ร้านน้ำชาของมาดามจูเลีย (ฮาเร็ม)

1.ร้านน้ำชาของมาดามจูเลียยินดีต้อนรับค่ะ

"ลูกสาวของข้านั้นว่านอนสอนง่าย และแน่นอนเราจะจ่ายค่าสินสอดให้ฝ่ายชายอย่างสมน้ำสมเนื้อ มาดามมีรายชื่อบุรุษที่ดีพร้อมอยู่ในใจบ้างไหมคะ?"

แสงแดดอ่อนๆยามสายทำให้จูเลียรู้สึกสงบ เธอยกแก้วน้ำชาขึ้นมาดื่มพร้อมกับหลับตาลงช้าๆเพื่อดื่มด่ำกับบรรยากาศที่แสนงดงามนี้

"บุตรชายของกะลาสีนีลน่าสนใจนะคะ เขามีเรือเป็นของตัวเองตั้งหลายลำ อีกทั้งยังไม่เคยมีข่าวเสื่อมเสีย..."

หญิงวัยกลางคนส่งถุงเงินให้จูเลียพร้อมกับรอยยิ้มที่บ่งบอกว่านางพึงพอใจมากๆกับคำกล่าวของเธอ จูเลียส่งยิ้มกลับไปเพื่อเป็นมารยาทในการบอกลา เธอวางแก้วน้ำชาลงก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่างที่เป็นวิวของทะเลที่กว้างไกลสุดลูกหูลูกตา

"จะพักก่อนไหมคะมาดาม กว่าคนที่จองคิวไว้จะมาคงอีกนานเลย"

โรสเป็นเด็กสาวที่น่ารักผู้หนึ่ง หน้าที่ของเธอคือดูแลมาดาม ทำความสะอาดร้านและคอยจัดคิวลูกค้าที่จองเข้ามา

ครั้งแรกที่เธอได้เห็นใบหน้าของมาดาม สารภาพได้เลยว่าเหมือนเธอกำลังมองท่านแม่อยู่ ไม่ใช่เพราะมาดามอายุเยอะแต่เพราะว่าดวงตาของมาดามนั้นอบอุ่นบวกกับรอยยิ้มที่ทำให้ผู้มองสบายใจ นั่นทำให้สาวใช้เช่นเธอไม่แปลกใจเลยว่าทำไมร้านน้ำชาแห่งนี้ถึงมีคนต่อคิวกันเข้ามาจนแน่นไปถึงเดือนหน้า

มาดามจะรับลูกค้าแค่วันละสามคน ทั้งที่แต่ละคนพูดคุยนิดเดียวเท่านั้นเอง...

โรสก็เลยคิดว่านี่อาจจะเป็นกลยุทธ์การขายที่ทำให้ร้านน้ำชาของมาดามจูเลียเป็นที่นิยมของผู้คนในท่าเรือฮอตมิส

"ไม่ล่ะ ข้าจะนั่งเล่นอยู่ตรงนี้ เจ้ามีอะไรก็ไปทำเถอะ"

โรสก้มหน้าลงก่อนจะเดินไปเก็บแก้วน้ำชาบนโต๊ะใส่ถาดเพื่อเปลี่ยนน้ำชาชุดใหม่ มาดามถือเป็นคนที่เข้าใจยากพอสมควร ใบหน้าที่งดงามนั่นจะเศร้าหมองทุกครั้งที่มาดามเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง หรือจะเรียกให้ถูกคือทุกครั้งที่มาดามมองทะเล

เธอทำงานรับใช้มานานจึงล่วงรู้ว่ามาดามรักความเป็นส่วนตัวมากทีเดียว

"ขออภัยที่ข้าเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต แต่ข้าคิดว่าข้ามีเรื่องด่วนจริงๆค่ะ!!"

จูเลียปรายตามองดรุณีน้อยผู้หนึ่งที่วิ่งเข้ามาในร้านน้ำชา ใบหน้าของสาวน้อยผู้นั้นรื้นไปด้วยหยาดน้ำตา

"ร้านน้ำชาของข้ายินดีต้อนรับเลดี้เสมอค่ะ โรสไปเตรียมน้ำชามาใหม่หน่อยเถิด"

เธอยื่นผ้าเช็ดหน้าส่งให้ดรุณีน้อยผู้นั้นด้วยท่าทีสบายๆ

"คนรักของข้า...ไม่ใช่สิ มาดามก็รู้ใช่ไหมคะว่ามีท่านดยุคมาประจำการที่นี่ คือว่าข้าได้ใช้ค่ำคืนร่วมกับท่านดยุคแต่ทว่าพอตื่นเช้ามาท่านดยุคกลับแปรเปลี่ยนไป"

นั่นล่ะ นิสัยของผู้ชาย...ที่เขาเปลี่ยนไปก็เพราะว่าเขาได้สิ่งที่เขาอยากได้ในตัวเลดี้แล้วยังไงล่ะ

"ดวงตะวันยังลาลับขอบฟ้าทุกวัน เป็นเรื่องธรรมดาที่ใจของบุรุษจะแปรเปลี่ยน เลดี้เสียครั้งแรกให้คนเช่นนั้นแล้วอย่างไร ในเมื่อสิ่งที่เลดี้เสียเป็นเพียงแค่ครั้งแรกไม่ใช่ทั้งชีวิตสักหน่อย"

ดรุณีน้อยผู้นั้นชะงักเล็กน้อยก่อนจะร้องไห้ออกมา

"ข้าควรจะทำเช่นไรดีคะมาดาม ข้าทั้งโมโหตัวเองที่ไปหลงคารมคนเจ้าชู้เช่นนั้นและโมโหท่านดยุคที่มาหลอกลวงข้าด้วย!"

