บ่วงร้ายวิวาห์ลวง

บุญคุณ

นิลลา...

"นิลนิลได้ยินแล้วใช่มั้ย ฮือออ ฮือออ"

"ค่ะ เอ่อ คือนิลไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังนะคะ" ฉันรีบอธิบายเพราะเกรงว่าน้ามาลีจะเข้าใจผิดคิดว่าฉันมาแอบฟัง

"ไม่เป็นไรนิลได้ยินก็ดีแล้วนิลจ๊ะนิลช่วยน้าได้ไหม"

"ช่วยอะไรคะ"

"ช่วยเอาคืนให้น้า"

"เอาคืนเหรอคะ" ฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่น้ามาลีพูดเลย

"ใช่เอาคืน เพราะน้าคิดไว้อยู่แล้วว่าสักวันต้องมีวันนี้"

"นิลไม่เข้าใจค่ะ"

"ไม่เป็นไรนิลไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไรแต่ยังไงนิลก็ต้องช่วยน้าถ้านิลอยากทดแทนบุญคุณน้านิลก็ต้องทำตามที่น้าสั่งเพราะนี่จะเป็นการทดแทนบุญคุณที่น้าส่งเสียเลี้ยงดูนิลดูแลยายนิลมาตลอดหลายปี นิลจำได้ไหมว่านิลเคยพูดกับน้าว่ายังไงวันที่น้าบอกว่าจะพานิลมาอยู่ที่นี่" ฉันจำได้ทุกอย่างว่าเคยพูดอะไรกับน้ามาลีไว้บ้าง

"นิลไม่รู้จะตอบแทนบุญคุณน้ามาลียังไงดีที่ใจดีกับนิลกับยายถ้ามีอะไรให้นิลทำก็บอกนิลได้เลยนะคะ"

"ขอบใจนะจ๊ะตอนนี้ยังไม่มีอะไรหรอกแต่ต่อไปในอนาคตมีแน่นอนจ๊ะ^^"

และนั่นคือคำพูดของฉันที่พูดกับน้ามาลีในวันที่ฉันย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่วันแรก

"แล้วน้ามาลีจะให้นิลทำอะไรเหรอคะ"

"ยังไม่ต้องรู้หรอก แล้วเรื่องที่น้าพูดกับนิลวันนี้ไม่ต้องไปพูดหรือถามอะไรใครเข้าใจไหม"

"เข้าใจค่ะ" ฉันตอบว่าเข้าใจแต่จริงๆแล้วฉันไม่เข้าใจอะไรเลย ฉันไม่รู้ว่าน้ามาลีกำลังจะทำอะไร แต่สายตาของน้ามาลีตอนนี้มันน่ากลัวเหลือเกินน่ากลัวจนฉันเริ่มหวั่นใจ

ไคล์....

"ไคล์พ่อจะแต่งงานใหม่"

"พ่อว่าอะไรนะ" ผมถามพ่อกลับด้วยน้ำเสียงสูง

"พ่อจะแต่งงานใหม่กับคุณนันทา"

"คุณนันทาแม่ม่ายที่ผัวเพิ่งตายไปอ่ะนะ"

"ใช่ เราสองคนมีชีวิตคล้ายกันหลายอย่างพ่อก็เสียแม่ของไคล์ไปน้านันทาก็เสียสามีไปเหมือนกันอีกอย่างเราสองคนก็ต่างมีลูกติดเหมือนกันอีกทำให้เราสองคนเข้าอกเข้าใจกันน้านันทาเธอดีกับพ่อมากเธอเข้าใจพ่อทุกอย่างคอยเป็นกำลังใจให้พ่อ ไคล์คงไม่ว่าอะไรพ่อใช่ไหมถ้าพ่อจะแต่งงานกับน้านันทา"

"ถ้าผมว่าล่ะพ่อจะล้มเลิกการแต่งงานหรือเปล่า"

"ไคล์ทำไมไม่เข้าใจพ่อบ้างพ่อเหงาพ่ออยากมีใครสักคนคอยอยู่เคียงข้างคอยให้กำลังใจกัน"

"ที่ผ่านมาพ่อก็อยู่ได้ไม่ใช่หรือไงแล้วทำไมมาอยากมีเมียใหม่เอาตอนนี้"

"ก่อนหน้านี้พ่อไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนจนกระทั่งมาเจอน้านันทาพ่อตกหลุมรักเธอตั้งแต่วันแรกที่เห็นหน้า"

"อ่ออย่างงั้นเหรอครับแล้วกับน้ามาลีล่ะ"

"ไคล์ลูกพูดอะไร"

"พ่อคิดว่าผมไม่รู้งั้นสิว่าพ่อกับน้ามาลีแอบความสัมพันกันมานานแล้ว"

"ไคล์ลูกรู้เรื่องนี้??"

