Chapter 1 เริ่มภารกิจลับ
1285 Words
Chapter 1
เริ่มภารกิจลับ
ฟาร์มโอภาวัฒน์...
“เอาละ ถึงแล้ว”
ร้อยตำรวจโทภัทรพล ภัครวัฒน์ หรือผู้หมวดเต้ เอ่ยขึ้นเมื่อรถเลี้ยวเข้ามายังอาณาจักรฟาร์มโคนมอันแสนคุ้นเคย วันนี้ชายหนุ่มอาสาเป็นไกด์จำเป็นให้เพื่อนจากต่างแดนหนึ่งวัน ด้วยทนคำรบเร้าของเพื่อนรักไม่ไหว ชายหนุ่มเลยพามาที่ฟาร์มแห่งนี้ เนื่องจากรู้จักเจ้าของฟาร์มเป็นการส่วนตัว
นรบดีทวนชื่อฟาร์มอยู่ในใจ ก่อนหาที่จอดรถที่อยู่ด้านหน้า วันนี้เขามาในฐานะนักท่องเที่ยวธรรมดา ซึ่งมีเพื่อนที่เป็นตำรวจอยู่ที่ประเทศไทยตามติดมาเป็นไกด์เฉพาะกิจด้วย
“ทำไมถึงอยากเที่ยวฟาร์มโคนม อย่าบอกนะ ว่าคุณจะมาล้วงความลับของที่นี่ แล้วเอาไปบริหารฟาร์มของคุณที่โน่น”
“เอาเถอะ ผมมีเหตุผลก็แล้วกัน”
“เราไปข้างในกันเถอะ”
ปากพูดแต่มือกลับล้วงหยิบอุปกรณ์บางอย่างออกมาจากกระเป๋า กล้องส่องทางไกลถูกนำขึ้นมาเทียบในระดับสายตา ก่อนโฟกัสเข้าที่นักท่องเที่ยวสาวรายหนึ่ง ไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้าย ที่บังเอิญเดินผ่านหน้าสองหนุ่มมาพอดี
“โอ้…สามสี่ ยี่สิบสี่ สามห้า ขนาดมาตรฐานสาวไทย”
“ไหน ผมดูบ้าง”
นรบดีรีบแย่งกล้องที่อยู่ในมือเพื่อนไป ก่อนนำไปส่องดูรอบๆ บ้าง ด้วยอยากรู้ว่าเพื่อนส่องไปเจอของดีอะไร
“อืม…ขาว สวย หมวย อึ๋ม สเปค”
“สงสัยที่ฟาร์มนี้จะน้ำนมดี ฮ่าๆ”
“หมวด คนนี้ผมจอง คุณไปส่องหาที่อื่นก็แล้วกัน”
“คุณนัท คุณแน่ใจนะว่ามาเที่ยวเปิดสมอง ไม่ได้มาหาเหล่สาว ๆ อย่าบอกนะ ว่าคุณเบื่อแหม่มแถวบ้านคุณเข้าแล้ว”
“ที่จริงกล้องอันนี้ ผมซื้อมาฝากคุณเพื่อเอาไว้ใช้ทำงานนะ”
นรบดีหรี่ตามองเพื่อน เขายิ้มแบบรู้ทันออกมา ซึ่งกล้องส่องทางไกลที่ภัทรพลนำมาด้วยในวันนี้นั้น เขาเป็นคนซื้อมาฝากเพื่อนเมื่อตอนมาเที่ยวคราวก่อน ประสิทธิ ภาพของมันทำให้ผู้หมวดหนุ่มถึงกับติดอกติดใจ ขอบอกขอบใจเขาเป็นการใหญ่ ที่หาของดีๆ มาฝาก
“ยังไงสเปคคุณก็คือสาวไทยใช่มั้ย แล้วแบบนี้ล่ะ ใช่หรือเปล่า”
“นี่คุณเต้ครับ คุณก็ชวนผมนอกเรื่องอยู่เรื่อย ผมว่าคุณเองจะอาการหนักกว่าผมอีกนะ”
“รีบไปเถอะ รับรองว่าถ้าคุณได้เห็นลูกสาวเจ้าของฟาร์มนี้แล้วจะต้องตะลึง”
