SADISM 6
1779 Words
“ไอ้ดิน ไอ้เชี่ย กูนึกว่ามึงหายไปไหน! เมียมึงจะเอาปืนจ่อหัวหมออยู่แล้วเนี่ย!” แผ่นดินที่เพิ่งวิ่งมาถึงหน้าห้องคลอดถึงกับเบิกตาโพลงอย่างตกใจกับประโยคที่ขุนศึกพูดออกมา
“กูไปเพิ่งเอาเอกสารไปให้ป๊ากูข้างล่างแปปเดียวเอง ...แล้วเมียกูอยู่ไหน?” ขุนศึกชี้เข้าไปในห้องคลอดเขาเลยวิ่งเข้าไปในนั้นด้วยความรวมเร็วเพราะได้ยินเสียงโวยวายลอยตามลมมาจากด้านใน
พอเข้ามาเห็นก็แทบจะเอามือกุมหัวตัวเองไว้เลยเพราะตอนนี้พวกพยาบาลเอาแต่หมอบลงที่พื้นส่วนเมียคนสวยกับหมอทำคลอดก็ยืนติดกันโดยมียูกิถือปืนจ่อที่หัวของหมออยู่
...เมียเอ้ย หมอจะไม่ทำคลอดให้เพราะแบบนี้นี่แหละ
“หมอไปเอาสามีหนูมาเดี๋ยวนี้! ไม่อย่างนั้นก็ไม่ต้องมีใครคลอด!” มีตัวเองท้องอยู่คนเดียวในห้องแล้วใครจะคลอดได้อีกฟระ
“เมียครับ วางปืนลงก่อนแล้วปล่อยหมอเร็ว” ยูกิทำตามอย่างว่าง่ายพยาบาลเห็นว่าน่าจะปลอดภัยแล้วก็รีบเอาชุดคลุมมาให้คุณพ่อใส่แล้วดันให้ไปอยู่ข้างเตียงคุณแม่
“เบ่งให้สุดกำลังเลยนะครับ เอ้า อึ๊บ!!!!”
“กรี๊ดดดดดดดดดด”
“น่าเกลียดน่าชังจังเลยหลานน้า ...ไหนๆมีหนุ่มน้อยคนไหนอยากได้ทองเส้นโตๆจากน้ามั้ยเอ่ย” พวกเพื่อนๆที่มาเยี่ยมก็เอาของขวัญมากมายมาวางไว้ให้ก่อนจะเล่นกับหลานนิดหน่อยแล้วก็ขอตัวกลับกันไปทิ้งไว้แค่สามีทางนิตินัย บอดี้การ์ดและคุณสามีตัวจริง
“เหอะ ดูเขามองพี่สิยูกิ ...สายตาโคตรเป็นมิตรเลย -_-” เห็นได้ชัดว่าเคียวยะกับแผ่นดินค่อนข้างที่จะไม่ถูกกัน ถึงแม้เขาจะรู้ว่าเคียวยะเป็นสาวก็เถอะ แต่มันก็อดหมั่นไส้ไม่ได้นี่หว่า
...หลอกให้เขาหัวปั่นอยู่ตั้งหลายเดือน
“เอาน่าๆ จะทะเลาะกันทำไมเนี่ยคู่นี้ ...นายก็เลิกไปเขม่นเคียวยะได้แล้ว” ต้องได้ยินคำสั่งปะกาศิตถึงจะยอมทำสินะ แฟนของเคียวยะมองผู้ชายสองคนที่ยืนจ้องหน้ากันอย่างเอาเป็นเอาตายก่อนที่อีกคนนึงจะหลบสายตาไปเพราะได้รับคำสั่งจากผู้หญิงตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย
“ก็หมั่นไส้มันอ่ะ ถ้ามันไม่ตกลงแต่งงานกับเธอฉันก็ไม่ต้องเมาเป็นไอ้บ้าอยู่ตั้งหลายเดือนหรอก”
“โทษฉันเหรอ?” ยูกิถามเสียงนิ่ง ก่อนจะมองแผ่นดินด้วยสายตาที่โคตรน่าขนลุก
“ป่าวเลย ก็บอกอยู่ว่ามันผิดอ่ะ”
“ฉันเป็นคนเลือกเจ้าบ่าวเองมีอะไรมั้ย”
