พ่ายปรารถนาเจ้ารัตติกาล

คืนปรารถนา 2 NC20+++++

‘โอ ทุกอย่างเพิ่งจะเริ่ม ขออย่าได้ตื่นตอนนี้เลยนะ ได้โปรด’ ไม่รู้ว่าเธอวิงวอนต่อสิ่งใดหรือผู้ใด ในหูได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ

“ซิลเวีย”

‘ใครกันคือซิลเวีย เขาเรียกใครเหรอ ใช่เรียกเธอหรือเปล่า’ ณิชานันท์ ไม่ได้รู้สึกหึงหวงชื่อของผู้หญิงที่ชายหนุ่มพึมพำออกมาแม้แต่น้อยเธอแค่สงสัยเท่านั้น แต่กลับรู้สึกว่าเขากำลังเรียกชื่อเธออย่างไรอย่างนั้น

‘ช่างน่าแปลกจริงๆ’

“อือ...” รู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจ ทั้งที่มันเป็นแค่เพียงความฝัน รู้สึกอึดอัดเมื่อถูกกอดรัด เมื่อถูกร่างใหญ่ทาบทับลงมา แผ่นหลังบางแตะพื้นที่นอนนุ่ม เขาผลักเธอลงนอนทั้งที่ยังจุมพิตเธอ

ชิวหาที่ตวัดเกี่ยวรัดความอ่อนนุ่มในโพรงปากของเธอ ช่างเชี่ยวชาญ ช่ำชอง จนเผลอตอบสนองกลับไปอย่างเผลอไผลลืมตัว เธออยากเห็นใบหน้าที่ชวนหลงใหลของเขา อยากเห็นทุกการกระทำ ว่าแต่เขาชื่ออะไรนะ ใช่เจ้าชายหรือเปล่า

“เรียกเราว่า อาเทอร์” เขาอยากให้เธอจดจำชื่อนั้นเอาไว้ในหัวใจตลอดไป

‘อาเทอร์’ ชื่อเหมือนผู้ชายในฝันของเธอเลย เธอเรียกชื่อเขาคล้ายละเมอ

ริมฝีปากชุ่มฉ่ำผละออก แต่ไม่ได้ห่างหายไปไหน เขาหยอกเย้าที่ติ่งหูเธอเล่นเบาๆ ขบเม้ม ซุกไซ้ ไล่ลงมาตามลำคอระหง เขากำลังทำให้เธอวาบหวามเพียงแค่ปลายลิ้นปัดผ่าน วนเวียนไปมาซ้ายขวาชวนให้จั๊กจี้แต่ความซ่านสยิวมีมากกว่า

ทำไมเรี่ยวแรงของเธอถึงได้หายไปนะ ไม่มีแรงต่อต้าน มีแต่โอนอ่อนผ่อนตาม และล่องลอยเหมือนอยู่ในกระแสธาราสวาท ที่กำลังพิฆาตหัวใจของเธอให้หลอมละลายลงทีละน้อย

‘โอพระเจ้า เธอโป๊เปลือยตั้งแต่เมื่อไหร่กัน’ รู้สึกเหมือนกำลังถูกสายตายั่วยวนแสนเซ็กซี่ กวาดมองไปทั่วเรือนร่างของเธอ ไม่มีผู้ชายคนไหนได้มองเธอแบบใกล้ชิดเปิดเปลือยเช่นนี้มาก่อน รู้สึกขัดเขินจนร้อนวูบวาบไปทั้งร่าง

“ได้โปรด อย่ามองฉันแบบนี้ ฉันอาย”

“อายทำไม ร่างกายของคุณสวยงามและสมบูรณ์แบบ งดงามไม่เคยเปลี่ยน รู้ไหมว่าผมเป็นเจ้าของเรือนร่างอันสวยงามนี้มานานแค่ไหนแล้ว ผมปรารถนา และรอคอย มานานแสนนาน”

‘เขาพูดประหลาด’ ณิชานันท์คิด

จบประโยคแสนหวานใบหน้ารูปสลักบาดใจนั้นก็ก้มต่ำลงมา ลิ้นเรียวที่เพิ่งมอบความวาบหวามให้กับเธอเมื่อครู่กำลังสร้างความรู้สึกที่แปลกใหม่ชวนให้ตื่นเต้นยิ่งขึ้นไปอีก จากลำคอขาวผ่อง เขามอบความชุ่มฉ่ำชวนให้เสียวซ่านนั้นลงบนเนินเนื้อชูชันสองข้างสลับกันไปมาอย่างนุ่มนวล ทะนุถนอม

