ตอนที่ 3
1742 Words
“อย่าทำเป็นเล่นตัวไปหน่อยเลยน่า... ผู้หญิงที่ทำงานกลางคืนแบบพวกเธอจะให้ฉันเชื่อหรือว่าไม่ได้แอบแฝงขายบริการทางเพศรวมอยู่ด้วย น่าขำชะมัด...”
“แต่พวกเราไม่ได้ขายตัว...” ลัลนาโต้เสียงเขียว
จอนนี่แสยะยิ้มมองหน้าลัลนา “อย่างเธอน่ะฉันพอจะเชื่อลงเพราะเธอคงไม่พิศวาสผู้ชายแน่ แต่อย่างฟ้า... สวยแบบนี้ หุ่นดีแบบนี้ ไม่น่ารอด”
แล้วมันก็หัวเราะอีกครั้งหลังจากที่ทำให้หล่อนหน้าชาดิกด้วยคำพูดดูแคลนของมันได้สำเร็จ สโรสินีกำหมัดแน่นด้วยความเจ็บใจ อยากจะต่อยมันแต่ภาพของแม่ที่ป่วยกระเสาะกระแสะกับหลานชายวัยกำลังกินกำลังนอนก็ผุดขึ้นมาในสมองและนั่นก็ทำให้หล่อนทำได้เพียงแค่ก้มหน้ามองพื้นเท่านั้น
The Presidential คือไนต์คลับแห่งเดียวในพัทยาที่จ่ายเงินเดือนให้กับลูกจ้างแพงที่สุด แถมยังแบ่งจ่ายเป็นรายสิบห้าวันอีกด้วย ซึ่งมันช่วยให้คนยากจนที่ชักหน้าไม่ถึงหลังแบบหล่อนสามารถดำรงชีวิตบนความฝืดเคืองของเศรษฐกิจต่อไปได้อย่างไม่ยากเย็นนัก
และการถูกไล่ออกก็เป็นสิ่งที่หล่อนไม่ปรารถนาจะได้ลิ้มรสมันเลย... แต่มันก็ดูเหมือนจะเข้าใกล้เข้ามาทุกขณะ หากหล่อนขัดใจไอ้หมูตอนเจ้าอุบาทว์ที่กำลังแสยะยิ้มอยู่ตรงหน้าตอนนี้
“แต่ดิฉันอยากทำงานสุจริตอย่างเดียว... ไม่อยากทำเรื่องแบบนั้นค่ะ...”
จอนนี่เห็นสโรสินีอึกอักก็คิดว่าเจ้าหล่อนกลัวจะได้ผลประโยชน์ไม่คุ้มจึงรีบสาธยายถึงสิ่งที่หล่อนกำลังจะได้รับหลังจากได้รับใช้แบบส่วนตั๊วส่วนตัวกับอเล็กซิโอ เบอร์ลัสโคนิ
“ถ้าเธอยอมทำตามคำสั่งของฉันทุกอย่าง รับรองว่าเธอจะได้ผลตอบแทนที่คุ้มค่าเลยทีเดียว...”