“ไม่มีครับ ไม่มีแล้วกระจ่างแล้วครับ” คนกลัวเมียก็หงอทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงเหี้ยมๆของเธอ ก็แหมใครจะกล้าขัดล่ะ เมียรักทั้งคน
“งั้นพี่ไม่กวนแล้วนะยัยเปี๊ยก พักผ่อนเถอะไว้วันหลังจะมาเยี่ยมหลานใหม่แล้วจะมาพร้อมกับทะเบียนหย่าด้วย” แค่ได้ยินคำว่าทะเบียนหย่าหัวใจของแผ่นดินก็ลิงโลดแล้วแต่ต้องเก็บอาการไว้ให้มากที่สุดเพราะกลัวว่าจะเสียฟอร์ม
ซึ่งแน่นอนว่าร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียงรู้ทันแต่เธอแค่ไม่พูดอะไรออกมาจึงได้แต่นอนอมยิ้มคนเดียว
“จะดีใจก็ไม่มีใครว่านะ กลั้นเอาไว้แบบนั้นระวังความสุขจะสำลักตาย”
“เราแต่งงานกันวันไหนดี แล้วเมียจ๋าอยากจัดที่ไหน อยากได้สินสอดเท่าไหร่เงินของดินมีอยู่ประมานห้าร้อยกว่าล้าน อืม...ไม่พอแน่เลยงั้นเอาที่ดินแทนได้มั้ยครับ อาจจะหลายพันล้านอยู่ อื้มม” ร่างเล็กปิดปากช่างจ้อของเขาด้วยริมฝีปากของตัวเองก่อนจะถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง
...เขาแพ้แล้วจริงๆแพ้ผู้หญิงตรงหน้านี้อย่างราบคาบ ไม่เคยสู้ได้เลยจริงๆ
“ไม่เอาอะไรทั้งนั้น ...อยากแค่นี้ แค่สิ่งที่อยู่ในนี้เท่านั้นเอง” นิ้วเล็กจิ้มมาที่หน้าอกข้างซ้ายของเขาก่อนจะทาบมือลงไปแล้วสัมผัสกับแรงเต้นที่ผิดปกติจากเดิม
...ไม่ว่าเมื่อไหร่เธอก็ทำให้ใจเขาเต้นแรงได้ตลอดเลยสินะ
หกเดือนต่อมา
“แง๊งงงง” เสียงของลูกชายวัยหกเดือนร้องจ้าขึ้นมาอีกครั้งในคืนนี้และมันเป็นเวลาตีสามกว่าๆ ยูกิขยับตัวขึ้นมาจะลุกไปดูลูกแต่ก็โดนมือหนาผลักให้ลงไปนอนเหมือนเดิมเพราะเธอเพิ่งจะได้นอนไปแค่ชั่วโมงกว่าๆเอง
“นอนเถอะ เพิ่งได้นอนเมื่อกี้เองเดี๋ยวดินดูลูกเอง”
“แต่พรุ่งนี้มีประชุมเช้า ดินต้องตื่นไปทำงาน”
“ประชุมมันเลื่อนได้แต่สุขภาพของกิมันเลื่อนไม่ได้นะ ...นอนไปเถอะครับเดี๋ยวดินไปดูแลลูกเอง” ร่างบางล้มตัวลงนอนแล้วหันไปทางที่สามีกับลูกอยู่ด้วยกัน ทุกสิ่งทุกอย่างมันดูประจวบเหมาะมาก
ตั้งแต่ที่มีลูกแผ่นดินก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยไม่เหลือคราบของผู้ชายใจร้ายในวันนั้นแม้แต่นิดเดียว เขาสามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองให้ใจเย็นได้เวลาที่ลูกน้องทำเรื่องผิดพลาด แต่เป็นเธอซะอีกที่เปลี่ยนเป็นคนอารมณ์ร้อน
เพราะทุกเรื่องนั้นเป็นเรื่องของแผ่นดินกับลูกชายของเธอไง! มันถึงใจเย็นไม่ได้!
