Episode 3
1316 Words
Episode 3
พี่สกายหรือเรียกสั้นๆว่า 'พี่กาย' เมื่อพูดถึงชื่อนี้ ใครๆต่างก็ต้องรู้จักชื่อเสียงเรียงนามของชายหนุ่มคนนี้เป็นอย่างดี เขาถูกจัดเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีที่สุดในมหาลัย และยังเป็นเดือนมหาลัยตั้งแต่ปี 1 อีกด้วย แม้ว่าตอนนี้จะอยู่ปี 4 แล้ว แต่ความป็อปปูล่าของเขาก็ยังคงอยู่ไม่จางหายไปแม้ว่าจะผ่านมาแล้วกี่ปีก็ตาม อีกทั้งใครหลายๆคนยังรู้จักเขา
ไม่เว้นแต่ฉัน ซินอี๋ ผู้ไม่รู้จักคนมากมายแต่ก็ยังรู้จักพี่กาย ความสัมพันธ์ของพวกเราสองคนนั้นเรียกได้ว่าสนิทกันสุดๆ ไม่ใช่แค่รู้จักผิวเผินเท่านั้น พอฟังแบบนี้ก็รู้สึกถึงกินอายลางไม่ดีเลยใช่ไหมละ?
ใช่... ในมหาลัยถ้าผู้หญิงคนไหนเห็นฉันพูดคุยกับพี่กายด้วยท่าทีสนิทสนมก็ล้วนต่างอิจฉาตาร้อนเป็นไฟกันไปหมด โดยเฉพาะอิงฟ้าและอิงดาว สองคนนี้รู้ดีว่าฉันกับพี่กายนั้นสนิทสนมกันอยู่พอควร เพราะพวกเราทำกิจกรรมที่มหาลัยด้วยกันบ่อยๆ
เห็นแบบนี้หน้าตาฉันก็ดีไม่แพ้ใครนะ เคยประกวดดาวคณะและชนะมาด้วย ถึงจะไม่สวยเท่ากับดาวมหาลัยก็เถอะ แต่อย่างน้อยฉันก็เคยผ่านพ้นประสบการณ์ที่พวกคนหน้าตาดีเขาทำกันมาแล้ว(?)
"ซินอี๋ พี่หาตัวเธอแทบแย่แหน่ะ" เสียงทุ้มเข้มของชายร่างสูงเอ่ยดังขึ้นพร้อมกับวิ่งมาดักหน้าฉัน ท่าทางของเขาร้อนรนและเหนื่อยหอบเป็นอย่างมาก ฉันได้แต่เลิกคิ้วมองก่อนจะพยายามจ้องมองน้าร่างสูงด้วยความสงสัย
คนที่มายืนอยู่ตรงหน้าฉันไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นพี่กาย... เขาวิ่งมาตัดหน้าฉันขณะที่ฉันกำลังจะเดินเข้าไปเรียนในตึกคณะ
"พะ...พี่กายมีเรื่องอะไรเหรอคะ?" ฉันเอ่ยถามด้วยความสงสัยพลางจ้องมองใบหน้าหล่อได้รูป ไม่ว่าจะมองกี่ทีก็รู้สึกว่าพี่เขาหน้าตาดีอยู่เสมอ แถมทรงผมของพี่เขายังสีน้ำตาลทองสว่างซอยไล่ระดับอีกต่างหากมันเข้ากับผิวขาวๆนั่นเป็นอย่างมาก
"พี่มีเรื่องอยากจะคุยกับเรา" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยบอก นัยน์ตาน้ำตาลคมเข้มจ้องมองฉันอย่างต้องการคำตอบอะไรบางอย่าง
"คุย?"
"คือพี่... อยากจะชวนเราไปงานวันเกิดพี่สัปดาห์หน้า" พี่กายเอ่ยด้วยท่าทีที่เขินอายเล็กน้อย แขนแกร่งของเขายกขึ้นก่อนจะเก้าแก้มเบาๆ ท่าทางแบบนี้มันทำให้ฉันรู้สึกใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก
"พี่วิ่งมาหาหนูจนหอบแบบนี้ เพื่อจะมาพูดแค่นี้เองอ่ะเหรอ?" ฉันเอ่ยถามด้วยความสงสัยพลางกลั้นขำในท่าทีของพี่เขาเล็กน้อย
"ก็พี่อยากพูดต่อหน้าให้ได้นี่นา ไม่อยากแค่บอกในแชทอ่ะ" พี่กายเอ่ยพลางยิ้มแก้เก้อ ฉันได้แต่กลั้นขำในความน่ารักของพี่เขา
"หนูรู้ว่าใกล้จะวันเกิดของพี่แล้ว แล้วหนูก็ไม่นึกว่าพี่จะชวนหนูไป เพราะอิงฟ้ากับอิงดาวบอกว่าพี่กายไม่มีทางชวนคนอย่างหนูไปหรอก" ฉันบอกออกมาตามจริงก่อนจะนึกถึงคำพูดของอิงฟ้าและอิงดาวเมื่อวานนี้ ก็ยัยพวกนั้นนะสิบอกว่าพี่กายไม่อยากชวนฉันไปงานวันเกิดให้ขายขี้หน้าชายบ้าน
อ่ะ... ฉันขอเรียกอิงฟ้ากับอิงดาวด้วยชื่อเฉยๆคงจะไม่เป็นไรใช่ป่ะ แบบว่าไม่ต้องเติมคำว่าพี่อ่ะ เพราะยัยพวกนั้นอายุห่างกับฉันไม่กี่เดิม แถมยังเรียนมหาลัยเดียวกัน ปีเดียวกันอีกต่างหาก ถ้าให้เรียกพี่มันก็จะรู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้
"ขอโทษที่พี่ชวนเราช้าไป ก็เพราะช่วงนี้พี่ไม่ค่อยเจอเราเลยอ่ะ" พี่กายเอ่ยแก้ต่าง ฉันพยักหน้ารับน้อยๆ
"ไม่เป็นไรค่ะ แค่พี่ชวนหนูไงปานวันเกิดด้วย หนูก็ดีใจแล้ว" ฉันบอกออกมาด้วยรอยยิ้ม พี่กายยิ้มบางๆให้ฉันกลับก่อนจะใช้มือหนาลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยน
"พี่ก็ดีใจนะที่เราจะไป และที่สำคัญพี่ตั้งตารอของขวัญจากซินอยู่นะครับ" คำพูดของพี่กายทำให้หัวใจของฉันถึงกับพองโตด้วยความตื่นเต้น มันเต้นรัวมากๆจนจะกระเด้งออกมาจากอกให้ได้
ความรู้สึกแบบนี้ ฉันว่า... ฉันคงจะตกหลุมรักพี่กายแล้วแน่ๆ...