"ใช่ผมรู้นานแล้วแต่ผมแค่ไม่พูด ว่าแต่ทำไมพ่อไม่เอาน้ามาลีมาเป็นเมียล่ะ"

"น้ามาลีก็แค่คนที่ปู่กับย่าเราขอมาเลี้ยงไม่มีอะไรคู่ควรกับพ่อเลยสักอย่างแต่กับน้านันทามันไม่ใช่น้านันทาเธอเหมาะสมกับพ่อทุกอย่างสามารถช่วยเรื่องธุรกิจของพ่อได้ด้วย"

"สรุปว่าพ่อรักว่าที่เจ้าสาวพ่อจริงๆหรือพ่อเห็นว่าเธอช่วยเรื่องธุรกิจพ่อได้กันแน่"

"ก็ทั้งสองอย่างนั่นแล่ะ อ่อพ่อเกือบลืมไปน้านันทาเธอมีลูกติดสามีด้วยนะเผื่อลูกจะไม่รู้"

"เรื่องนั้นผมรู้อยู่แล้ว"

"แปลว่าไคล์เคยเจอหนูมิ้วใช่ไหม"

"ครับเคยเจอที่ผับเมื่อวันก่อนเธอมาแนะนำตัวให้ผมรู้จัก"

"อื้มมมดีแล้วลูกรู้จักกันไว้อีกหน่อยเราก็จะมาเป็นครอบครัวกันแล้ว"

"พ่อคิดว่าผมอยากมีครอบครัวใหม่อย่างงั้นเหรอ"

"ไคล์พ่อขอร้องล่ะนะอย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เลย"

"ก็ได้ถ้าพ่อจะแต่งงานใหม่แต่ผมมีข้อแม้"

"ข้อแม้อะไรลูกไคล์ว่ามาเลย"

"พ่อต้องซื้อรถซุปเปอร์คาร์ให้ผมคันหนึ่ง"

"ได้สิเรื่องแค่นี้เองว่าแต่ราคามันเท่าไหร่ล่ะ"

"ยี่สิบล้าน"

"ยี่สิบล้านเลยเหรอ"

"ใช่ครับยี่สิบล้านถ้าพ่อซื้อให้ผมผมก็จะยอมให้พ่อมีเมียใหม่"

"ก็ได้พ่อตกลงไว้พรุ่งนี้พ่อจะให้เลขาจัดการเซ็นเช็คให้ละกัน"

"ขอบคุณครับ เอ้อแล้วพ่อจะจัดงานแต่งวันไหนก็บอกผมละกันผมจะได้ตัดชุดรอ" พูดจบผมก็ลุกขึ้นยืนล้วงกระเป๋าแล้วเดินผิวปากออกไปจากห้องรับแขกอย่างอารมณ์ดี อันที่จริงเรื่องที่พ่อจะแต่งงานใหม่กับแม่ม่ายป้ายแดงนั่นผมรู้มาก่อนหน้านี้แล้วเพราะมิ้วลูกเลี้ยงแม่ม่ายคนนั้นเดินมาบอกผมเองพร้อมแะนำตัวว่าเธอเป็นใครชื่ออะไรตอนแรกผมก็งงๆนะว่าพ่อผมจะแต่งงานใหม่จริงๆเหรอเพราะตั้งแต่แม่ตายพ่อก็ไม่เคยให้ความสำคัญกับผู้หญิงคนไหนจนผมคิดว่าพ่อคงไม่หาแม่ใหม่ให้ผมแล้วล่ะ จนกระทั่งมาวันนี้ที่พ่อมาบอกกับผมด้วยตัวเองว่าพ่อจะแต่งงานใหม่ที่ผมทำเป็นตกใจทำเป็นไม่พอใจมันก็แค่การแสดงเท่านั้นแล่ะเพราะเหตุผลหลักก็คือผมแค่อยากได้รถคันใหม่ก็เท่านั้น เรื่องพ่อจะแต่งงานใหม่มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับผมอยู่แล้วผมไม่ใช่คนหวงพ่อขนาดนั้น ถ้าคิดว่ามีความสุขก็ทำไปก็เหมือนผมที่ทุกวันนี้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายอยากทำอะไรก็ทำไม่มีใครมาบังคับอะไรผมได้ทั้งนั้น โดยเฉพาะย่ากับปู่ที่ตามใจผมทุกอย่างตั้งแต่ผมกลับมาจากอเมริกาผมอยากได้อะไรก็หาให้อย่างล่าสุดก็คอนโดร้อยกว่าล้านที่ท่านซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดชีวิตผมดีขนาดนี้ผมไม่เอาเรื่องเล็กๆน้อยๆมาใส่หัวหรอก

นิลลา...

