อันหนิงยังคงมุ่งมั่นอยู่กับเรื่องลดน้ำหนักโดยการกระโดดเชือก หญิงสาวกระโดดไปมาอย่างต่อเนื่องราวสองเค่อ (30นาที) เมื่อเห็นผู้เป็นสามีเดินผ่านประตูเข้ามานางก็หยุดกระโดดและเดินมาหาเขาและถามด้วยน้ำเสียงหอบๆ "ท่านพ่อเรียกไปที่ห้องหนังสือด้วยเหตุใด"
ฉู่จวิ้นมองใบหน้าที่เปล่งประกายราวกับดอกไม้ของนาง เขานั่งบนเก้าอี้แล้วจึงพูดขึ้น "อีกไม่ถึงสองเดือนพวกเราก็จะออกทุกข์แล้ว ท่านพ่อเลยเรียกไปเตือนให้พวกเราเขียนรายงานให้เจ้ากรมขุนนาง เพื่อขอบรรจุตำแหน่งงานใหม่ "
ดวงตาของอันหนิงเป็นประกายเมื่อได้ยินประโยคนี้ ความจริงนางอยากจะไปเมืองหลวงเหมือนกัน แต่เมื่อเดือนก่อนเสด็จแม่เขียนจดหมายมาบอกว่าอยากให้นางอยู่ที่เมืองหลิงโจวต่อไป เพื่อแสดงความกตัญญูต่อพ่อแม่สามี
"ข้าไม่อยากกลับไปเร็วนัก" อันหนิงนั่งบนเก้าอี้ตรงข้ามเขา หยิบผ้าเช็ดหน้าจากเสี่ยวเจินมาซับหน้า
ฉู่จวิ้นมองนางด้วยความสงสัย "ไม่ใช่ว่าท่านนับวันร
