Chapter 1 เริ่มภารกิจลับ

1285 Words
Chapter 1 เริ่มภารกิจลับ ฟาร์มโอภาวัฒน์... “เอาละ ถึงแล้ว” ร้อยตำรวจโทภัทรพล ภัครวัฒน์ หรือผู้หมวดเต้ เอ่ยขึ้นเมื่อรถเลี้ยวเข้ามายังอาณาจักรฟาร์มโคนมอันแสนคุ้นเคย วันนี้ชายหนุ่มอาสาเป็นไกด์จำเป็นให้เพื่อนจากต่างแดนหนึ่งวัน ด้วยทนคำรบเร้าของเพื่อนรักไม่ไหว ชายหนุ่มเลยพามาที่ฟาร์มแห่งนี้ เนื่องจากรู้จักเจ้าของฟาร์มเป็นการส่วนตัว นรบดีทวนชื่อฟาร์มอยู่ในใจ ก่อนหาที่จอดรถที่อยู่ด้านหน้า วันนี้เขามาในฐานะนักท่องเที่ยวธรรมดา ซึ่งมีเพื่อนที่เป็นตำรวจอยู่ที่ประเทศไทยตามติดมาเป็นไกด์เฉพาะกิจด้วย “ทำไมถึงอยากเที่ยวฟาร์มโคนม อย่าบอกนะ ว่าคุณจะมาล้วงความลับของที่นี่ แล้วเอาไปบริหารฟาร์มของคุณที่โน่น” “เอาเถอะ ผมมีเหตุผลก็แล้วกัน” “เราไปข้างในกันเถอะ” ปากพูดแต่มือกลับล้วงหยิบอุปกรณ์บางอย่างออกมาจากกระเป๋า กล้องส่องทางไกลถูกนำขึ้นมาเทียบในระดับสายตา ก่อนโฟกัสเข้าที่นักท่องเที่ยวสาวรายหนึ่ง ไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้าย ที่บังเอิญเดินผ่านหน้าสองหนุ่มมาพอดี “โอ้…สามสี่ ยี่สิบสี่ สามห้า ขนาดมาตรฐานสาวไทย” “ไหน ผมดูบ้าง” นรบดีรีบแย่งกล้องที่อยู่ในมือเพื่อนไป ก่อนนำไปส่องดูรอบๆ บ้าง ด้วยอยากรู้ว่าเพื่อนส่องไปเจอของดีอะไร “อืม…ขาว สวย หมวย อึ๋ม สเปค” “สงสัยที่ฟาร์มนี้จะน้ำนมดี ฮ่าๆ” “หมวด คนนี้ผมจอง คุณไปส่องหาที่อื่นก็แล้วกัน” “คุณนัท คุณแน่ใจนะว่ามาเที่ยวเปิดสมอง ไม่ได้มาหาเหล่สาว ๆ อย่าบอกนะ ว่าคุณเบื่อแหม่มแถวบ้านคุณเข้าแล้ว” “ที่จริงกล้องอันนี้ ผมซื้อมาฝากคุณเพื่อเอาไว้ใช้ทำงานนะ” นรบดีหรี่ตามองเพื่อน เขายิ้มแบบรู้ทันออกมา ซึ่งกล้องส่องทางไกลที่ภัทรพลนำมาด้วยในวันนี้นั้น เขาเป็นคนซื้อมาฝากเพื่อนเมื่อตอนมาเที่ยวคราวก่อน ประสิทธิ ภาพของมันทำให้ผู้หมวดหนุ่มถึงกับติดอกติดใจ ขอบอกขอบใจเขาเป็นการใหญ่ ที่หาของดีๆ มาฝาก “ยังไงสเปคคุณก็คือสาวไทยใช่มั้ย แล้วแบบนี้ล่ะ ใช่หรือเปล่า” “นี่คุณเต้ครับ คุณก็ชวนผมนอกเรื่องอยู่เรื่อย ผมว่าคุณเองจะอาการหนักกว่าผมอีกนะ” “รีบไปเถอะ รับรองว่าถ้าคุณได้เห็นลูกสาวเจ้าของฟาร์มนี้แล้วจะต้องตะลึง” “ขนาดนั้นเชียวเหรอ” “อืม