[ ชาลี :: PART ]
ผมนั่งสัปหงกบนรถมาเเทบจะตลอดทาง ไม่รู้ว่าอาการเพลียๆพวกนี้มาจากไหน ชาลีชอบพี่ฟ่างคนใหม่เเบบนี้จังเลย เขาดูอบอุ่นจนผมรู้สึกได้เลยนะ ><
"ทำไมต่อหน้าฟ่างไม่เห็นปากดีเลยล่ะจ้ะ..หรือดีเเต่นอนถ่างขาให้เขาเอาฟรีๆ!"
ทำไมพี่พลัสเขาถึงพูดเเบบนั้นน่ะ!..ชาลีไม่ได้ให้เขาทำฟรีๆนะครั้งที่เเล้วเขาก็หักหนี้ไปตั้งหมื่นนึง!
"ชาลีไม่สนใจหรอกฮะ..เเค่มีพี่ฟ่างก็พอ"
"เเกจะยั่วโมโหฉันเหรอไงห้ะ!!!"
"ชาลีก็เเค่พูดความจริงเอง..ทำไมคนเราเวลาพูดความจริงเเล้วถึงรับไม่ได้นะ..."
"นังเด็กบ้า!!!"
**ผลั่ก!!!**
**ตุ้บๆๆๆๆ! ! !**
"อ้ะ!.."
ผมร้องออกมาเบาๆผมลืมตามองคนข้างบนที่ผลักผมจนตกบันไดลงมาศีรษะกระเเทกลงที่พื้นอย่างจังเลือดสีเเดงค่อยๆไหลรินออกมาจากหัวผม
ผมพยายามที่จะเปล่งเสียงเรียกให้คนช่วยมือไม้พยายามตะเกียดตะกายจะลุกเเต่เหมือนมันจะสั่งการไม่ได้เลยสักนิดเดียว
ผมมองพี่พลัสที่เดินลง
