Episode 5

1495 Words

Episode 5 ด้วยความที่ฉันอดทนอดกลั้นความรู้สึกเอาไว้ไม่ไหว ฉันก็ได้ลงมือตบเข้าที่หน้าอิงฟ้าเข้าไปเต็มๆ ทำไมถึงเลือกตบอิงฟ้างั้นเหรอ ก็เพราะว่าฉันหมั่นไส้ยัยนี่มานานนมแล้วนะสิ เกลียดยิ่งกว่าอิงดาวอีก! (และอิงฟ้าก็อยู่ใกล้มือฉันมากที่สุด...) "ธะ...เธอตบหน้าฉันเหรออีซิน!" เสียงหวานใสของอิงฟ้าเอ่ยขึ้นอย่างโกรธสุดไรสุดสีหน้าของเธอนั้นปานจะฆ่าฉันได้ในทันตา แถมเธอยังเรียกฉันว่า 'อี' นำหน้าชื่ออีกต่างหาก โหดร้ายกันจัง "ฉันทนไม่ไหวแล้วที่เธอมากล่าวหาฉันแบบนี้" ฉันบอกออกมาตามตรง อิงฟ้าใช้มือเล็กลูบแก้มของตัวเองที่เป็นรอยแดงเบาๆด้วยความเจ็บ "เธอกล้าตบพี่สาวฉันเหรอ ไม่นึกเลยว่าเธอจะเป็นคนหัวรุนแรงขนาดนี้ แม่ดูดิค่ะ อีซินมันใช้กำลังกับพวกเรา หนูบอกแล้วว่าคนแบบนี้เลี้ยงเสียข้าวสุกเปล่าๆ" เสียงหวานใสของอิงดาวเอ่ยขึ้นพลางฟ้องแม่ของตัวเองทันที แม่ของยัยพวกนั้นเห็นเหตุการณืที่เกิดขึ้นทั้งหมด แต่ก็ยังคงนิ่งเฉยอยู่ไม่ตอบโต้อะไร น่าแปลกจริงๆ... และที่สำคัญพวกเธอไม่ได้เลี้ยงฉันด้วยข้าวสักหน่อย ฉันต่างหากที่เป็นคนหุงข้าวทำกับข้าวให้พวกหล่อนกิน "อยากรู้ป่ะว่าเวลาโดนตบมันรู้สึกยังไง!" อิงฟ้าเอ่ยขึ้นด้วยความเกรี้ยงกราดก่อนจะเดินมาตบฉัน และขณะที่ฉันใช้มือบังอยู่ อิงดาวก็จับมือของฉันเอาไว้ทำให้ฉันโดนแรงตบของอิงฟ้าเต็มๆ เพลี๊ยะ!!! ฝ่ามือของอิงฟ้ากระทบที่แก้มนวลใสของฉัน มันรู้สึกเจ็บแสบมากๆ... เธอไม่ได้แค่ตบหน้าฉันแค่ข้างเดียว แต่เธอตบหน้าฉันอีกข้างด้วย มันเจ็บจนฉันอยากจะร้องไห้อ่ะ นี่แรงคนหรือแรงควายวะ "ฉันเจ็บนะ..." ฉันเอ่ยพึมพำออกมาเบาๆก่อนจะเหลือบไปมองแม่เลี้ยงของฉันที่เอาแต่นั่งนิ่งดูดาย คงจะสะใจที่ฉันโดนตบแบบนี้ละมั้ง "สมน้ำหน้า เธออยากหาเรื่องพวกฉันก่อนเอง!" อิงฟ้าเอ่ยก่อนจะหัวเราะเบาๆด้วยความสะใจ "พวกเธอต่างหากที่ทำฉันก่อน..." "แต่เธอมาตบหน้าอิงฟ้าก่อน!" อิงดาวเอ่ยแก้ตัวให้กับพี่สาวตัวเอง ขณะที่อิงฟ้าจะออกแรงตบฉันอีกทีแม่เลี้ยงใจร้ายก็มาห้ามไว้ได้ทันเสียก่อน "พอแล้วจ๊ะเด็กๆ การใช้ความรุนแรงกับคนใช้มันไม่ดีนะ" เสียงหวานใสของแมาเลี้ยงใจร้ายเอ่ยก่อนจะคลี่ยิ้มบางๅดละเธอก็ดึงแขนฉันให้ลุกขึ้น "ซินอี๋... เธอรู้ไหมว่าเธอเป็นฝ่ายผิด เพราะเธอมาตบหน้าลูกสาวฉันก่อน สาสมแล้วที่เธอจะโดนแบบนี้!" แม่เลี้ยงใจร้ายเอ่ยบอกฉันด้วยใบหน้านิ่งเรียบ และจากนั้นเธอก็ใช้นิ้วเรียวยาวจับแก้มของฉัน เธอบีบแก้มของฉันอย่างแรงจนฉันรู้สึกเจ็บมากๆ "แต่อิงฟ้ากับอิงดาวทำห้องหนูเละเทะไม่เป็นชิ้นดีก่อน" ฉันบอกออกมาตามตรง แม้ว่าจะพูดไปเขาก็ไม่เชื่อคำพูดของฉันหรอก "คิดว่าฉันจะเชื่อเด็กเลี้ยงแกะอย่างเธอเหรอ" ว่าแล้วเชียว... ไม่มีใครเชื่อฉันจริงๆด้วย บ้านหลัวนี้มันไม่มีที่สำหรับฉันอีกต่อไปแล้ว "ใช่! ไม่มีใครเชื่อคนอย่างเธอหรอก" อิงฟ้าเอ่ยเสริม "ในเมื่อเธอกล้าตบหน้าลูกสาวฉันแบบนี้ ฉันคงจะต้องให้เธอชดใช้ความผิดแล้ว" เเม่เลี้ยงใจร้ายเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง ฉันได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ทำไมชีวิตฉันจะต้องมาพบเจออะไรแบบนี้ด้วยละเนี่ย "จะให้หนูชดใช้ยังไงเหรอคะ? อิงฟ้าไม่ได้เสียโฉมซะหน่อย ถ้าหนูเอาน้ำรดมาสาดใส่หน้าเธอก็ว่าไปอย่าง" "กรี๊ดดดด! ซินอี๋! เดี๋ยวนี้เธอปากดีจังเลยนะ" อิงฟ้ากรี๊ดออกมาอย่างสุดจะทนเมื่อได้ยินคำพูดของฉัน ฉันเองก็อยากจะลองทำจริงๆเหมือนกัน เอาให้ทั้งสามคนแม่ลูกเสียโฉมไปหมดเลย "เลิกทะเลาะกันได้แล้ว... ซินอี๋ ก้มหัวขอโทษอิงฟ้าและอิงดาวซะ ไม่อย่างงั้นฉันจะให้เธอไปอยู่ในห้องเก็บของที่ไม่มีแม้แต่แสงส่องลอดเข้ามา!" แม่เลี้ยงใจร้ายเอ่ยเสียงดุพลางกดดันฉันให้ฉันก้มหัวขอโทษลูกสาวของเขา ถึงแม้ว่าฉันจะยอมอ่อนข้อให้กับพวกเขาในทุกๆเรื่อง แต่เรื่องก้มหัวขอโทษเนี่ย... ฉันไม่มีวันทำเป็นอันขาด! "ก้มหัวแล้วขอโทษพวกฉันซะซินอี๋" อิงดาวเอ่ยขึ้นพลางยิ้มเยาะเบาๆ "เร็วๆสิ มัวรออะไรอยู่!" อิงฟ้าเอ่ยเร่ง "ยังไงฉันก็ไม่มีวันทำหรอก!" สุดท้ายชีวิตฉันก็ดันเกิดมาอาภัพเสียได้ หลังจากที่ฉันไม่ยอมทำตามในสิ่งที่พวกแม่เลี้ยงใจร้ายและลูกสาวของเขาอยากให้ทำ ฉันก็ได้มาอยู่ที่ห้องเก็บของ หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งก็คือห้องใต้หลังคาที่เอาไว้เก็บของนั่นเอง ที่นี่มันมืดมิดเอามากๆ ไม่มีแสงสอดส่องเข้ามา มีแค่โคมไฟดวงเล็กๆที่ตั้งเอาไว้ให้เห็นทางจางๆ พอตอนกลางคืนแบบนี้โคตรจะน่ากลัวเลย แถมห้องนี้ก็มีแต่ฝุ่นกับกลิ่นอับๆ และแมงมุมตัวใหญ่ๆ พูดไปก็ขนลุกไป เฮ้อ... นี่ฉันจะต้องอาศัยอยู่ในห้องนี้จริงๆเหรอเนี่ย? ให้ตายเถอะ... แล้วใครจะเป็นคนทำงานบ้านที่เหลือละถ้าฉันมาโดนขังแบบนี้ (ยังจะห่วงเรื่องนี้อีก) "เอาไงดีวะ..." ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆก่อนจะพยายามคิดหาทางทำอะไรบางอย่าง ฉันจะมาติดแหง็กอยู่ที่นี่ไม่ได้ เพราะถ้าฉันออกไปจากที่นี่ไม่ได้ฉันก็จะไม่ได้ทำงานพิเศษ และฉันก็จะไม่มีเงินไปซื้อชุดเดรสไปงานวันเกิดของพี่กาย(ยังจะห่วงเรื่องนี้อีก) แต่ที่แน่ๆไม่ว่ายังไงฉันจะต้องออกไปจากห้องนี้ให้ได้ และฉันคงจะไม่ทนให้แม่เลี้ยงและพี่สาวตัวดีของฉันโขกสับอีกแล้ว! ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูหน้าห้องฉันเอ่ยดังขึ้น ฉันได้แต่เลิกคิ้วเล็กน้อยว่าใครเป็นคนเคาะ พอได้ยินน้ำเสียงฉันถึงกับบางอ๋อ "ซินอี๋ เธอยังไม่หลับใช่ไหม" เสียงหวานใสของแม่เลี้ยงใจร้ายเอ่ย "ยังค่ะ" ฉันตอบออกมาตามตรง "ดี... ฉันจะมาบอกเธอว่าต่อไปนี้เธอจะต้องอยู่ที่ห้องนี้จนกว่าเธอจะสำนึกผิดและไม่มาทำร้ายลูกสาวของฉัน" "แล้วหนูจะต้องอยู่ไปถึงเมื่อไหร่เหรอคะ?" ฉันเอ่ยถามออกมาด้วยความสงสัย "ก็อยู่ไปจนกว่า... งานวันเกิดที่ลูกสาวสองคนของฉันอยากจะไปจบลง" เเม่เลี้ยงใจร้ายเอ่ยบอก ฉันถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ สงสัยอิงฟ้ากับอิงดาวคงจะไปบอกแม่ตัวเองละมั้งว่าให้มาพูดแบบนี้กับฉัน "และที่สำคัญเธอห้ามคิดจะแย่งคนที่ลูกสาวของฉันชอบเด็ดขาด! ฉันได้ยินมาว่าลูกสาวของฉันกับผู้ชายคนนั้นเป็นแฟนกันแล้ว และเธอพยายามจะแย่งเขาไป" แม่เลี้ยงเอ่ยร่ายยาว ฉันได้แต่ฟังแล้วก็ถึงกับหาวฟอดใหญ่ นี่มันเรื่องโกหกชัดๆ พี่กายกับอิงฟ้าไม่ได้เป็นแฟนกันสักหน่อย แต่งเรื่องเก่งชะมัด ดูสิ ฉันได้เป็นตัวร้ายในเรื่องเลย "เข้าใจไหมซินอี๋?" "เข้าใจแล้วค่ะ" "ดี... สัปดาห์หน้าฉันจะมาเปิดห้องนี้อีกครั้ง หวังว่าเธอจะไม่กลายเป็นศพไปก่อนละ" แม่เลี้ยงใจร้ายเอ่ยทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนจะเดินจากไป สงสัยคงคิดจะขังฉันไว้ในห้องนี้ให้ตายไปเลยแน่ๆ แต่ฉันไม่ยอมมาตายง่ายๆในที่แบบนี้หรอก ยังไงฉันก็จะต้องหาทางออกไปจากห้องนี้ให้ได้... ไม่สิ ตอนนี้ไม่ใช่แค่ออกไปจากห้องนี้ แต่จะต้องออกไปจากบ้านหลังนี้ให้ได้! อ๊ะ... ถ้าจำไม่ผิด ห้องนี้มันมีทางลับที่จะออกไปอยู่นี่นา? ห้องใต้หลังคา... ที่มีทางออกเชื่อมออกไปข้างนอก... ไม่ว่ายังไงฉันก็คงจะต้องใช้ทางนั้น!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more