ชายหนุ่มออกเดินทางแต่เช้าเพื่อพาหญิงสาวข้างกายกลับไปหาคนเป็นแม่ เขาอาสาขับรถเองเพราะไม่อยากให้เรื่องล่วงรู้ไปถึงคนเป็นแม่ ชายหนุ่มรู้สึกว่าเขาไม่ได้ขับรถทางไกลมานานแล้วแต่พอได้มีโอกาสอีกครั้งเขาก็ยังทำมันได้อย่างดีเยี่ยม เขามีสติคอยมองซ้ายมองขวาอยู่ตลอดเพื่อความปลอดภัย
“ส่งกระท้อนตรงนั้นเถอะภามอย่าไปจอดหน้าบ้านเลย”
“ไกลอยู่นะกระท้อน”
“ไกลอะไรกันแค่ไม่กี่เมตรเอง นะๆจอดเถอะ”
“ก็ได้” เจอลูกอ้อนของหญิงสาวเขาเลยต้องยอมจำนน
“ภามไปพักเถอะมีอะไรเดี๋ยวไลน์หากันแทนนะ”
“โอเคภามจะแอบมาดูกระท้อนบ่อยๆนะ”
“คิกๆ เดี๋ยวนี้ห่างกระท้อนไม่ได้แล้วหรอ”
“ก็คนมันเป็นห่วงนี่ยิ่งกระท้อนท้องแบบนี้ด้วย”
“โอเคๆไปพักนะกระท้อนจะเข้าบ้านแล้ว”
“โอเค” ชายหนุ่มขับรถออกไปทันทีส่วนหญิงสาวก็เดินมากดออดหน้าบ้านรอไม่นานคนเป็นแม่ก็รีบออกมาเปิดประตูบ้านให้ บ้านของเธอเป็นบ้านไม้โบราณสองชั้นตั้งแต่สมัยคุณตาคุณยาย รอบบ้านรา
