“.....”
ฟาเดลตื่นนอนนานมากแล้ว แต่ทว่านางยังไม่ยอมลุกขึ้นมาจากที่นอนเลย นางนอนมองเพดานห้องเงียบๆ ในขณะที่นิวายกถาดอาหารเข้ามาวางเอาไว้ที่ด้านในห้องนอน
นิวามองท่านหญิงที่กำลังอยู่ในอาการหวาดหวั่นหรือมันอาจจะเป็นอาการอึ้งปนกับตกใจ
เมื่อคืนทั้งสาวใช้และทหารมากมายของท่านเคาน์โอนิกซ์ต่างรอคอยท่านเคาน์จนถึงรุ่งสาง เมื่อเม็ดฝนเม็ดสุดท้ายโปรยปรายลงมา ก็เป็นช่วงเวลาที่แสงแรกของดวงตะวันสาดส่องลงมาพอดี ท่านเคาน์โอนิกซ์ผู้สง่างามเดินลงมาจากคฤหาสน์เซอริลในยามเช้าด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม
ไม่มีใครดูผิดเพราะทั้งสาวใช้ทุกคนในคฤหาสน์เซอเรียลต่างมองเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของท่านเคาน์กันถ้วนหน้า
ผู้ที่ดีใจจนออกนอกหน้าก็หนีไม่พ้น คุณหัวหน้าสาวใช้เจนที่สั่งให้พ่อครัวจัดเตรียมอาหารบำรุง และก่อนที่ท่านเคาน์จะเดินทางจากไปก็ได้หันมาบอกกล่าวแก่หัวหน้าสาวใช้ว่าท่านเคาน์จะแต่งงาน..กับนายหญิง
สิ่งที่ท่านเคาน์