“คุณหมายความว่ายังไงกันคะ” สโรสินีอดไม่ได้ที่จะถามออกไป แม้ว่าตั้งใจจะปฏิเสธแน่ๆ อยู่แล้วก็ตาม
จอนนี่แสยะยิ้ม เดินกลับไปนั่งบนโซฟาริมห้อง ขณะที่ปล่อยให้หล่อนกับลัลนายืนขาแข็งอยู่ที่เดิมอย่างไร้น้ำใจ จากนั้นไอ้หมูตอนก็พ่นวาจาน่าสะอิดสะเอียนออกมาอีก
“ก็หมายความว่า ถ้าเธอทำให้คุณอเล็กถูกใจได้ล่ะก็ เธออาจจะได้เป็นอีตัวชั่วคราวของท่านยังไงล่ะ และค่าตอบแทนก็ไม่ต้องพูดถึงทีเดียว เพราะคุณอเล็กเป็นคนใจกว้างมาก ท่านตอบแทนผู้หญิงของท่านชนิดที่เรียกได้ว่าไม่ต้องทำงานก็มีกินไปตลอดชาติ”
คำพูดของจอนนี่น่าสนใจ แต่หล่อนไม่คิดจะตกลง เพราะในสมองไม่เคยต้องการเป็นแค่ของเล่นของผู้ชายคนไหนมาก่อน แม้จะเป็นผู้ชายที่หล่อระเบิดและเป็นผู้ชายที่ทำให้หล่อนรู้สึกตัวร้อนผ่าวคล้ายกับจะเป็นไข้เพียงแค่ได้สบตาอย่างอเล็กซิโอ เบอร์ลัสโคนิก็ตาม และถึงหล่อนจะเกิดมายากจนเข็ญใจ แต่หล่อนก็รักศักดิ์ศรียิ่งกว่าชีวิต เนื้อตัวของหล่อนไม่เคยต้องมือชาย และแน่นอนว่าหล่อนจะยอมเสียความบริสุทธิ์ก็ต่อเมื่อถึงวันวิวาห์เท่านั้น
“คงมีผู้หญิงอีกหลายคนสนใจข้อเสนอนี้ แต่สำหรับดิฉันไม่สนใจค่ะ ขอตัวนะคะ...”
สโรสินีตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ยอมขายตัวเด็ดขาดคว้าข้อมือของลัลนาให้ก้าวออกจากห้องทำงานของจอนนี่ แต่ยังไม่ทันจะก้าวพ้นประตูห้อง เสียงเดือดดาลของไอ้หมูตอนก็แผดลั่นมาเข้าหูซะก่อน และมันก็ทำให้เท้าของหล่อนตายสนิท ต้องหันกลับไปเผชิญหน้ากับมันอีกครั้งจนได้
“แต่ถ้าเธอปฏิเสธ... เธอตกงานแน่”
“งั้นดิฉันก็ขอลาออกค่ะ...” หญิงสาวเชิดหน้าสูง แล้วก็ต้องตกใจจนหน้าซีดเผือด เพราะไม่ใช่แค่หล่อนคนเดียวเท่านั้นที่จะต้องเดือดร้อนกับคำปฏิเสธนี้ของตัวเอง
“มันไม่ใช่เธอคนเดียวหรอกฟ้า... ลัลนาก็จะเป็นอีกคนที่ถูกไล่ออก”
“อย่าไปสนใจมันฟ้า สวยยินดีลาออก เรามีมือมีเท้าหางานที่ไหนทำก็ได้ แม้เงินจะถูกกว่าแต่แน่นอนว่ามันจะต้องสบายใจว่าอยู่ที่นี่อย่างแน่นอน”
ลัลนาพูดขึ้นอย่างไม่เกรงกลัว แถมยังจ้องหน้าจอนนี่ด้วยสายตาชิงชัง แต่ไอ้หมูตอนมันกลับยังหัวเราะร่วนได้จนน่าแปลกใจ
“และมันก็ไม่ใช่แค่เธอทั้งสองคนหรอก...”
“คุณหมายความว่ายังไงคะ?” สโรสินีถามเสียงสูง ใบหน้ารูปหัวใจงดงามเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม
จอนนี่หัวเราะลั่นด้วยท่าทางของผู้ที่กำลังได้รับชนะ “ก็เพราะฉันตั้งใจว่าฉันจะไล่สาวเสิร์ฟทั้งหมดออกจาก The Presidential และเธอไม่ต้องเป็นห่วงนะว่าที่นี่จะขาดแคลนสาวสวยๆ เพราะพวกเธอก็รู้ไม่ใช่หรือว่าคนมาต่อแถวสมัครงานกับ The Presidential เยอะแยะแค่ไหน แค่ฉันโทรกริ๊งเดียวแม่สาวๆ พวกนั้นก็จะรีบมาแก้ผ้าเปลี่ยนเป็นใส่ชุดฟอร์มของไนต์คลับทันที”
มันยิ้มน่าเกลียดที่สุดเท่าที่หล่อนเคยเห็นมาเลยจริงๆ สโรสินีคิดด้วยความเจ็บแค้น และยังไม่ทันได้ตอบโต้อะไรออกไปเลย มันก็ชิงใช้มีดปลายแหลมกระหน่ำแทงหัวใจของหล่อนเสียก่อน
“และสาเหตุที่สาวเสิร์ฟทั้งหมดถูกไล่ออก ก็เป็นเพราะเธอคนเดียว สโรสินี...”
