CHAPTER 37
Hinawakan ko ang kamay niya. Pinisil-pisil ko iyon. Hindi man siya magsalita, alam kong tinatanong na niya ang kanyang sarili kung hanggang kailan nga ba kami magtatago. Kung paano kami magtatagumpay sa dami ng kumokontra.
"Bumibigay ka na ba? Pagod ka na bang lumaban?"
“Ayaw kong bumigay, gusto kong lumaban hanggang sa dulo pero ikaw ang iniisip ko. Sobrang dami mo nang isinasakripisyo. Hindi ko na alam kung tama pa ba itong ginagawa natin. Hindi ko na alam kung hanggang kailan at hanggang saan tayo patuloy na tumakbo para magtago. Ikaw ba? Hindi ka pa ba pagod? Hindi mo ba iniisip na baka nga tama sila at tayo ang mali. Na sana pala, nakuntento ka na lang sa buhay mo kaysa sa sumama sa akin at nadamay ka pa sa kamalasan ko.”
“Wala akong iniisip
