สองกายอาบชื้นไปด้วยเหงื่อท่วมตัวเคลื่อนไหวสอดเร่าหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกันบนเตียงนอนนุ่ม คนที่ป่วยแทบจะดูแลตัวเองไม่ได้ก่อนหน้านี้กลับมีพละกำลังมากจนเธอไม่อาจต่อต้านได้ เหมือนกับว่าก่อนหน้าเขาแกล้งป่วยหลอกล่อเธอเท่านั้น
“อ่า...อื้อ” เธอปฏิเสธไม่ได้ว่าตอนนี้ร่างกายกำลังมีความสุขกับสิ่งที่คนเถื่อนยัดเยียดให้ตนเอง สองมือที่เคยผลักไสบัดนี้ได้ตวัดโอบกอดร่างเปลือยบุรุษเหนือร่างพร้อมกับแอ่นเด้งเร่ายกร่างตอบสนองตามจังหวะอัตโนมัติ
“อ่า...อื้ม” ความหวานของปากน้อยที่ได้ครอบครองทำให้ไม่อาจผละห่างได้ เอวสอบยังคงเคลื่อนไหวหนักหน่วง สองมือก็ลูบไล้มากอดอุ้มก้นกลมกลึงยกเด้งตามจังหวะกระแทกเสียวของตน
“พะ...พี่กริช พอใจไม่ไหวแล้ว พอใจเหนื่อย อะ...อื้อ...” เธอบอกเขาเสียงพร่าเสียวซ่านเมื่อเขาผละปากออกห่างให้เธอได้หอบอากาศเข้าปอดตัวเอง จากก่อนหน้าแทบจะขาดอากาศหายใจตาย เพราะปากหนาบดจูบหนักหน่วงไม่ยอมถอยห่าง
“อ