วันนี้เป็นวันแต่งงานของคุณภาสกับภรรยาใหม่ของท่านซึ่งทุกคนในบ้านก็ต่างพากันไปช่วยดูแลงานที่จัดขึ้นที่บ้านใหญ่ซึ่งฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ต้องไปช่วยงานแม้ว่างานที่จัดได้จ้างออแกไนซ์มาจัดการทุกอย่างแล้วก็ตาม ส่วนน้ามาลีตอนแรกฉันคิดว่าเธอจะไม่ไปร่วมงานเพราะตั้งแต่วันนั้นที่ทะเลาะกับคุณภาสน้ามาลีก็เอาแต่กินเหล้าเมาทุกวัน แต่เปล่าเลยวันนี้น้ามาลีแต่งตัวสวยมากราวกับเป็นว่าเป็นเจ้าสาวเสียเองแต่ก็ไม่มีใครในบ้านกล้าพูดอะไรจนกระทั่งน้ามาลีเดินเข้ามาในงานด้วยอาการเมาไม่ได้สติฉันพยายามประคองแต่ก็ถูกผลักออกมา

"แกแต่งตัวบ้าอะไรของแกห๊ะมาลี" คุณหญิงท่านดุน้ามาลีทันทีที่น้ามาลีเดินเข้ามาในงานซึ่งคนทั้งงานต่างพากันมองน้ามาลีเป็นตาเดียว

"ก็ชุดมาร่วมงานแต่งงานพี่ภาสยังไงล่ะคะคุณแม่เป็นไงคะชุดมาลีสวยใช่มั้ยคะ" น้ามาลีหมุนตัวแล้วก็หัวเราะอย่างมีความสุข

"ชุแต่ดที่แกใส่มันไม่ต่างกับชุดเจ้าสาวเลยนะฉันขอสั่งให้แกไปเปลี่ยนชุดเดี๋ยวนี้!!!"

"ไม่ค่ะ!!!มาลีจะไม่ยอมเปลี่ยนเด็ดขาด"

"แกกล้าขัดคำสั่งฉันเหรอห๊ะนังมาลี"

"มาลีไม่กล้าขัดคำสั่งคุณแม่หรอกค่ะเพราะคุณแม่มีบุญคุณกับมาลีม๊ากกมากกกก แต่คุณแม่ก็ต้องเข้าใจมาลีด้วยสิคะว่าวันนี้เป็นวันที่มาลีเสียใจที่สุดเสียใจที่เจ้าสาวไม่ใช่มาลี"

"แกพูดบ้าอะไรของแกห๊ะ"

"มาลีจะบอกความจริงให้คุณแม่ทราบก็ได้ค่ะ ความจริงที่มาลีปิดบังเอาไว้มาตลอดหลายสิบปี"

"ความจริงอะไร"

"มาลีเป็นเมียพี่ภาสค่ะเป็นมานานแล้วด้วยก็ตั้งแต่พี่คาเรนตายมาลีก็คอยดูแลพี่ภาสมาตลอดเรามีอะไรกันมาตลอด"

"แกว่ายังไงนะ!!"

"มาลีบอกว่ามาลีกับพี่ภาสเราเป็นผัวเมียกันค่ะแต่แทนที่พี่ภาสจะแต่งงานกับมาลีพี่ภาสกลับไปแต่งงานกับนังแม่ม่ายที่ไหนก็ไม่รู้เป็นคุณแม่คุณแม่จะรู้สึกยังไงคะ!!!!"

