กระป๋องแล้วกระป๋องเล่าที่คนตัวเล็กเผลอยกขึ้นมาเปิดดื่ม เคเรนด์มองลูกกระเดือกเล็กเลื่อนขึ้นลง มิล่าดูท่าจะติดแอลกอฮอล์อย่างไม่ต้องสงสัย จะไม่ให้ติดได้อย่างไรกันเล่า ตั้งแต่วันที่เธอกลับมาเหยียบประเทศไทย ผับบาร์แทบจะเป็นบ้านหลังที่สองของเธอ
“ไม่กินหน่อยหรือไง” มิล่าหันหน้าที่งัวเงียเต็มทีไปมองใบหน้าคมสันของชายหนุ่มข้างกาย เธอส่ายหน้าปฏิเสธ
“ฉันไม่อยากกินไก่”
“เธอชอบนิ” เขาว่าพลางหยิบช้อนส้อมเพื่อฉีกเนื้อไก่ให้เธอกิน ก่อนจะยื่นไปต่อหน้าเธอ
“ไม่เอา~” น้ำเสียงของเธอเริ่มงัวเงีย มิล่าสายตาพร่าเลือน เธอยกเบียร์ขึ้นดื่มอีกครั้ง
“กินหน่อยสิ เธอยังไม่กินข้าวเย็นไม่ใช่หรือไง” ว่าแล้วร่างหนาก็ขยับเข้าใกล้หญิงสาว ก่อนที่เขาจะโอบไหล่ของเธอให้เงยหน้าขึ้น
“เคเรนด์...นาย...อึก ไม่เอา อื้อออ~” มิล่าเม้มริมฝีปาก เธอส่ายหน้าไปมาราวกับเด็กน้อยที่กำลังถูกบังคับให้กินข้าว
“หึ แก้มเธอ” ชายหนุ่มจับจ้องมอ