“ไอ้คนสารเลว! ฉันจะอัดแกให้คว่ำ”
ลัลนาปรี่จะเข้าไปต่อยหน้าจอนนี่ให้คว่ำ แต่ก็ถูกสโรสินีเพื่อนรักขวางเอาไว้พร้อมๆ กับคำพูดที่เต็มไปด้วยความละอายใจเต็มเปี่ยม
“ฉันไม่อยากทำให้ทุกคนเดือดร้อน...”
“อย่าคิดแบบนั้นสิฟ้า เธอไม่ได้ผิด แต่ไอ้สารเลวนี้ต่างหากที่ผิด ปล่อย... ฉันจะอัดมัน” ลัลนาพยายามจะแกะมือของสโรสินีให้ออกจากตัวเอง แต่ก็ทำไม่สำเร็จ
จอนนี่เห็นท่าทางของสโรสินีแล้วก็รู้ทันทีเลยว่าชัยชนะอยู่ใกล้แค่เอื้อม ดังนั้นเขาจึงรีบเร่งกระพือเชื้อไฟเข้าไปอีก
“อย่าลืมสิว่ากว่าพวกเธอจะได้เข้ามาทำงานใน The Presidential น่ะมันยากเย็นแค่ไหน และเพื่อนๆ ของเธอที่กำลังแบกถาดเครื่องดื่มอยู่ข้างนอกมีภาระอะไรกันบ้าง ฉันรู้ว่าในพัทยามีสถานที่ที่จะให้พวกเธอไปทำงานกันอีกมากมาย แต่อย่าลืมสิ... ว่าที่นี่จ่ายให้พวกเธอมากที่สุด มากกว่าที่อื่นถึงสองเท่า...”
สิ่งที่จอนนี่พูดนั้นมันคือความจริงทุกอย่าง The Presidential คือไนต์คลับที่สาวๆ การศึกษาน้อยอย่างพวกหล่อนใฝ่ฝันที่จะเข้ามาทำงานกันในนี้ และเมื่อเข้ามาแล้วก็ไม่มีใครที่คิดอยากจะออกไป มันคือความจริงที่หล่อนไม่ควรจะทำให้เพื่อนร่วมอาชีพเดือดร้อน
แล้วตัวหล่อนเองล่ะ จะทำยังไงดี...?
“ดิฉันขอเวลาคิดสักคืนก่อนได้ไหมคะ”
ไอ้บ้านั่นหัวเราะลั่นอีกแล้ว หล่อนล่ะเกลียดเสียงหัวเราะกับสายตาดูถูกของมันเสียจริงๆ “ได้สิ... ฉันไม่ใช่คนใจร้ายอยู่แล้ว”
ลัลนาแทบอยากจะอ้วกกับคำตอบของไอ้จอนนี่นัก มันน่ะไม่ใช่คนใจร้ายหรอก แต่มันคือคนสารเลวขนานแท้เลยเชียวแหละ
“อย่านะฟ้า... ฉันไม่มีวันปล่อยให้เธอทำเรื่องบ้าๆ นี้เด็ดขาด”
สโรสินีแตะต้นแขนของเพื่อนเบาๆ อย่างวิงวอน และนั่นก็ทำให้ลัลนาต้องสงบปากสงบคำเอาไว้อย่างไม่มีทางเลือก
“พรุ่งนี้ดิฉันจะให้คำตอบค่ะ แต่ดิฉันอยากขอร้องคุณจอนนี่...”