"ฉันไม่เชื่อตาภาสไม่มีวันทำเรื่องแบบนี้"

"ถ้าคุณแม่ไม่เชื่อก็ลองลากคอพี่ภาสมาถามดูสิคะว่าที่มาลีเล่ามาคือเรื่องจริงหรือเปล่าแต่ถ้าคุณแม่ไม่กล้าก็ไม่เป็นไรค่ะมาลีขะจัดการเอง!!!" น้ามาลีพูดจบเธอก็เดินโซเซไปหาคุณภาสที่ยืนรับแขกอยู่กับเจ้าสาวของท่านโดยมีคุณผู้ชายนั่งอยู่กับแขกด้วยซึ่งเจ้าสาวของคุณภาสฉันก็ยังไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนรู้แต่เพียงว่าเธอชื่อว่าคุณนันทา

"นิลแกไปตามตัวมาลีกลับมาเดี๋ยวนี้ก่อนที่งานแต่งลูกชายฉันจะพังไม่เป็นท่าไป๊!!!" คุณหญิงไล่ฉันให้ไปตามน้ามาลีกับมาซึ่งฉันก็รีบวิ่งตามไปทัน

"พี่ภาส!!!"

"น้ามาลีคะกลับกันเถอะค่ะ" ฉันกระซิบบอกน้ามาลีที่ตอนนี้เหมือนเธอจะไม่ค่อยมีสติเพราะเมาตั้งแต่อยู่ที่บ้านแล้ว

"อย่ามายุ่งนิลน้าจะคุยกับผัวน้าให้รู้เรื่อง!!!" น้ามาลีตะโกนเสียงดังจนทำให้คนทั้งงานหันมามองเธออีกครั้งแล้วก็ได้ยินที่น้ามาลีพูด

"แกพูดอะไรของแกมาลี" คุณผู้ชายลุกขึ้นแล้วเดินมาถามน้ามาลี

"คุณพ่ออยู่นี่นี่เอง คุณพ่อคะมาลีมีเรื่องจะบอกค่ะว่า..."

"หยุดพูดจาไร้สาระเดี๋ยวนี้แล้วก็กลับไป" คุณภาสหันมาสั่งฉัน

"ไม่ไปมาลีจะไม่ไปไหนทั้งนั้นจนกว่านังเมียใหม่ของพี่จะรู้ว่ามาลีก็เป็นเมียอีกคนของพี่เหมือนกัน!!!"

"นี่มันเรื่องจริงเหรอคะคุณภาส" ฉันเงยหน้ามองภรรยาใหม่ของคุณภาสแล้วมีความรู้สึกคุ้นเหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อนแต่ฉันนึกไม่ออก

"ไม่มีอะไรครับนันทามาลีคงเมาก็เลยพูดไปเรื่อยคุณอย่าสนใจเลยนะนิลพามาลีกับบ้านเดี๋ยวนี้"คุณภาสหันมาสั่งฉันด้วยน้ำเสียงเดือดดาล

"ค่ะๆ น้ามาลีคะเรากลับกันเถอะนะคะ"

"แกอย่ามายุ่งกับน้านะนิล"

"นิลต้องยุ่งค่ะน้ามาลีเมาแล้วนะคะเรากลับบ้านเรากันนะคะนิลขอร้อง" ฉันพยายามอ้อนวอนขอร้องน้ามาลีแต่ก็ไม่ได้ผล

"นังนิลลา!!!!แกไม่มีสิทธิ์มาออกคำสั่งกับฉันนะแกอย่าลืมสิว่าฉันเป็นคนฉุดแกขึ้นมาจากความลำบากถ้าไม่มีฉันแกกับยายดาวของแกจะมีชีวิตที่สุขสบายไหมห๊ะยายแกตายฉันก็จัดงานให้อย่างดีถ้าไม่มีฉันป่านนี้แกก็คงอยู่บ้านหลังคารั่วๆข้าวไม่มีจะกินแกควรจะสำนึกบุญคุณฉันเข้าใจมั้ย!!!" ฉันตกใจกับคำพูดของน้ามาลีเพราะตั้งแต่ฉันมาอยู่ที่นี่น้ามาลีไม่เคยพูดแบบนี้เลยน้ามาลีพูดดีกับฉันทำดีกับฉันทุกอย่างฉันยอมรับว่าช็อคไปเหมือนกันจนพูดอะไรไม่ออก

"ยายดาว?? นิลลา??เธอชื่อนิลลาอย่างงั้นเหรอ" จู่ๆเจ้าสาวของคุณภาสก็หันมาถามฉัน

"เอ่อใช่ค่ะ"

"ไม่จริงแกมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง" ฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่เจ้าสาวคุณภาสพูดแล้วเธอก็เอาแต่จ้องหน้าฉันไม่หยุด

อะไรยังไงมาลุ้นกันตอนหน้าน๊าาาา