และคุณหมอหนุ่มก็รู้ดีว่าควรจะจัดการกับเด็กดื้อตรงหน้าอย่างไร
“ว่าไงครับ จะไม่ไปก็ได้นะ แต่ถ้าไม่สบายขึ้นมา หมอจับนอนค้างคืนที่โรงพยาบาลนะครับ” แล้วภาคินัยก็ต้องกระตุกยิ้มในใจ เมื่อพูดยังไม่ทันจบประโยคดีคนมีจุดอ่อนคือไม่ปลื้มเอามากๆ กับการเผชิญหน้ากับหมอตัวเป็นๆ และกลัวผีในโรงพยาบาลรีบส่ายหัวปฏิเสธให้วุ่น แม้กระนั้นพอเขาย้ำคำโดยการยื่นผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่มาให้ ณัฐรดาก็ยังไม่วายรับมันมากอดไว้ แล้วพึมพำเสียงเบากลับไปอีกรอบ
“แต่ฟ้าไม่มีชุดเปลี่ยน” ซึ่งเขาก็รอบคอบพอที่จะหาทางออกไว้ให้ก่อนแล้ว
“เดี๋ยวจะมีคนเอาเข้ามาให้ครับ ลูกเกดก็ตัวเล็กๆ เหมือนกัน คงพอใส่ด้วยกันได้” ภาคินัยอ้างไปถึงน้องสะใภ้ แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทำตามที่บอก ชายหนุ่มลอบส่ายหน้าอ่อนใจแต่ก็ไม่วายลอบอมยิ้มกับตัวเอง เมื่อมองตามร่างเล็กที่รับคำเสียงอ่อยหันหลังเดินไปอย่างเชื่องช้า ประตูสองบานกับท่าทางงุนงงแล้วหันกลับมาถามของเธอ ทำให
