EPISODE 02
1121 Words
หลายวันต่อมา
เสี่ยปอร์เดินออกจากร้านอาหารพร้อมนักธุรกิจคนหนึ่งในเวลาเที่ยงคืน การเจรจาวันนี้ผ่านพ้นไปด้วยดี จากนี้ธุรกิจของเขาจะเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ
“ยินดีที่ได้ร่วมงานกันครับ”
“แน่นอนครับ ใครก็อยากทำงานกับคนเก่งทั้งนั้น”
“เดินทางปลอดภัย แล้วพบกันครับ” ปกรณ์ปิดประตูรถให้คู่ค้า รถหรูขับออกไป รถคันต่อมาเทียบจอดเพื่อรับเสี่ยปอร์ เสี่ยเข้ามานั่งในรถและเอ่ยด้วยความเคยชิน “ตารางพรุ่งนี้อลินทำงานที่ไหน อย่าลืมไปดูแลด้วยนะ เผื่อมีเรื่องยุ่งเหยิงก็จัดการให้เรียบร้อย”
“เสี่ยครับ”
“ว่า”
“เสี่ยกับคุณอลิน…”
“อ่อ ช่างเถอะ พรุ่งนี้มีงานที่ไหนนะ” ก็เป็นแบบนี้มาหลายวันแล้ว ก็แค่ยังไม่ชินกับการที่อีกคนหายไปจากชีวิตประจำวัน แต่เดี๋ยวมันก็ดีขึ้น แค่ผู้หญิงคนเดียวจะอะไรนัก ใช่ว่าทั้งชีวิตไม่เคยผ่านผู้หญิง
“ตารางเดิมพรุ่งนี้เสี่ยสั่งให้เคลียร์ทุกอย่างให้ว่างเพื่อไปร่วมงานเดินแบบที่คุณอลินไปเดินครับ” ลูกน้องรายงานตามที่จดบันทึกไว้
“อ่อ ไปสิ เช็กกับอัญชันด้วยนะว่าเธอว่างไหม ฉันอยากควงไปเปิดตัว ไหน ๆ ก็จะแต่งกันแล้ว” อลินจะได้เห็นว่าผู้หญิงแบบไหนที่คู่ควรกับปกรณ์ อลินจะได้รู้ว่าตัวเธอไม่คู่ควรกับคนอย่างเขา เธอจะได้เลิกเพ้อฝันว่าตัวเธอไปต่อได้โดยไม่มีเขาเป็นแบล็ก
“ครับ” คำสั่งนายใครจะกล้าขัด มาอยู่ตรงนี้เพราะนายเลือกมาก็ต้องทำตามนาย แม้ว่าจะอยากขัดเรื่องที่นายจะแต่งงานกับผู้หญิงอีกคนที่นายไม่ได้รัก แต่ใครจะกล้าขัดใจ
ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเสี่ยปอร์ไม่ยอมรับความรู้สึกตัวเอง ทำไมถึงให้คุณอลินเป็นแค่คู่นอน คนรวยนี่ซับซ้อนจังวะ
วันงานเดินแบบ
“หน้าซีด ๆ ไหวไหมอลิน” ผู้จัดการถามด้วยความเป็นห่วง ผ่านมาหลายวันก็จริง ทว่าอลินยังตัดใจไม่ขาด ทำงานเสร็จก็เอาแต่ร้องไห้ พอถามก็บอกว่าท่องบทอินบท
“ลินนอนน้อยค่ะพี่ ของีบสักนิดนะคะ” หลายวันมานี้ค่อนข้างเวียนหัว ร่างกายเกิดความเครียดทำให้พักผ่อนน้อย หลับตาลงก็ฝันเห็นแต่เสี่ย ตามหลอกตามหลอนเก่งเหลือเกิน
“ก็ดี งานนี้งานใหญ่ อย่าให้พลาดเชียว ลินก็น้าพี่บอกแล้วให้พักผ่อนเยอะ ๆ ทำไมไม่ฟังพี่บ้าง เฮ้อ”
“ขอโทษค่ะพี่มด” เอ่ยด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดแล้วหลับตาลงซ่อนความเหนื่อยล้า ลินก็ไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้ แต่เรื่องความรู้สึกมันจัดการยากจริง ๆ
หลับไปได้พักใหญ่ แขนสัมผัสถึงความเย็นจึงลืมตาขึ้น เห็นใบหน้าหล่อกำลังยิ้มให้เธอ “มาแล้วเหรอ”
“อืม เป็นยังไงบ้าง” ทิกเกอร์ยื่นเครื่องดื่มบำรุงร่างกายให้อลิน
“ไหวน่า ขอบคุณนะ” ยื่นมือรับเครื่องดื่มที่เปิดแล้วมาดื่ม วันนี้อลินเดินแบบคู่กับทิกเกอร์ คู่จิ้นที่แฟนคลับเข้าใจว่าทั้งสองเป็นแฟนกันจริง ๆ และเพราะชื่อเสียงเงินทองทำให้ต้องเล่นละครเป็นแฟนกัน
