กริชออกจากโรงพยาบาลก็ให้ทนายส่วนตัวของตนร่างสัญญา ‘หย่า’ ให้ตนกับพอใจ เมื่อได้สัญญามาแล้ว เขาจึงนำกลับมาให้พอใจที่บ้าน พอใจได้อ่านข้อความในสัญญาแล้วก็เม้มปากแน่น ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าตัวเอง ‘โกรธ’ คนตรงหน้าเพราะเรื่องอะไรกัน ทั้งๆ ที่ควรจะดีใจที่จะได้รับอิสระ แต่กลับรู้สึกโกรธไม่พอใจเขา
“ไม่พอใจตรงไหนพูดได้นะ เดี๋ยวพี่จะพิจารณาแก้ไขให้” เขาบอกกับคนที่นั่งตรงข้ามโซฟาตัวที่ตนนั่งในห้องนั่งเล่น
“ทำไมยังต้องอยู่ด้วยกันให้ครบปีคะ?”
“พอใจก็รู้ว่าพี่เป็นใคร พี่เป็นถึงประธานบริษัทและมีหน้ามีตาทางสังคม หากคนอื่นรู้เข้าว่าพี่แต่งงานยังไม่ถึงเดือนก็ ‘หย่า’ กับเมียแล้วหุ้นบริษัทพี่อาจจะร่วงได้”
“ก็ได้ค่ะ พอใจเข้าใจว่าพี่มีหน้ามีตาทางสังคม”
“ถ้าจะไปจีบไอ้กรณ์ก็ได้หลังจากเรา ‘หย่า’ กันแล้ว แต่ก็อย่าทำให้มันเกินหน้าเกินตาจนคนจับสังเกตได้ล่ะ และเรื่องนี้พี่จะบอกพ่อกับแม่พี่เองและบอกแม่แพรด้วย” กริชเอ่