“ทำไมยังไม่นอนล่ะครับ?” แผ่นดินอุ้มลูกที่นอนดูดนิ้วสบายใจมาใกล้ๆแล้ววางลงตรงกลางระหว่างเขากับเธอ
“คิดเรื่องอะไรนิดหน่อย ...แล้วทำไมเจ้าตัวแสบถึงได้หลับเร็วจังเนี่ย” ถึงแม้จะแค่หกเดือนก็ฉายแววความแสบออกมาได้ไม่เบาเลยทีเดียว เพราะทันทีที่วางลงบนเตียงก็นอนหลับตาพริ้มเหมือนเมื่อกี้ไม่ได้ส่งเสียงอาละวาดจนบ้านแตกเลย
“ลูกได้นิสัยเมียจ๋ามาเต็มๆเลยนะเนี่ย ฮ่าๆ เจ้าเล่ห์จริงๆลูกป๋า”
“นอนเถอะเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปประชุมสาย กิไม่อยากให้ใครๆมาว่าได้ว่าท่านประธานชอบผิดนัดบ่อยๆ” ความจริงเรื่องนี้เธอรู้มาสักพักแล้วว่าที่บริษัทของแผ่นดินมีพวกสาวๆขี้นินทาอยู่แต่ติดตรงที่ว่าเธอยังไม่รู้ตัวแน่ชัดว่าคือใคร
เพราะถ้ารู้ป่านนี้ยัยนั่นคงได้ไปนอนอยู่ที่ก้มยมโลกแน่นอน!
“ทำสายตาแบบนี้เหมือนกับจะไปฆ่าใครเลยนะครับเมีย?”
“ไม่หรอก นอนเถอะค่ะเดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะได้เข้าบริษัทพร้อมกัน?”
“นั่นดูสิ น่ารักจังเลยฉันอยากเข้าไปขออุ้มลูกท่านประธานจังเลยแต่กลัวโดนภรรยาท่านว่าเอา” ฉันได้ยินทุกประโยคที่พนักงานพูดกันแต่ฉันไม่สนใจหรอกและถ้าใครมาขออุ้มฉันก็ไม่ให้เหมือนกันเพราะเด็กอ่อนสามารถติดเชื้อโรคได้ง่าย โดยเฉพาะกับน้ำลายหรือมือของคนอื่นที่ไม่ใช่พ่อแม่
ถ้าเอ็นดูลูกฉันจริงก็ขอแค่ชื่นชมอยู่ห่างๆก็พอแล้วเนอะ ?
“สวัสดีค่ะท่านประธาน อ้าว คุณยูกิก็มาด้วยเหรอคะ” ฉันมองสำรวจการแต่งตัวผู้หญิงคนนี้แล้ว อืม เผ็ดได้สะใจจริงๆ แผ่นดินรับแฟ้มมาอ่านโดยที่ไม่เงยหน้ามองแม่เลขานมโตที่ยืนเบียดบอลลูนยักษ์ของเธอเลยแม้แต่นิดเดียว
“ที่นี่ซ่องหรือบริษัทเนี่ย? ...ทำไมถึงมีผู้หญิงแต่งตัวเหมือนโสเภนีอยู่บนชั้นผู้บริหารด้วย” แผ่นดินยิ้มมุมปากแล้วก้มหน้าทำงานต่อเพราะเขารู้ว่าถ้ายัยนี่ไม่คิดอย่างที่ฉันคิดจริงล่ะก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไรแต่ถ้าเมื่อไหร่ที่คิดขึ้นมาบอกเลยว่า
...ตาย!!
