"ฉันคิดว่าฉันชอบเธอ ...ฉันชอบเธอ"
"เเต่ฉันไม่มีวันชอบคนอย่างนาย"
"หมวย.."
"ความสงสารไม่เรียกว่ารักหรอกนะ ...กลับไปซะ"
นั่นคือสิ่งที่ฉันบอกเขา เเละมันก็ทำให้ฉันคิดมากจนทานอาหารตรงหน้าไม่อร่อย มาสายเพราะมัวเเต่ทะเลาะกับหมอนั่นน่ะเเหละ
ฉันก็เเค่สงสารเขา ความสงสารมันไม่ได้เรียกว่าความรัก
รักก็คือรัก สงสารก็คือสงสาร ...เเค่นั้น
"น้องไอครับ"
"....."
"น้องไอครับ! "
"คะ! พี่ภูมิมีอะไรหรือเปล่าคะ" อีกครั้งที่พี่ภูมิเป็นคนเรียกสติฉันเอาไว้ นี่ฉันกำลังเหม่ออะไรอยู่ คิดมากไม่เข้าท่า
"น้องไอเป็นอะไรหรือเปล่าครับ อาหารไม่ถูกปากเหรอ"เขาถามด้วยสีหน้าค่อนข้างกังวล เป็นคนพาเขามาทานข้าวด้วยกันเเท้ๆ เเต่ฉันกลับทำนิสัยเเบบนี้ใส่
ไม่ได้เรื่องเอาซะเลย..
"ปะ เปล่าหรอกค่ะ"
"น้องไอเเน่ใจนะครับว่าไม่ได้อึดอัดเพราะพี่.."
"เเน่ใจสิคะ ไอไม่ได้อึดอัดเพราะพี่หรอกค่ะ"ฉันตอบกลับเเล้วเหลือบมองมือถือเ