"รับรองว่าของขวัญหนูพี่ต้องเซอร์ไพรส์แน่ๆ!"
หลังจากที่ฉันพูดคุยกับพี่กายเสร็จฉันก็ขอตัวไปเรียนหนังสือต่อ ระหว่างที่นั่งเรียนอยู่ฉันก็เอาแต่นึกคิดว่าจะซื้ออะไรให้เป็นของขวัญพี่กายดี เพราะพี่เขาก็รวยอยู่แล้ว มีทุกสิ่งทุกอย่าง และฉันก็ไม่เห็นว่าพี่เขาจะอยากได้อะไรเลยแม้แต่น้อย ถ้าเป็นไปได้ฉันก็อยากเอาตัวเองผูกโบว์เซอร์ไพรส์พี่เขาเหมือนกัน แต่ฉันไม่กล้าพอนะสิ
"เฮ้อ... ซื้อของแพงๆก็ไม่ได้ด้วย" ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆ หลังจากที่เรียนเสร็จเรียบร้อยฉันก็ออกมาห้างสรรพสินค้าใกล้ๆกับมหาลัยเพื่อมาเลือกของขวัญให้กับพี่กาย แต่พอมองกระเป๋าตังค์ตัวเองก็ถึงกับต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ เพราะว่าตอนนี้ทั้งตัวฉันมีเงินเหลือติดตัวไม่กี่บาท และฉันว่าจะเอาเงินที่เหลืออยู่ไปซื้อเสื้อผ้าสำหรับใส่ไปงานวันเกิดของพี่กายด้วย
ทำไมต้องซื้อใหม่นะเหรอ เพราะว่าเสื้อผ้าที่อยู่ในตู้บ้านฉันมันเก่าแล้วนะสิ แถมยังไม่มีชุดที่น่ารักและสวยเหมือนใครคนอื่นเขาด้วย ที่สำคัญ... ฉันอยากให้พี่กายมองฉันว่าฉันน่ารักเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นมั่ง ก็แค่นั้นแหละ
"ซินอี๋ ทำไมกลับบ้านมาช้านัก ออกไปไหนมา!" เสียงหวานใสปนแหลมของแม่เลี้ยงเอ่ยดังขึ้นขณะที่ฉันก้าวขาเข้ามาในบ้าน ฉันได้แต่เงียบไม่ตอบก่อนจะเดินขึ้นบันได แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ก้าวขึ้นฉันก็โดนแม่เลี้ยงดึงถุงในมือไปเสียก่อน ซึ่งถุงใบนั้นมีชุดเดรสอันเลอค่าอยู่ข้างใน
"ซื้ออะไรมา ขอฉันดูหน่อย!" แม่เลี้ยงเอ่ยขึ้นอย่างอยากรู้อยากเห็น ก่อนจะรีบค้นดูทันที
"เสื้อผ้าค่ะ" ฉันบอกออกมาตามตรง
"ว้าย! นี่มันชุดเดรสนี่นา...."
"ใช่ค่ะ หนูจะซื้อใส่ไปงานวันเกิดเพื่อน" ฉันบอกออกมาก่อนจะพยายามเอาถุงใบนั้นคืน แต่ก็โดนอิงฟ้าที่เดินมาแย่งไปอีกจนได้
"แม่คะ... นี่มันชุดอะไรอ่ะ ใครซื้อ สวยจัง" อิงฟ้าเอ่ยขึ้นพลางกระตุกยิ้มที่มุมปากก่อนจะหยิบชุดเดรสในถุงนั้นมาดูอย่างถือวิสาสะ
"ซินอี๋ซื้อมา... ซื้อมาให้ลูกอิงฟ้าไงจ๊ะ "
"ห๊ะ!? หนูซื้อมาใส่เอง ไม่ได้ให้ใครสักหน่อย" ฉันเถียงออกมาอย่างไม่ยอมแพ้ทันที
"อย่างเธอนะใส่ไม่สวยหรอก ฉันใส่สวยกว่า และมันก็อยู่ในมือของฉันแล้วด้วย ถือว่าเป็นของฉัน!" อิงฟ้าเอ่ยออกมาอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน ฉันที่ได้ยินแบบนั้นก็ได้แต่คิดในใจว่า...
แบบนี้ก็ได้เหรอวะ???
"เอาเป็นว่าชุดนี้เป็นของฉันแล้วนะยัยคนใช้!"
- Writer
