ตึก! ตึก! ตึก! เสียงฝีเท้ารีบเร่งวิ่งลงบันไดอย่างรวดเร็ว
“อึก..ฮือ” บัวสะอื่นร้องไห้ทั้งทาง หัวใจของเธอตอนนี้มันช่างเหมือนโดนทำร้าย เอามีดแหลมคมทิ่มแทงเธออย่างไม่มีชิ้นดี
ตึก! ตึก! ตึก! เสียฝีเท้าเหมือนมีคนกำลังวิ่งตามเธออยู่ ทำให้ร่างบางนั้นหยุดชะงักลง
“หาให้เจอสิวะ ไม่งั้นมึงกับกูได้ตายคาตีนเฮียแน่”
“อึก มะ..ไม่” เธอส่ายหน้าพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้มนวล จากที่ได้ยินเสียงคนคุยกันไม่ไกลจากตัวเธอนัก บัวคิดว่าต้องเป็นคนของไทม์แน่ๆ ที่วิ่งตามเธอมา เธอจึงรีบเร่งวิ่งลงต่อ
หมับ!
“อร๊าย..อุ๊บ อื้อ!”
บัววิ่งลงต่อมาไม่กี่ชั้นเธอโดนมือหนาฉุดกระชากแขนอย่างแรงพร้อมกับเอามือปิดปากบางเอาไว้แน่น ลากร่างเธอให้เดินเข้าไปในห้องเก็บของใกล้กับบันไดหนีไฟอย่างรวดเร็ว
แกร็ก..ปึง เสียงเปิดปิดประตู
“อื้อ อ่อย อ้า” บัวโวยออกมาในลำคอ เธอพยายามดึงทึ้งมือหนาออกจากปากของเธอแต่ก็ไม่เป็นผล
“เงียบ..” เสียงทุ้มดุ