“แหม คุณยูกิก็ ...ท่านประธานชอบแบบนี้ไม่รู้เหรอคะ?” ปึก! นั่นไม่ใช่เสียงที่ยูกิทำแต่เป็นเสียงที่แผ่นดินปิดแฟ้มแล้วปามันกระแทกลงพื้นอย่างแรง ก่อนจะเดินมายืนข้างๆภรรยาของตัวเอง
“ผมไม่รู้หรอกนะว่าคุณไปได้ยินหรือได้ฟังอะไรมา ...กฎของที่นี่มีแค่อย่างเดียวเท่านั้นคือทุกคนต้องเคารพภรรยาผมให้เหมือนกับเคารพผมแต่ถ้าคิดว่าทำไม่ได้เชิญรับใบลาออกได้เลย” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาก่อนจะหยิบขวดนมลงไปนั่งเล่นกับลูกชายต่อ
“แต่ท่านคะ ท่านก็เห็นว่าภรรยาท่านเริ่มก่อน”
“เกมส์แบบที่คุณเล่นไม่ใช่ว่าผมจะไม่รู้หรอกนะแต่แค่ไม่สนใจ จำคำผมไว้ว่าต่อให้คุณแก้ผ้าต่อหน้าผมก็ไม่สนใจอยู่ดีแล้วต้องให้บอกอีกสักกี่ครั้งว่าเสื้อผ้าแบบนี้เห็นแล้วมันทุเรศลูกตามาก ...พาเธอออกไปจากบริษัทฉัน” เขาหันไปสั่งลูกน้องให้ลากเลขาคนนั้นออกจากห้องไปโดยไม่สนใจเสียงกรี๊ดหรือเสียงก่นด่าของเธอเลยแม้แต่นิดเดียว
“ไหน ไอ้เสือของป๋าวันนี้อยากไปเที่ยวไหนครับ เดี๋ยวป๋าทำงานเสร็จแล้วจะพาไปเที่ยวนะ” ยูกิมองเขาด้วยสายตาอึ้งๆเพราะไม่คิดว่าเขาจะทำถึงขนาดนี้ แต่ก็แอบดีใจที่เขาไม่ว่าหรือตำหนิเธอต่อหน้ายัยนั่นไม่รู้ว่าเพราะกลัวจะเป็นเหมือนอดีตหรือเปล่า
“ไม่ว่าหน่อยเหรอที่ไปหึงไม่เข้าเรื่องแบบนั้น?”
“ไม่ว่าอ่ะ ว่าทำไมเมียหึงแปลว่าเมียรักเพราะถ้าวันไหนที่เมียไม่อาละวาดเรื่องผู้หญิงนั่นก็หมายความว่าเมียหมดรักแล้ว ...อันนั้นอ่ะน่าโมโหกว่า” เธอนั่งลงที่ตักของเขาก่อนจะจูบแก้มเขาหนักๆหลายทีจนลูกชายตัวแสบร้องประท้วงขึ้นมาบ้าง
“แอะ แอะ แอ๊!” เสียงครั้งสุดท้ายทำให้ทั้งสองคนแยกออกจากกันก่อนจะมองที่เจ้าตัวเล็กแล้วหัวเราะกันลั่นห้อง
“ตัวขนาดนี้ยังแสบได้เท่านี้แล้วถ้าโตกว่านี้เราจะต้องปวดหัวแน่นอนเลยที่รัก”
“เราก็ต้องหาน้องให้เสือน้อยแล้วแหละที่รัก” แผ่นดินมองหน้าเมียรักด้วยสายตาที่งุนงงก่อนจะตาเบิกโพลงแล้วอ้าปากค้าง
“ยะ อย่าบอกนะว่า”
“ใช่แล้วค่ะ สองเดือนแล้ว?”
“พวกมึง! เมียกูท้อง!! เย้ ที่รักครับ ขอบคุณมากเลยนะครับ ดินสัญญาว่าจะดูแลดวงใจของเราให้ดีที่สุดจะรักษาไว้ด้วยชีวิตเลยครับ!!!”
- Writer
