ขย่มรักคุณอามาเฟีย

สินค้ามีชีวิต

“ลงไปข้างล่าง นายใหญ่มีเรื่องจะคุยด้วย”

ความกลัวเคลื่อนเข้าเกาะกุมจิตใจของเจนิตาอย่างรวดเร็ว หญิงสาวตัวแข็งทื่อเมื่อได้ยินคำพูดนั้นจากปากของการ์ดคนเดิมที่เพิ่งจะขู่ไปหยกๆ

ยามมองลงไปด้านล่างก็ยังเห็นว่าคนที่ทุกคนเรียกว่านายใหญ่ กำลังมองเธอมาด้วยสายตาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

แม้จะรู้ว่าเขาคงไม่ทำร้ายร่างกายหรือทำอะไรให้สินค้ามีราคาอย่างตนจะเสียหายจนขายไม่ได้ แต่ถึงอย่างนั้นเอก็ยังกลัวสิ่งที่จะเกิดขึ้นอยู่ดี

ใครจะรู้ ตาเฒ่านั่นอาจจะเปลี่ยนใจอยากฆ่าเธอทิ้งเพื่อความสะใจก็ได้

“ลุกขึ้น” ชายชุดดำคนนั้นกดเสียงต่ำเมื่อเห็นว่าเธอยังคงนั่งนิ่ง ได้ยินอย่างนั้นหญิงสาวจึงลุกขึ้นแต่โดยดี ขาสั่นระริกก้าวเดินตามผู้ชายคนนั้นไปจนถึงโต๊ะวีไอพีที่ ‘นายใหญ่’ คนนั้นนั่งอยู่

ร่างสะโอดสะองถูกกดให้นั่งลงบนโซฟาด้านข้างของเขา ความกลัวที่ยังกัดกินหัวใจทำให้เจนิตาก้มหน้างุด พยายามกลืนก้อนสะอื้นที่มาจุกอยู่ตรงคอหอยเพราะไม่กล้าร้องไห้

เธอไม่กล้าแม้กระทั่งจะเหลือบตาขึ้นมองอีกฝ่ายใกล้ๆ ไม่กล้ามองว่าใครนั่งอยู่ในโต๊ะนี้บ้าง กระนั้นก็ยังถูกชายชุดดำคนเดิมบังคับจับคางให้เงยขึ้น

และภาพแรกที่เห็นก็คือในโต๊ะนั้นมีผู้ชายท่าทางน่ากลัวอีกหลายคนนั่งอยู่ ทั้งหนุ่มทั้งแก่ที่มองสำรวจร่างกายของเธออย่างกระหาย

ทว่ากลับมีคนหนึ่งที่นั่งมองนิ่งไม่แสดงสีหน้าท่าทางอะไรออกมา แม้จะสะกิดใจอยู่มาก แต่เจนิตาก็ยังไม่มีแก่ใจจะสงสัยนานนักเพราะความกริ่งเกรงที่มีมากกว่า

เธอรู้เพียงว่าตอนนี้กำลังกลัวจนหายใจแทบไม่ออก ไม่เพียงแค่ขาและมือแต่ทั้งตัวของเธอสั่นอย่างห้ามไม่ได้

“ลื้อก็รู้อาเหว่ยว่าพ่อมันทรยศอั๊วะ อั๊วะต้องเสียหายไปเท่าไหร่กับเรื่องนี้ แค่ชีวิตเด็กคนนี้มันไม่ได้เสี้ยวสิ่งที่อั๊วะต้องเสียไปด้วยซ้ำ”

ทว่าในยามที่กำลังกลัวจนสุดชีวิต เสียงทรงอำนาจของคนๆ นั้นก็เอ่ยขึ้นขณะที่มองมาที่เธออย่างเยียดหยัน

“ถ้าอั๊วะใจหมากว่าสักหน่อย อั๊วะจะให้ลูกน้องมันรุมโทรมนังเด็กนี่แล้วส่งไปให้พ่อมันดู มันจะได้รู้ว่าทรยศคนอย่างไอ้หมื่นฟ้าแล้วมันจะเป็นยังไง แต่แบบนั้นมันคงไม่เจ็บเท่าเห็นลูกมันตกนรกอยู่ที่นี่!!”

และถึงจะตกใจเป็นอย่างมากที่ชายสูงวัยคนนั้นตะคอกเสียงดังสั่น ทว่าสิ่งที่เธอสนใจกับเป็นคนที่เขาพูดคุยด้วย ผู้ชายคนเดียวที่ไม่ได้มีสายตาน่ากลัวคนนั้น

“ผมทราบครับเฮีย ว่าสิ่งที่ ลูก้า ทำไม่ใช่เรื่องที่จะให้อภัยกันได้” เขายังคงพูดด้วยท่าทีเยือกเย็น ขณะที่เหลือบมามองทางเธอเป็นระยะๆ และนั่นพาให้เจนิตาในชื้นขึ้นมา

“รู้แล้วลื๊อจะมาขอให้อั๊วะปรานีอะไรมันอีก!!” หญิงสาวสะดุ้งจนตัวโยนอีกรอบเมื่อฝ่ายนั้นตวาดขึ้นมาเสียงยิ่งกว่าเดิม กระทั่งเสียงเพลงที่เปิดไว้ดังพอสมควรก็ยังได้ยินอย่างชัดเจน

ถึงอย่างนั้นเศษเสี้ยวความหวังที่ล่องลอยผ่านลมพายุซึ่งกำลังกรรโชกอย่างรุนแรง ก็ยังทำให้ความสิ้นหวังของเธอลดน้อยลงไป

