ขุ่นเคืองใจ

2244 Words

"อีสายหยุด อีพะยอมมันไปไหน ไม่เห็นหัวเลยนะช่วงนี้" ยุพินร้องถามสายหยุด หลายวันแล้วที่ไม่เห็นพะยอมมานั่งขายของกับพี่สาว ปกติก็ไม่ใช่ว่าจะมาทุกวัน แต่เพราะก่อนหน้านี้พะยอมดูจะรู้เรื่องขึ้น จนยุพินนั้นหลงคิดว่าพะยอมจะหายเป็นปกติแล้ว แต่เพียงไม่กี่วันก็หายตัวไปเลย ไม่โผล่มาให้เห็นแม้แต่เงา เธอจึงรู้สึกสะใจที่พะยอมคงจะไม่ได้หายเป็นปกติอย่างที่เธอคาดเดา "มันก็เป็นของมันแบบนี้แหละยุพิน อยากมาก็มา ไม่อยากมาก็ไม่มา แล้วแต่อารมณ์มันนั่นแหละ" สายหยุดร้องตอบ แต่ความจริงแล้วนั้น เธอเองก็ยังไม่ได้เจอหน้าน้องสาวตัวเองเลย ตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อวันก่อน ไปหาที่บ้านยายลำยงอยู่หลายที แต่พะยอมก็หลบหน้าไม่ยอมเจอ ห่วงก็ห่วง เกรงใจยายลำยงอีกที่พะยอมไปขออาศัยอยู่แบบนั้น "นึกว่าเอ็งจับมันล่ามโซ่ไว้ที่บ้านแล้วเสียอีก เห็นช่วงนี้มันเหิมเกริมใหญ่ มีเรื่องกับเขาไปทั่ว" "ฉันไม่ได้ทำอย่างนั้นหรอก

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD