วันต่อมา
มหาวิทยาลัย
เวลา 10.35 น.
“อาจารย์ไม่มา แต่ไม่แจ้งให้เด็กรู้ แบบนี้ก็ได้เนอะคนเรา” เพื่อนในห้องบ่นขึ้นมาพร้อมกับพากันทยอยเดินออกจากห้อง เพราะอาจารย์เพิ่งจะแจ้งเข้ามาว่าป่วยกะทันหัน
ฉันกับใบชาก็หันมองหน้ากันแล้วยิ้มเล็กน้อย วันนี้มีเรียน 10 โมง ลากยาวถึง สองทุ่ม และแค่วิชาเดียว เป็นวิชาที่ชั่วโมงเรียนเยอะและยาวนาน บวกความน่าเบื่อ
“นุ่มนิ่มกลับยังไง” ใบชาถาม
“ฉันเอารถพี่ชายมา” รถพี่ชายที่ว่าก็รถพี่เคลิ้มนั่นแหละค่ะ บอกนอนสักงีบ ลากยาวกันจนเช้ามืดเลยล่ะ
พี่เคลิ้มให้ฉันไปส่งที่คอนโด เพราะเขาปวดระบมตามตัวขับเองไม่ได้ แล้วเขาบอกให้ฉันขับรถของเขากลับบ้าน ให้ขับมาที่มหาวิทยาลัยด้วย ซึ่งที่ฉันยอมขับ ก็เพราะรถที่บ้านไม่เหลือสักคัน พี่ชายฝาแฝดแยกกันใช้รถทั้งที่ปกติไปไหนไปด้วยกัน แต่เมื่อวานคงไปคนละทาง ถึงได้ใช้คนละคัน
และระหว่างทางกลับบ้านพี่เคลิ้มก็โทรค้างสายเอาไว้เพราะเป็นห่วงฉัน ส
