูด ทั้งเจ้าโกโก้และลูกห้าตัว ทั้งหมดเป็นหมาเร่ร่อนที่มาแอบอาศัยในโรงพยาบ