“ขนาดนั้นเชียวเหรอ”
“อืม ผมจะโกหกคุณทำไม”
ผู้หมวดหนุ่มยิ้มเล็กน้อย ขณะชูนิ้วโป้งขึ้นเพื่อประกอบความน่าเชื่อถือ ก่อนเปิดประตูรถนำเพื่อนลงไปก่อน เพื่อที่จะพากันเข้าไปชมด้านในพื้นที่ฟาร์ม ซึ่งยังมีกิจกรรมมากมายรออยู่
ภัทรพลมาที่นี่หลายครั้งจนรู้จักกับลูกสาวเจ้าของฟาร์ม พัฒนาความสัมพันธ์จนสนิทสนมกันในฐานะเพื่อน เมื่อนรบดีแจ้งความประสงค์ว่าต้องการเที่ยวฟาร์มโคนม ชายหนุ่มจึงพามาที่นี่โดยไม่ลังเล
สองหนุ่มพากันเดินเข้าไปในฟาร์มเพื่อเยี่ยมชมฟาร์มและร่วมกิจกรรมด้านใน โดยที่ภัทรพลนั้นยังไม่รู้เบื้องหลังที่แท้จริงของเพื่อนรัก ว่ายังมีความลับอะไรซ่อนอยู่ และจุดประสงค์ของการมาเยือนเมืองไทยคราวนี้คืออะไร ทางนรบดีคิดเอาไว้ว่าเขาจะบอกให้เพื่อนได้รู้เองเมื่อถึงเวลา
“สวัสดีครับไข่มุก”
เสียงทักทายคุ้นหูที่ดังมาแต่ไกล ส่งผลให้ไอรดาที่กำลังวุ่นอยู่กับการเข้าตรวจฟาร์ม หันไปมองทางต้นเสียงทันที เมื่อเห็นว่าเป็นใคร หญิงสาวจึงส่งยิ้มกลับไปอย่างคุ้นเคย
“อ้าว หมวดเต้ ลมอะไรหอบมาคะ”
“ผมคิดถึงคนบางคน ก็เลยมาเยี่ยม ถามข่าวคราว ไม่รู้จะมีคนคิดถึงผมบ้างหรือเปล่า”
“อะแฮ่ม”
แววตาทอประกายระยิบระยับ และถ้อยคำชวนคลื่นเ**ยน ทำให้นรบดีที่ยืนอยู่ข้างๆ กันรีบกระแอมออกมาทันที เขายอมไม่ได้ที่จะเห็นเพื่อนจีบสาวต่อหน้าโดยเขายืนหัวโด่อยู่เช่นนี้
“อะไร ขัดอยู่เรื่อย”
เมื่อถูกขัดจังหวะ ภัทรพลจึงกระทุ้งแขนไปที่สีข้างของเพื่อนเบาๆ พลางกัดฟันกรอดพูดออกมา ขณะที่อีกฝ่ายยื่นหน้าเข้ามาใกล้ กระซิบกระซาบให้ได้ยินกันแค่สองคน
“ทำไมถึงไม่บอกตั้งแต่ทีแรก ว่าเจ้าของฟาร์มยังสาว แถมยังสวยอีกต่างหาก”
“บอกให้โง่เหรอ อย่าแม้แต่จะคิด คนนี้ผมจอง”
“อะไรกันคะ”
ไอรดาแสดงสีหน้างุนงงเล็กน้อย เมื่อเห็นสองหนุ่มซุบซิบกัน สายตาเหลือบไปสบเข้ากับชายหนุ่มแปลกหน้าที่ยืนทำตาเยิ้ม เพียงเห็นรอยยิ้มและแววตานั่น ทำให้หล่อนรู้สึกไม่ชอบในรอยยิ้มและแววตาของเขา ไม่ชอบที่เขาเอาแต่จับจ้องอย่างไม่เกรงใจกันเช่นนี้
“มองอะไร ไม่เคยเห็นคนรึไง”
หญิงสาวพึมพัมกับตัวเอง พลางเสมองไปทางอื่นอย่างไม่ชอบใจ
