ซิงเหม่ยยอดหญิงอัจฉริยะ

4

"ท่านองค์รักษ์ ท่านหน้าตาดีแบบนี้ ไม่น่าเลยที่จะอยู่ในคุกแบบนี้ "

"องค์หญิง "

นี่สายตาของนางที่จ้องมา เพราะสงสารใช่หรือเปล่า

"องค์หญิงเชิญ"

"ก็ได้ ก็ได้ ข้าไปก็ได้ "

หลังจากที่ซิงเหม่ย ได้ออกมาช่วยเหลือคนในเวลากลางดึก ซึ่งเวลานี้ ก็เช้าแล้ว เธอจึงกลับจวนท่านอ๋อง

"องค์หญิง ท่านเข้าไม่ได้ ในเมื่อท่านออกไปแล้ว "

"ข้าขอพบท่านอ๋อง"

"องค์หญิง นี่มันห้องทรงพระอักษร ของท่านอ๋อง "

"แต่ว่า"

"ให้นางเข้ามา"

"เห็นหรือเปล่า ว่าเขาให้ข้าเข้าไป เดี๋ยวเถอะ"

ด้วยกลัวว่าจะถูกขับไล่ ที่ต้องกลับไปอยู่จวนองค์ชาย เธอไม่อยากไป นอกจากจะถูกใช้งานแล้ว เธอจะต้องโดนรังแกจากพวกสาว ๆ ขององค์ชายอีกแน่

เมื่อเปิดประตูเข้าไป เธอเกล้งลงไปนั่งคุกเข่า อ้อนวอน อย่าให้ท่านอ๋อง ไล่เธอออกไป เธอยอมทำตามทุกอย่าง เพื่อที่จะอยู่ที่นี่

"เจ้ายอมทุกอย่าง"

"คือว่า ข้ายอมทุกอย่างแต่ต้องเป็นเหตุเป็นผล ที่เหมาะสม"

"ตกลง ข้าให้เจ้าอยู่ที่นี่"

"ขอบพระทัยท่านอ๋อง"

"เจ้าอยู่เรือนรับแขก"

"เอ่อ เพคะ" เธอได้รับอนุญาตจากท่านอ๋องให้อยู่ที่ตำหนักต่อ

ด้วยจังหวะที่เธอจะล้มตัวนอน จึงเปิดดูนาฬิกาของตน ซึ่งตอนนี้ แต่มสะสมได้ลดไปกว่าครึ่ง

ไม่ได้ล่ะ คะแนนหมดไปแบบนี้ เธอก็ไม่ได้กลับบ้านแน่นอน ด้วยความคิดที่เป็นเลิศของเธอ จึงเปิดแผงตลาดรักษาคนไข้ฟรี เสียเลย

ด้วยเครื่องมือและวิธีที่รักษาจึงแปลกกว่าคนอื่น แต่ก็มีชาวบ้านเข้ามาต่อคิวรักษากับนาง

"ซิงเหม่ย เจ้าทำให้ข้าต้องอับอาย"

"องค์ชาย"

"เจ้า คิดว่าจะทำแบบนี้ เจ้าจะทำให้ข้ารักเจ้า"

"ข้าไม่รักองค์ชาย ข้าเป็นของท่านอ๋อง ก็เจ้าขายข้า ไปแล้ว"

"ซิงเหม่ย เจ้าคิดจะเป็นพระชายาท่านอ๋อง "

"ข้าไม่ได้แต่งงานกับท่านอ๋อง แต่พวกเจ้าเป็นคนขายข้า ไปแล้ว "

"นี่เจ้า "

"ซิงเหม่ย" คนขององค์ชายต่างไม่ยอมที่เห็นนางตอนนี้กำลังรักษาชาวบ้าน เพราะความอับอาย กลัวว่าจะนำความเสียหายมาถึงองค์ชาย