“ว่ามาเลย ฉันยินดีทำเพื่อเธอทุกอย่าง ขอเพียงแค่เธออย่าขัดคำสั่งของฉันก็พอ...”
มันหัวเราะน่าต่อยปากนัก ลัลนาเห็นแล้วก็อดคันไม้คันมือไม่ได้ แล้วก็อดสงสารสโรสินีไม่ได้เช่นกัน เกิดมาสวยก็แบบนี้ถูกบังคับให้ขายตัวอย่างไม่มีทางเลือกแม้ผู้ชายคนนั้นจะหล่อจะรวยจะเป็นเทพบุตรก็ตาม แต่นายอเล็กซิโอนั่นก็คงไม่มีวันเห็นเพื่อนของหล่อนเป็นฟ้าอย่างชื่อแน่นอน
“อย่าทำร้ายคนอื่น...”
แล้วไอ้จอนนี่มันก็หัวเราะออกมาอีก “ได้สิ ฉันจะไม่ทำอะไรเพื่อนๆ ของเธอหรอกน่า ขอเพียงแค่ว่าเธอยอมตกลงทำในสิ่งที่ฉันต้องการก็พอ...”
ไอ้ทุเรศ! ไอ้หมูตอนสารเลว!
ลัลนากร่นด่ามันอยู่ภายในอก มือเล็กกำแน่นจนเล็บคมๆ บาดฝ่ามือจนเลือดซิบ แต่ก็ช่วยอะไรเพื่อนรักไม่ได้ทำได้แค่เพียงยืนจ้องมันด้วยสายตาแค้นเคือง แต่มันหาได้สนใจหล่อนไม่เพราะสายตาเจ้าเล่ห์ร้ายกาจของมันจ้องมองไปที่สโรสินีเพียงคนเดียว
“เอาล่ะ วันนี้ฉันให้เธอกลับบ้านไปก่อน พรุ่งนี้ตอนเช้าค่อยให้คำตอบกับฉัน... ซึ่งฉันคาดว่าเธอจะตอบตกลง”
สโรสินีฝืนใจยิ้มบางๆ ออกมา แต่ไม่คิดจะตอบคำถามของเจ้าหมูตอนตรงหน้า “งั้นดิฉันกับสวยขอตัวกลับก่อนนะคะ พรุ่งนี้ดิฉันจะให้คำตอบค่ะ”
“ตามสบาย และหวังว่าเธอจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง...”
จอนนี่ผายมือเป็นเชิงอนุญาต มองร่างอรชรของสโรสินีด้วยความชื่นชม ผู้หญิงคนนี้สวยสมชื่อจริงๆ ขนาดไม่ได้แต่งหน้าแต่งตาจัดเหมือนสาวเสิร์ฟคนอื่นๆ แต่เจ้าหล่อนก็งดงามไม่ผิดจากฟ้าแม้แต่นิดเดียว ซึ่งก็ไม่แตกต่างจากลัลนานักเจ้านั้นก็สวยหวานไม่เบา แต่ติดตรงที่เจ้าหล่อนชอบทำตัวห้าวเกินหญิง และก็มือหนักเท้าหนักแถมยังปากจัดเข้าขั้นแม่ค้าขายปลาสดในตลาดเสียอีก ทำให้เขาไม่อยากจะตอแยด้วยนัก
“คราวนี้แหละ The Presidential สาขาพัทยาจะต้องเป็นของเขาอย่างแน่นอน...”
เสียงหัวเราะด้วยความพึงพอใจของจอนนี่เล็ดลอดออกมาจากปากที่ไม่ได้รูปดังลั่น แผนการของเขาไม่มีทางผิดพลาดอย่างแน่นอน ในเมื่อเขาเดินเกมอย่างรัดกุมที่สุด ทางออกไม่มีเหลืออยู่เลยสำหรับสโรสินี เขาพอจะรู้ว่าหล่อนเป็นคนจิตใจดีแค่ไหน และแน่นอนว่าหล่อนไม่มีทางยอมให้คนอื่นๆ ต้องมารับเคราะห์กรรมด้วยอย่างแน่นอน
- Writer
