เพิงพักที่ฉู่จวิ้นพาคนมาช่วยสร้างเอาไว้นั้นมีมากกว่าสิบหลัง ตระกูลฉู่ครอบครองเพิงพักเพียงหลังเดียว และเป็นหลังที่มีพื้นที่อยู่สูงที่สุด
ขนาดของเพิงพักนี้ใหญ่พอๆ กับห้องหลักสองห้อง ตรงกลางมีผ้าม่านเนื้อหยาบกั้นเอาไว้ ปลายผ้าม่านมีก้อนหินกดทับไว้เพื่อป้องกันไม่ให้ผ้าม่านปลิวไปตามแรงลม
ฝั่งด้านนอกเป็นของบุรุษ ส่วนด้านหลังที่หันไปทางภูเขานั้นเป็นของสตรี
หลังจากฉู่จวิ้นมาส่งนางก็กำชับให้นั่งอยู่ใกล้ๆ กับท่านแม่ อย่าเดินเพ่นพ่านไปไหน ถึงเขาไม่บอกอันหนิงก็ไม่อยากเดินไปบนพื้นโคลนอันเฉอะแฉะอยู่แล้ว หญิงสาวถอดเสื้อกันฝนออกแม้ว่ารองเท้าจะเปียกฝนเพียงเล็กน้อย แต่ เสี่ยวเจินก็ยืนยันว่านางต้องเปลี่ยนคู่ใหม่
หลังจากนั้นไม่นานคนอื่นๆ ก็ทยอยกันเข้ามาในเพิงพัก แน่นอนว่าเสื้อผ้าของแต่ละคนย่อมเปื้อนโคลนแบบดูไม่ได้
อันหนิงคอยสังเกตนางฉีอยู่ตลอดเวลา ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะฉลาดพอตัว นางจงใจเปิดมุมห่อผ้าที่แบ