จูเลียยกยิ้ม

"ไม่มีสิ่งใดจะดับความแค้นได้เท่ากับการแก้แค้นหรอกค่ะ ดยุคเป็นคนมีหน้ามีตาในสังคมการจะแก้แค้นเขามีตั้งหลายทาง แต่หลังจากที่ร่วมหลับนอนด้วยกันแล้วเลดี้ดื่มยาห้ามตั้งครรภ์แล้วใช่ไหมคะ?"

ดรุณีน้อยผู้นั้นพยักหน้าเบาๆ

อืม อย่างน้อยเลดี้ผู้นี้ก็ไม่ได้โง่ไปเสียทุกเรื่อง

"เริ่มจาก...การปล่อยข่าวลือที่ทำลายความมั่นใจของดยุคเป็นไงคะ"

ดวงตาของดรุณีน้อยนั้นเป็นประกายขึ้นมาทันที เธอส่งถุงเหรียญทองให้จูเลียพร้อมกับยกยิ้มขึ้นมาราวกับคิดแผนการได้

"ข้าชื่อเจลินค่ะ เป็นบุตรสาวของวาณิชแซคตัน ยินดีที่ได้พูดคุยและรู้จักกับมาดามนะคะ"

"ร้านน้ำชาของข้ายินดีต้อนรับเลดี้เจลินเสมอค่ะ"

จูเลียใช้นิ้วเคาะโต๊ะอย่างใช้ความคิด ที่ท่าเรือฮอตมิสมีดยุคมาประจำการใหม่งั้นหรือ? ทว่าพอเหลือบมองจดหมายบนโต๊ะทำงานก็พบกับบัตรเชิญร่วมงานพิธีแต่งตั้งท่านดยุคที่จะจัดขึ้นในอีกสามวันข้างหน้า

เห็นทีจะต้องไปแสดงความยินดีกับท่านดยุคคนใหม่แล้วล่ะสิ

.......

"ข่าวลือก็เป็นเพียงข่าวลือครับ คนที่นี่ก็เป็นเช่นนี้หากเราปล่อยให้ข่าวเงียบไปเองเดี๋ยวทุกคนก็จะลืม"

เซอร์เดลต้ายกมือขึ้นมาปาดเหงื่อบนหน้าผากเบาๆ เขาสัมผัสได้ถึงความกดดันมหาศาลที่เจ้านายของเขากำลังแผ่ออกมา

"....ข้าเองก็ไม่ใช่คนที่สนใจในข่าวลืออะไรขนาดนั้น เพียงแต่ข่าวลือมันถูกปล่อยออกมาก่อนพิธีแต่งตั้งหนึ่งวัน ผู้ที่ปล่อยข่าวลือจงใจทำลายชื่อเสียงของข้าชัดๆเลย"

ดยุคแคชตัน อาเบล มองออกไปด้านนอกหน้าต่างอย่างใช้ความคิด เขามาที่นี่ได้หนึ่งสัปดาห์แล้ว เขานอนกับสตรีทั้งหมดห้าคน สตรีสามคนเป็นโสเภณีและสตรีอีกสองคนเป็นเลดี้ที่เขารู้จักจากงานเลี้ยงฉลองก่อนพิธีแต่งตั้ง

พอนึกย้อนดูเขาก็ทำมันได้ดีทุกครั้งนี่นา สตรีทั้งสองคนนั้นดูจะชอบและถูกใจในลีลาท่าทางของเขาด้วยซ้ำ...

เหตุใดถึงต้องปล่อยข่าวลือว่าความเป็นชายของเขามีขนาดเล็กอีกทั้งยังล่มปากอ่าวด้วยนะ แต่พอนึกย้อนดูดีๆมีสตรีหนึ่งในสองที่ดูท่าทางว่าจะไร้เดียงสาและเป็นครั้งแรกของนาง

อ่า...ดรุณีที่ไร้เดียงสาผู้นั้นร้ายกาจและสามารถคิดแผนการปล่อยข่าวลือมาแก้แค้นเขาได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ?

ประมาทสตรีในฮอตมิสไม่ได้เสียแล้ว...

"ไปสือมาทีว่าบุตรีของวาณิชแซคตันไปพบใครหรือว่าทำอะไรบ้างในสองวันที่ผ่านมา"

"ครับท่านดยุค ทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้วขอเชิญท่านดยุคลงไปด้านล่างเพื่อเริ่มพิธีได้เลยครับ"

อาเบลสวมเสื้อคลุมสีดำสนิท เขาถอนใจหายเบาๆ พิธีแต่งตั้งไม่ได้ทำให้เขาประหม่าหรือว่ากังวลอะไร

ใบหน้าที่หล่อเหลาของอาเบลในตอนนี้กำลังหงุดหงิดเมื่อเขากวาดสายตามองไปรอบๆงาน เพราะมีสตรีจับกลุ่มซุบซิบพร้อมกับมองมาที่เขาด้วยใบหน้าเอียงอาย

แน่นอนว่าเสียงนินทาพวกนั้นไม่ได้ทำให้อาเบลรู้สึกอะไร แต่ที่เขากำลังหงุดหงิดนั่นก็คือ เขากำลังหวาดกลัวว่าคืนนี้จะไม่มีสตรีใดมาร่วมเตียงกับเขา...

หรือจะเปิดโชว์ตรงนี้ไปเลยนะ ว่าของเขามันทั้งใหญ่และแข็งแรงมากแค่ไหน!