“Z-Zyler, natatakot ako. B-baka kasi magbunga itong gagawin natin?” nauutal kong saad sa kanya. Naupo ako sa gitna nang kama habang kinukurot ang aking mga daliri. Pero hindi ako nag-abalang takpan aking kahubdan kahit alam kong nakatingin sa akin si Zyler.
“Wala kang dapat ikatakot, sweetie. Just trust me, okay? And if ever that were going to have a baby I will happy for that. Papakasalan kita. We will a happy family. So don't be afraid, because I always here for you,” tugon ni Zyler na mas lalong nakapagpalunod ng aking puso sa galak.
Malamlam ang aking mga mata na nakatitig sa kanyang din mga mata. Hinahanap ko kung sincere ba ito sa kanyang mga binitawang salita. Pero wala akong nakitang kasinungalingan sa mga mata ng taong aking pinakamamahal. Kaya lahat ng aking pagdududa at agam
