เมื่อถึงการแข่งรอบสุดท้าย พวกเราลุ้นกันตัวโก่ง แต่ไอ้ไฟมันก็ไม่เคยทำให้ผิดหวัง มันเอาถ้วยและเงินรางวัลกลับมาให้ทีมได้อีกครั้ง
นั่งคุยกับพวกเพื่อนและพวกพี่ในทีมกันจนเห็นว่าแต่ละห้องปิดไฟกันแล้ว ผู้คนต่างพากันทยอยกลับจนเกือบหมดสนาม อุ๋มเองก็น่าจะคืนชุดและรับเงินค่าจ้างเรียบร้อยแล้ว
“กูไปก่อนนะ เดี๋ยวอุ๋มรอ” ผมเห็นไฟในห้องของทีมอุ๋มปิดแล้ว ห้องมืดขนาดนั้น อุ๋มจะอยู่อย่างไร
“เออ ๆ” พอพวกเพื่อนตอบกลับมา ผมเลยเดินไปทางห้องทีมนั้น ผมไม่ได้ขับรถมาเลย เพราะขี้เกียจจอดรอเพื่อที่จะเลี้ยวไปอีกฝั่ง ตอนนี้รถทางฝั่งนั้นกำลังขับออกมาเลย
ก่อนที่จะเดินออกมา ผมก็หันไปส่งยิ้มให้กลอย กลอยมองหน้าผมแปลก ๆ แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไร กระทั่งเดินมาถึง นอกจากจะมืดไปหมด ก็ไม่มีรถหน้าห้องสักคัน และไม่มีใครสักคน ผมเอาสมาร์ตโฟนออกมาต่อสายหาอุ๋ม เธอก็ดันปิดเครื่อง
ติดต่อไม่ได้แบบนี้ชักหวั่นใจเสียแล้วสิ คงไม่พ้นว่าจะเป