“เอ่อ…ไข่มุก นี่คุณนัท หรือด็อกเตอร์นรบดี จะเรียก ว่าเดนนิสก็ได้ เพื่อนของผมเอง บินมาจากเมกา เขาอยากมาเที่ยวฟาร์มโคนมในเมืองไทย พอจะว่างเป็นไกด์กิตติมศักดิ์ได้ไหม”
“เอ่อ…เห็นทีต้องขอโทษหมวดด้วยค่ะ บังเอิญมุกพูดภาษาอังกฤษไม่เก่ง”
หญิงสาวแสร้งบอกไปอย่างนั้น เพราะไม่อยากอยู่ใกล้ด็อกเตอร์หนุ่ม หล่อนไม่ชอบชาวต่างชาติ ใจร้องบอกอย่างนั้น จนพานให้อคติในตัวคนตรงหน้าไปด้วย
“ไม่เป็นไรครับ ผมพูดและฟังภาษาไทยได้ เพราะคุณแม่ผมเป็นคนไทย”
นรบดีรีบแย้งขึ้น เมื่อเสน่ห์ของหญิงสาวตรงหน้าเขย่าหัวใจเขาตั้งแต่แรกพบเสียแล้ว จึงมีความคิดที่อยากจะสานไมตรีกับหล่อนต่อ อยากชวนหล่อนคุยมากกว่านี้ ให้มันรู้กันไปว่าหล่อนจะไม่สนใจชายเจ้าเสน่ห์เช่นเขา ชายหนุ่มคิดเข้าข้างตัวเองอย่างลำพองใจ เพราะที่ผ่านมามันก็เป็นแบบนั้นอยู่แล้ว กับการที่เขาใช้เสน่ห์หว่านใส่ใครแล้วต้องได้ผลทุกครั้ง
‘แน่ใจนะว่าไม่ใช่ด็อกเตอร์ปลอม แค่มาดก็ไม่ให้แล้ว’
หญิงสาวคิดในใจ ขณะลอบมองสำรวจท่าทางชายหนุ่มเบื้องหน้า คล้ายอีกฝ่ายจะรู้ทัน จึงรีบขัดขึ้นมาทันที
“หมวด รู้สึกว่าเพื่อนคุณจะไม่ค่อยชอบขี้หน้าผมสักเท่าไหร่นะ”
“อะ…เอ้อ มะ ไม่ใช่อย่างนั้นใช่ไหมครับ ไข่มุก”
“จริงค่ะ”
“เอ่อ...”
“ไม่เป็นไรครับ ผมจะถือว่าผู้หญิงเกลียดแสดงว่าผู้หญิงกำลังสนใจ ไปกันเถอะหมวด ผมอยากท่องฟาร์มนี้เต็มทนแล้ว”
“ถ้าอย่างนั้นมุกขอตัวก่อนนะคะหมวด”
พูดจบก็เดินสะบัดก้นจากไป เพื่อหลีกหนีสายตาที่จับจ้องราวจะกลืนกินเข้าไป ปล่อยให้นรบดีมองตามร่างนั้นไปจนสุดสายตา รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดพราวขึ้นมาบนใบหน้า เพียงเหลือบไปเห็นเพื่อนกำลังมองมา จึงรีบปรับสีหน้าให้เป็นปรกติ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“มองอะไร ไปสิครับ เดี๋ยวแดดก็ร้อนกันพอดี”
ภัทรพลยืนนิ่งราวมีเรื่องครุ่นคิด เมื่อเห็นเพื่อนจับจ้องคนที่เขาแอบพึงใจด้วยความสนใจ ก่อนที่จะพากันเดินไปยังสถานที่รีดน้ำนมวัวเป็นอันดับแรก โดยสองหนุ่มตกลงกันเอาไว้ว่าจะไม่พึ่งไกด์ของฟาร์มแต่อย่างใด เพราะชอบที่จะใช้เวลาท่องเที่ยวอย่างอิสระมากกว่า เนื่องจากพวกเขามีเวลามากพอที่จะอยู่ที่นี่
- Writer
