เช้าวันต่อมา
07.30 น.
“อือ..เจ็ดโมงครึ่ง โอยย ยัยบัวแกสายแล้ว..” บัวตื่นมาเธอมองดูนาฬิกาบนหัวนอนก็พบว่าตอนนี้มันเจ็ดโมงครึ่งแล้ว เธอจึงลุกจากเตียงรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที
“เฮ้ย! แพ้อะไรวะเนี่ย” เธอร้องออกมาอย่างตกใจหลังจากที่ยืนมองเรือนร่างตัวเองในกระจกก็พบว่าหน้าอกของเธอมันขึ้นรอยช้ำสีแดงเป็นจุดลามไปทั่วบริเวณเนินอกของเธอ
“มันก็ไม่คันหนิ แถมยังไม่เจ็บอีกด้วย..”
‘แล้วฉันเป็นอะไร งื้อ’ เธอพูดขึ้นพร้อมกับพลางคิดในใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของเธอ เธอจึงคิดว่าไว้ซื้อยาทาเอาแล้วกัน ตอนนี้เธอต้องรีบอาบน้ำและรีบออกไปทำงานก่อนจะดีกว่า
08.30 น.
“อีกครึ่งชั่วโมงจะทันไหมเนี่ย” หลังจากที่บัวอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเธอเดินมารอรถเมล์ที่หน้าปากซอย เธอพึมพำชะเง้อมองรถเมล์สายที่เธอนั้นขึ้นเป็นประจำทุกวัน
ปรื้น.. ปรื้น..
“อ๊ะ! แม่มึง เฮ้อ..บีบอะไรตรงนี้” บัวตกใจอุทานออกมา เธอบ่นพึมพำจ้องมองไปยังรถหรู
