เขาทำให้หล่อนอับอายและอดสู หล่อนรู้ตัวดีว่าไม่ควรจะพูดอะไรออกไปอีกนอกจากเดินตามคนตัวโตที่ทุกส่วนของร่างกายมีแต่ความอันตรายเข้าไปในห้องนอนเงียบๆ แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรหล่อนถึงอยากต่อปากต่อคำกับผู้ชายคนนี้นัก อยากให้สายตาคมกริบนั้นมองมาแต่ที่หล่อนเพียงคนเดียว
ดังนั้นเมื่อเขาหันกลับมาเผชิญหน้ากับหล่อนหลังจากปิดประตูห้องเรียบร้อยแล้ว หล่อนจึงพูดขึ้นอีกด้วยน้ำเสียงแม้จะผ่านการปรับแต่งมาแล้วแต่ก็ยังสั่นๆ อยู่ดี
“แต่เราควรจะทำข้อตกลงกันก่อน...”
“ข้อตกลงของเราจบไปตั้งแต่ที่ห้องสวีทแล้วล่ะ เราจะนอนด้วยกัน โดยไม่มีข้อแม้ใดๆ ทั้งสิ้น ซึ่งผมจะไม่มายอมเสียเวลากับการบทบาทสาวน้อยผู้ไม่เคยต้องมือชายของคุณเด็ดขาด...”
“นี่คุณคิดว่าฉันกำลังแสดงละครอยู่หรือคะ...”
เบิกตากว้างมองเขา และก็อดตื่นตระหนกไม่ได้เมื่อคนตัวโตเคลื่อนไหวด้วยท่าทางแสนสง่างามเข้ามาประชิดกายสาว สโรสินีตัวสั่น และยิ่งสายตาเหลือบไปเห็นเ
