ฉันและเพื่อนๆ นั่งทำงานที่ใต้ตึกคณะกันหลายชั่วโมงก่อนจะแยกย้ายกันกลับ โดยที่รันเวย์มารอรับและกลับมาที่หอพักพร้อมกัน
“เหนื่อยเหรอ? นั่งเงียบมาตลอดทางเลย” รันเวย์ถามขึ้นตอนที่เรากลับมาถึงห้องกันแล้ว
“ก็นิดหน่อยน่ะ” ฉันตอบไป ที่จริงก็ไม่ได้เหนื่อยขนาดนั้นแต่ว่ามัวคิดเรื่องพี่ณกรอยู่ต่างหาก
พวกเราจัดการร่างจดหมายที่จะขอไปร่วมกิจกรรมกับบริษัทเสร็จแล้วล่ะ อันหนึ่งเป็นอันที่จะยื่นบริษัทของพี่ณกร ส่วนอีกอันทำสำรองไว้สำหรับบริษัทอื่นๆ ซึ่งเราก็มีลิสต์รายชื่อที่สนใจไว้บ้างแล้ว
“คิดอะไรอยู่ คิ้วขมวดขนาดนั้น หื้มม” รันเวย์พูดพร้อมกับเอานิ้วมือมาคลึงตรงระหว่างคิ้วของฉัน เพื่อคลายปมที่ขมวดกันอยู่
“คือ…” ฉันบอกเขาดีไหมนะ
“ว่าไง?” เขาถามย้ำอีกครั้ง
“เห้ออ…” ฉันถอนหายใจก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องที่เป็นกังวลอยู่ให้รันเวย์ฟัง ไม่รู้สิ ถึงแม้ฉันจะยังไม่ไว้ใจเขาเรื่องความเจ้าชู้ แต่ในทางกลับกันฉันก็รู้สึกอบอ