ผมจะโกหกคุณทำไม” ผู้หมวดหนุ่มยิ้มเล็กน้อย ขณะชูนิ้วโป้งขึ้นเพื่อประกอบความน่าเชื่อถือ ก่อนเปิดประตูรถนำเพื่อนลงไปก่อน เพื่อที่จะพากันเข้าไปชมด้านในพื้นที่ฟาร์ม ซึ่งยังมีกิจกรรมมากมายรออยู่ ภัทรพลมาที่นี่หลายครั้งจนรู้จักกับลูกสาวเจ้าของฟาร์ม พัฒนาความสัมพันธ์จนสนิทสนมกันในฐานะเพื่อน เมื่อนรบดีแจ้งความประสงค์ว่าต้องการเที่ยวฟาร์มโคนม ชายหนุ่มจึงพามาที่นี่โดยไม่ลังเล สองหนุ่มพากันเดินเข้าไปในฟาร์มเพื่อเยี่ยมชมฟาร์มและร่วมกิจกรรมด้านใน โดยที่ภัทรพลนั้นยังไม่รู้เบื้องหลังที่แท้จริงของเพื่อนรัก ว่ายังมีความลับอะไรซ่อนอยู่ และจุดประสงค์ของการมาเยือนเมืองไทยคราวนี้คืออะไร ทางนรบดีคิดเอาไว้ว่าเขาจะบอกให้เพื่อนได้รู้เองเมื่อถึงเวลา “สวัสดีครับไข่มุก” เสียงทักทายคุ้นหูที่ดังมาแต่ไกล ส่งผลให้ไอรดาที่กำลังวุ่นอยู่กับการเข้าตรวจฟาร์ม หันไปมองทางต้นเสียงทันที เมื่อเห็นว่าเป็นใคร หญิงสาวจึงส่งยิ้มกลับไปอย่างคุ้นเคย “อ้าว หมวดเต้ ลมอะไรหอบมาคะ” “ผมคิดถึงคนบางคน ก็เลยมาเยี่ยม ถามข่าวคราว ไม่รู้จะมีคนคิดถึงผมบ้างหรือเปล่า” “อะแฮ่ม” แววตาทอประกายระยิบระยับ และถ้อยคำชวนคลื่นเ**ยน ทำให้นรบดีที่ยืนอยู่ข้างๆ กันรีบกระแอมออกมาทันที เขายอมไม่ได้ที่จะเห็นเพื่อนจีบสาวต่อหน้าโดยเขายืนหัวโด่อยู่เช่นนี้ “อะไร ขัดอยู่เรื่อย” เมื่อถูกขัดจังหวะ ภัทรพลจึงกระทุ้งแขนไปที่สีข้างของเพื่อนเบาๆ พลางกัดฟันกรอดพูดออกมา ขณะที่อีกฝ่ายยื่นหน้าเข้ามาใกล้ กระซิบกระซาบให้ได้ยินกันแค่สองคน “ทำไมถึงไม่บอกตั้งแต่ทีแรก ว่าเจ้าของฟาร์มยังสาว แถมยังสวยอีกต่างหาก” “บอกให้โง่เหรอ อย่าแม้แต่จะคิด คนนี้ผมจอง” “อะไรกันคะ” ไอรดาแสดงสีหน้างุนงงเล็กน้อย เมื่อเห็นสองหนุ่มซุบซิบกัน สายตาเหลือบไปสบเข้ากับชายหนุ่มแปลกหน้าที่ยืนทำตาเยิ้ม เพียงเห็นรอยยิ้มและแววตานั่น ทำให้หล่อนรู้สึกไม่ชอบในรอยยิ้มและแววตาของเขา ไม่ชอบที่เขาเอาแต่จับจ้องอย่างไม่เกรงใจกันเช่นนี้ “มองอะไร ไม่เคยเห็นคนรึไง” หญิงสาวพึมพัมกับตัวเอง พลางเสมองไปทางอื่นอย่างไม่ชอบใจ “เอ่อ…ไข่มุก นี่คุณนัท หรือด็อกเตอร์นรบดี จะเรียก ว่าเดนนิสก็ได้ เพื่อนของผมเอง บินมาจากเมกา เขาอยากมาเที่ยวฟาร์มโคนมในเมืองไทย พอจะว่างเป็นไกด์กิตติมศักดิ์ได้ไหม” “เอ่อ…เห็นทีต้องขอโทษหมวดด้วยค่ะ บังเอิญมุกพูดภาษาอังกฤษไม่เก่ง” หญิงสาวแสร้งบอกไปอย่างนั้น เพราะไม่อยากอยู่ใกล้ด็อกเตอร์หนุ่ม หล่อนไม่ชอบชาวต่างชาติ ใจร้องบอกอย่างนั้น จนพานให้อคติในตัวคนตรงหน้าไปด้วย “ไม่เป็นไรครับ ผมพูดและฟังภาษาไทยได้ เพราะคุณแม่ผมเป็นคนไทย” นรบดีรีบแย้งขึ้น เมื่อเสน่ห์ของหญิงสาวตรงหน้าเขย่าหัวใจเขาตั้งแต่แรกพบเสียแล้ว จึงมีความคิดที่อยากจะสานไมตรีกับหล่อนต่อ อยากชวนหล่อนคุยมากกว่านี้ ให้มันรู้กันไปว่าหล่อนจะไม่สนใจชายเจ้าเสน่ห์เช่นเขา ชายหนุ่มคิดเข้าข้างตัวเองอย่างลำพองใจ เพราะที่ผ่านมามันก็เป็นแบบนั้นอยู่แล้ว กับการที่เขาใช้เสน่ห์หว่านใส่ใครแล้วต้องได้ผลทุกครั้ง ‘แน่ใจนะว่าไม่ใช่ด็อกเตอร์ปลอม แค่มาดก็ไม่ให้แล้ว’ หญิงสาวคิดในใจ ขณะลอบมองสำรวจท่าทางชายหนุ่มเบื้องหน้า คล้ายอีกฝ่ายจะรู้ทัน จึงรีบขัดขึ้นมาทันที “หมวด รู้สึกว่าเพื่อนคุณจะไม่ค่อยชอบขี้หน้าผมสักเท่าไหร่นะ” “อะ…เอ้อ มะ ไม่ใช่อย่างนั้นใช่ไหมครับ ไข่มุก” “จริงค่ะ” “เอ่อ...” “ไม่เป็นไรครับ ผมจะถือว่าผู้หญิงเกลียดแสดงว่าผู้หญิงกำลังสนใจ ไปกันเถอะหมวด ผมอยากท่องฟาร์มนี้เต็มทนแล้ว” “ถ้าอย่างนั้นมุกขอตัวก่อนนะคะหมวด” พูดจบก็เดินสะบัดก้นจากไป เพื่อหลีกหนีสายตาที่จับจ้องราวจะกลืนกินเข้าไป ปล่อยให้นรบดีมองตามร่างนั้นไปจนสุดสายตา รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดพราวขึ้นมาบนใบหน้า เพียงเหลือบไปเห็นเพื่อนกำลังมองมา จึงรีบปรับสีหน้าให้เป็นปรกติ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “มองอะไร ไปสิครับ เดี๋ยวแดดก็ร้อนกันพอดี” ภัทรพลยืนนิ่งราวมีเรื่องครุ่นคิด เมื่อเห็นเพื่อนจับจ้องคนที่เขาแอบพึงใจด้วยความสนใจ ก่อนที่จะพากันเดินไปยังสถานที่รีดน้ำนมวัวเป็นอันดับแรก โดยสองหนุ่มตกลงกันเอาไว้ว่าจะไม่พึ่งไกด์ของฟาร์มแต่อย่างใด เพราะชอบที่จะใช้เวลาท่องเที่ยวอย่างอิสระมากกว่า เนื่องจากพวกเขามีเวลามากพอที่จะอยู่ที่นี่
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD