สร้อยสน อพาร์ทเม้นท์
“อยู่ที่นี่เหรอ..” ไทด์เอ่ยถามร่างบางตรงหน้าที่เขานั้นมาส่งเธอที่อพาร์ทเม้นท์ หลังจากพาเธอไปปรับทุกข์ที่สวนสาธารณะมาอยู่พักใหญ่จนล่วงเลยมาเป็นเวลานาน
“ค่ะ บัวอยู่ที่นี่มานานแล้ว” บัวตอบกลับไปเธอยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย
“นานแล้ว แล้วทำไม..เออช่างมันเถอะรีบขึ้นไปได้แล้วไป ดึกมากแล้ว”
“ขอบคุณเฮียไทด์อีกครั้งนะคะ ที่ช่วยบัวไว้” บัวเอ่ยคำขอบคุณออกไปเธอส่งยิ้มหวานให้กับเขาอย่างรู้สึกว่าขอบคุณชายหนุ่มจากใจจริง
“เอ่อ เออ..ช่างมันเถอะ ฉันกลับละ ไปๆๆ” ไทด์พูดพลางโบกมือไล่ร่างบางให้รีบขึ้นห้องไป เมื่อรู้สึกหัวใจมันเต้นแปลกๆ เมื่อหญิงสาวส่งยิ้มหวานมาให้ ‘ยัยเด็กแสบนี่มีอิทธิพลต่อหัวใจเขานั้นมากอยู่จริงๆ’
“ไปนะคะ” >.< บัวพูดเอ่ยลาส่งยิ้มหวานให้กับเขาอีกครั้ง เดินขึ้นห้องของเธอไปทันที
“ยิ้มพร่ำเพรื่อ..” ไทด์หน้ามุ่ยบ่นพึมพำคนเดียว เธอจะยิ้มอะไรนักหนา เจอตอนแรกก็เอาแต่ร้องไห้เ