อุ้งปากสีสดราวสีเลือดงับเข้าที่ปลายถันข้างหนึ่งอย่างเสน่หา ส่วนอีกข้างก็ไม่เหน็บหนาว แต่เขากำลังทำให้เธอสั่นสะท้านด้วยการใช้ปลายนิ้วคลึงเคล้น พร้อมกับปลายลิ้นร้ายกาจนั้นปาดไล้ปลายยอดสีชมพูอีกข้างอย่างกระหาย แรงขึ้น ร้อนขึ้น จนแทบหายใจไม่ทัน

‘อา...เธอคิดอะไรไม่ออกแล้ว’

ความรู้สึกซาบซ่านทรมานใจแทบขาดนี้มันคืออะไร เขากำลังร่ายมนต์ใส่เธอหรือ รู้สึกตระหนกเล็กน้อยเมื่อเขาเพิ่มความดุดันในสัมผัส น้ำเสียงทุ้มห้าวที่บ่งบอกว่าเขารู้สึกเช่นไรต่อเธอ มองเห็นความร้อนแรงในดวงตาคมกล้า เมื่อสบตาก็รู้สึกเหมือนตกอยู่ในภวังค์ หวาดหวั่น ทว่าก็ยอมเป็นทาส ยอมสยบให้กับไฟปรารถนาที่กำลังจะลุกไหม้แผดเผาร่างกายของเธอ

ที่สำคัญตอนนี้ เขากำลังเปิดเผยเรือนร่างอันสมบูรณ์เพอร์เฟคของเขาต่อหน้าต่อตา ช่างน่าหลงใหลนัก แค่มองก็หลอมละลายแล้ว แต่...มีบางอย่างช่างน่ากลัว

“ไม่นะ ฉันกลัว” ร่างเล็กพยายามถดถอย ทว่าเขากลับเลื่อนตัวเข้ามาใกล้ ตรึงเธอเอาไว้ด้วยมือใหญ่สองข้าง

“ได้โปรดอย่ากลัวผม มองตาผมสิที่รัก ผมรอคอยคุณมานานมากเหลือเกิน ปรารถนามากเหลือเกิน” เขาบอกชิดริมฝีปาก ดวงตาคมกล้าวาววับคู่นั้นเต็มไปด้วยความรักมากมาย อาบหัวใจของเธอให้อบอุ่น เขาเริ่มต้นจุมพิตเธออีกครั้ง กอดเธออีกครั้ง จนสมองของเธอระยิบระยับไปด้วยมวลหมู่ดาว

สองร่างเสียดสี ร้อนขึ้นและร้อนขึ้น ฝ่ามือของเขากำลังลูบไล้ไปบนผิวกายนุ่มเนียนของเธอ ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังอย่างปลอบประโลม เลื่อนมาข้างหน้าเพื่อกระตุ้นไฟพิศวาสในกายเธออีกครั้ง ร่างบางเริ่มบิดส่ายไปมา ส่งเสียงครางครวญแผ่วเบาอย่างลืมตัว

เขาเลื่อนกายลง ครอบครองดอกบัวคู่งามอีกครั้ง หญิงสาวยากจะทานทนกับความเสียวซ่านเข้มข้นที่เขาบรรจงปรนเปรอให้ กายสาวร้อนรุ่มแอ่นหยัด อยากให้เขากลืนกินเธอมากกว่านั้น

“อาเทอร์...” เรียกชื่อเขาไม่หยุดหย่อน เริ่มหอบหายใจสะท้าน ความรู้สึกแสนหวานจากปลายยอดถัน กำลังแผ่ซ่านไปรวมกันที่ใจกลางกายสาวให้เร่าร้อน เต้นตุ้บๆ ยากที่จะอธิบาย

“ซิลเวีย...” เขาเรียกเสียงแตกพร่า พลางสำรวจความพร้อม และเขารู้ว่า ดอกปุบผาสวาทกำลังเบ่งบานส่งน้ำหวานออกมาเพื่อต้อนรับเขา แต่ว่า เธอจะรับความร้อนแรงจากเขาได้ไหม

เธอช่างบริสุทธิ์ ไร้เดียงสา แต่เขากำลังจะระเบิด จะทำอย่างไรดีที่จะไม่รุนแรง

“ที่รัก ผมต้องการคุณมากเหลือเกิน”

“ฉันก็ต้องการคุณค่ะ” ตอบออกไปทั้งที่ไม่รู้ว่าความเจ็บปวดกำลังรอเธออยู่ข้างหน้า

“ผมสัญญา จะทำให้คุณมีความสุข” เขาสบตาเธอหวานซึ้งยิ่งกว่าคำมั่นสัญญา เธอเชื่อว่าเขาจะทำได้ ทำไมถึงเชื่อง่ายดายก็ไม่รู้ แขนเรียวสอดขึ้นกอดรอบลำคอแข็งแกร่ง โน้มเขาลงมาใกล้