ผู้ชายคนนั้นที่ตาเฒ่านี่เรียกว่าอาเหว่ยดูเหมือนจะรู้จักกับพ่อของเธอด้วย อีกทั้งยังดูเหมือนจะมาเพื่อช่วยเหลือ แต่เขาจะช่วยได้เหรอในเมื่อนายใหญ่ของที่นี่ดูโกรธพ่อของเธอขนาดนั้น

“ถ้าเด็กคนนี้จะทำให้ลูก้าเจ็บช้ำน้ำใจได้ เฮียคงไม่ได้ตัวมาง่ายๆ แบบนี้หรอกครับ” เขายังคงพูดด้วยท่าทีสงบ

ไม่สะทกสะท้านแรงอารมณ์ของชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่ใกล้เธอเลยสักนิด ทั้งที่คนอื่นในโต๊ะเริ่มระส่ำระส่ายมองหน้ากันไปมา

“แล้วที่ลื้อวิ่งแร่มาขอเอาตัวมันขนาดนี้ ไม่ใช่ว่าไอ้เลวนั่นมันขอให้ช่วยหรอกเหรออาเหว่ย ถ้าลื้อไม่อยากมีปัญหากับอั๊วะอีกคนอย่าสอดมือมายุ่งเรื่องนี้เลยดีกว่า!”

“ใช่ แทนที่อาจะมาขอตัวนังนี่ไป ผมว่าอาบอกที่ซ่อนของลูก้ากับป๊ามาดีกว่านะครับ ทางเราจะได้ไม่คิดว่าอาร่วมมือกับลูก้าทรยศป๊าไปอีกคน” ชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับเธอที่นั่งอยู่ข้างนายใหญ่พูดขึ้น

เขาแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่มองปราดเดียวเธอยังรู้ว่าราคาคงแพงระยับ ดวงตาเรียวดุดันมองไปยังผู้ชายที่มาเพื่อช่วยเธอคนนั้นอย่างท้าทาย

เห็นอย่างนั้นแล้วเจนิตาก็ยิ่งรู้สึกสิ้นหวังมากขึ้น ต่อให้มีใครมาช่วยก็คงไม่มีอำนาจมาพอที่จะช่วยเธอให้รอดพ้นจากเงื้อมมือของสองพ่อลูกนี้ไปได้ โดยเฉพาะคนที่เป็นลูกชาย

ดูจากสายตาหื่นกระหายราวกับเสือที่กำลังจะขย้ำเหยื่อ หากเรื่องนี้จบลงที่ผู้ชายที่ชื่ออาเหว่ยคนนั้นต้องกลับบ้านไปมือเปล่า ตัวเธอที่ยังอยู่ที่นี่อาจต้องเจอกับเรื่องเลวร้ายเกินรับไหวก็เป็นได้

“ลูก้าไม่ได้ขอความช่วยเหลือจากผม และผมก็ไม่รู้ด้วยครับว่าลูก้าพาลูกเมียหนีไปที่ไหน ผมแค่รู้เรื่องนี้จากเฮียทัพ ถ้าไม่เชื่อเฮียไปถามเฮียทัพก็ได้”

แต่ดูเหมือนว่าผู้ชายคนนั้นจะไม่ได้สนใจเด็กรุ่นหลานที่กำลังพยายามกวนอวัยวะเบื้องล่างอยู่เลยสักนิด

ตรงกันข้ามกันเขายังคงความสุขุมเอาไว้ได้เป็นอย่างดีขณะที่เอ่ยตอบคนเป็นพ่อเสียงเรียบ พลางยกขาที่ไขว่ห้างอยู่ลงมาไว้ที่เดิม

“ถ้าไม่ใช่แล้วอาจะมายุ่งเรื่องนี้ทำไมครับ นังนี่จะเป็นจะตายก็ไม่เกี่ยวอะไรกับอาอยู่แล้ว” ลูกชายของตาเฒ่าหมื่นฟ้ายังคงมองเธอมาด้วยแววตาหิวโหย

และแม้อีกฝ่ายจะหน้าตาหล่อเหลาหุ่นทรงดูดี ทว่าวิธีการมองที่ทำเหมือนเธอเป็นชิ้นเนื้อที่อีกฝ่ายอยากขย้ำนั้น กลับพาให้เจนิตารู้สึกขยะแขยงจนอยากจะอาเจียนออกมา

ในชีวิตของเธอ ด้วยรูปร่างหน้าตาทำให้โดนผู้ชายลวนลามมาตั้งแต่เข้าวัยรุ่น แต่ไม่เคยมีใครที่ทำให้เธอกลัวจนขนหัวลุกขนาดนี้ หากวันนี้ต้องตกไปอยู่ในเงื้อมมือของมันเธอคงไม่ต่างจากตกนรกทั้งเป็น

“ทำไมจะไม่เกี่ยวล่ะอาหลาง ในเมื่อผู้หญิงที่ลื้อมองอยู่คือผู้หญิงของอา” ทว่าสิ่งที่เขาพูดออกมากลับทำให้คนทั้งโต๊ะ

แม้แต่ลูกกวางบาดเจ็บที่กำลังนั่งตัวสั่นเทาด้วยความกลัวอย่างเจนิตาก็ยังจำต้องหันขวับไปมองคนพูดทันควัน

เมื่อกี้เขาพูดว่าเธอเป็นผู้หญิงของเขาอย่างนั้นเหรอ