“ไม่ไหวก็หาเวลาพักบ้าง เป็นห่วง” ทิกเกอร์นั่งลงข้าง ๆ เพื่อรอแต่งหน้าแต่งตัว
“อื้ม” อลินเอนตัวไปซบที่ไหล่เชิงออดอ้อน ทิกเกอร์รู้งานวางมือที่ศีรษะแล้วลูบไปมา ทำเหมือนคู่รักเพราะช่างแต่งหน้าก็จับจ้องเรื่องของพวกเขาเพื่อเอาไปซุบซิบ
ทิกเกอร์เป็นเพื่อน เพื่อนที่รู้ใจอลินทุกเรื่อง มีเรื่องอะไรก็คอยช่วยเหลือกันตลอด กลายเป็นคนที่คอยอยู่ข้างกันและกัน แน่นอนว่าเรื่องล่าสุดที่อลินโดนมาทิกเกอร์รับรู้และทำได้เพียงพูดปลอบเพื่อน
สามชั่วโมงต่อมางานเดินแบบเริ่มต้นขึ้น ผู้ร่วมงานเต็มห้องโถงใหญ่ หนึ่งในนั้นมีปกรณ์ที่ควงว่าที่เจ้าสาวมาประกาศงานแต่ง เป็นที่ฮือฮาอย่างยิ่ง จวบจนถึงช่วงที่อลินกับทิกเกอร์เดินคู่กันมาหน้าเวที ด้านหน้าของอลินคือผู้ชายที่หายหน้าไปหลายวัน วันนี้เขาพาคนที่เหมาะสมกับเขามาด้วย มาเพื่อย้ำว่าเขาไม่เอาเธอ เขามีคนที่คู่ควรซึ่งมันไม่ใช่เธอแน่นอน
เพราะพักผ่อนน้อยและเห็นภาพบาดใจทำให้อลินเซเกือบล้ม ยังดีที่มีทิกเกอร์คอยช่วยอยู่ข้างกาย
อืม มันคงจะจริง ให้ตายยังไงลินก็สู้ผู้หญิงที่อยู่ข้างกายเสี่ยไม่ได้สักนิด
“คุณอลินนี่สวยจริง ๆ นะคะ” อัญชันเอ่ยชมเมื่อเห็นดาราที่เธอชื่นชอบ เธอน่ะแฟนคลับตัวยงของคุณอลิน ตามทุกผลงาน ตามทุกสื่อโซเชียล
“ครับ” ดวงตาคมมองไปที่อลิน มาถึงวันนี้เขานึกโทษตัวเองอยู่บ่อยครั้งเป็นเขาที่พลาด ตามใจอลิน ปล่อยให้อลินทำตามฝัน อลินถึงได้ไปไกลแบบนั้น ถ้าเขาไม่ส่งเสริมวิ่งเต้นหางาน เลือกปล่อยให้อลินไม่ต้องมีชื่อเสียงมากมาย หากทำแบบนั้นอลินไม่มีทางพองขนใส่เสี่ยแบบนี้ แล้วไอ้พระเอกคนนี้มันแค่เล่นละครหรือว่าทั้งสองแอบมีอะไรกันจริง ๆ บางครั้งเสี่ยก็มองอลินไม่ออก
“อัญคิดว่าตัวเองเป็นแฟนคลับตัวยงแล้วยังสู้คุณพ่อไม่ได้เลยนะคะ รายนั้นเก็บผลงานของคุณอลินทุกชิ้นเลย เพิ่งจะเคยเห็นคุณพ่อชื่นชอบดารานี่แหละค่ะ ถ้าคุณอลินไม่คบกับทิกเกอร์ อัญยังแอบคิดเลยว่าจะได้เธอมาเป็นแม่เลี้ยง” อัญชันเล่าโดยที่ไม่ได้สังเกตท่าทีของว่าที่เจ้าบ่าวว่าเป็นอย่างไร
“ครับ” เขาพูดว่าครับด้วยใบหน้านิ่งเรียบ ทว่าภายในใจร้อนระอุ รู้ดีว่าอลินน่ะเป็นที่หมายตาของผู้ชายรุ่นใหญ่หลายคน ก็อลินเป็นคนสวย ใครบ้างไม่อยากจะลองสักครั้ง ต่อไปนี้ถ้าเดือดร้อนขึ้นมาคงหาที่เกาะใหม่สินะ
อ่า ช่างมันเถอะ ก็แค่ผู้หญิงคนเดียว ไม่ได้มีค่ากับผู้ชายที่ชื่อปกรณ์ขนาดนั้น
จบงานเดินแบบเสี่ยปอร์ให้สัมภาษณ์เรื่องงานแต่ง ไม่นานข่าวแพร่สะพัดอย่างรวดเร็ว อลินยิ้มอย่างผู้พ่ายแพ้เมื่อเห็นการให้สัมภาษณ์ของเสี่ยปอร์ เกิดมาชาติกำเนิดต่ำต้อยเขาจะเลือกเธอได้ยังไง เขาต้องเลือกคนที่ส่งเสริมเขาได้อยู่แล้ว เธอมันก็แค่เด็กที่โตมาจากบ้านเด็กกำพร้าคนหนึ่ง
- Writer
