“ข้าจ่ายเงินไปไม่ใช่น้อยเพื่อที่จะมาที่นี่ ไม่เห็นมาใครบอกกล่าวกับข้าว่าจะต้องเข้าไปด้านในได้เพียงผู้เดียวในยามที่ข้ามาจ่ายเงินเลย..”
นิวากล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เจือปนไปด้วยความไม่พอใจ ฟาเดลรีบยกมือขึ้นมาจับไหล่ของนิวาเอาไว้เพื่อบอกให้สาวใช้ของเธอใจเย็นลง
“ไม่เป็นไร ข้าจะเข้าไปคนเดียวตามกฎของพวกเขา เจ้ารออยู่ที่นี่เถอะนิวา ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงหรอก”
ฟาเดลรู้ว่านิวาเป็นห่วงเธอ แต่ทว่าเธอไม่อยากจะให้โอกาสในการพบเจ้าของกิลล์ข้อมูลที่แสนจะยากเย็นต้องมาพังทลายลงเพราะเรื่องเล็กๆ น้อยๆ
เธอเดินเข้ามาด้านใน สิ่งที่รับรู้ได้เป็นอย่างแรกคือกลิ่นหอมที่บอกไม่ถูกเหมือนกันว่ามันคือกลิ่นหอมของอะไรกันแน่ รู้แค่เพียงว่ากลิ่นนั้นทำให้ฟาเดลรู้สึกเหมือนว่ากำลังล่องลอยอยู่ในอากาศ เธอปรายตามองไปยังเก้าอี้ด้านหลังโต๊ะทำงานที่ในยามนี้มีบุรุษผู้หนึ่งกำลังนั่งอยู่ เรือนผมสีเงินของเขามันช่าง..โดดเด่นอีกทั้งผมสี
