มาเฟียคนนี้เป็นของหนู

ยัยเด็กเลี้ยงแกะ

"ถ้างั้นนั่งคุยเป็นเพื่อนได้ไหม พี่จะเลี้ยงเบียร์เราเอง พี่ถามไปอย่างนั้นแหละพี่รู้อยู่แล้วว่าเราไม่ไปนอนกับพี่หรอกน่า"

ถึงจะพูดไปแบบนั้นแต่ในใจเขาค่อนข้างคาดหวังเลยนะ คาดหวังว่าเธอจะตอบตกลงมากกว่าปฏิเสธ แต่ถึงเธอปฏิเสธก็ไม่เป็นไรหรอก เพราะเขาสนุกกับการเอาชนะใจเหยื่อรายใหม่เสมอ..

"ขอบคุณมากนะคะ แต่หนูจะไปนอนแล้วค่ะ"

ไอรีสก้มหน้าลงเล็กน้อยก่อนที่เธอจะเดินไปยังห้องพัก วันนี้ทำไมมันมีเรื่องราวประหลาดอะไรขนาดนี้กันนะ.. เธอเจอแต่คนแปลกๆให้ตาย!

หวังว่าพรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาเธอจะพบเจอกับเรื่องราวดีๆบ้าง

"rrrr"

ไอรีสเลิกผ้าห่มที่ปกคลุมใบหน้าของเธอออก เพราะเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นมา เธอพาตัวเองลุกจากเตียงเพื่อเดินไปรับโทรศัพท์ที่ชาร์จอยู่หน้าประตู

'วินสุดหล่อ'

พอเห็นชื่อคนที่โทรมา ไอรีสก็ถอนหายใจ

"ว่าไงวิน..."

"เกิดเรื่องใหญ่แล้วไอรีส พี่แดนพาพวกบุกมาที่นี่เว้ย!! ตอนนี้กำลังทำท่าจะทะเลาะกัน แกก็รู้ใช่ไหมว่าพี่แดนเค้าเป็นลูกน้องมาเฟียอ่ะ แกรีบมาช่วยห้ามหน่อย ไอ้เมอร์เองก็กำลังอาละวาดเลยเว้ย!!"

ไอรีสเหลือบมองนาฬิกา

...ตีห้าครึ่ง

อ่า ทำไมคนพวกนี้ชอบจะทะเลาะกันในตอนที่คนอื่นกำลังนอนด้วยนะ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รีบเดินไปล้างหน้าล้างตาพร้อมกับเปลี่ยนชุด ก่อนจะเดินไปที่ลอบบี้ของโรงแรม

"มึงมีคนอื่นขนาดนั้น ยังจะหวังให้กูกลับไปอีกเหรอวะ!! ฝันไปเหอะ!! กูแต่งงานมีผัวใหม่แล้วเว้ย!!"

เสียงของซัมเมอร์ดึงขึ้นมาจนเธอต้องรีบวิ่งไปหามันเลย คนที่ฉุดแขนของซัมเมอร์อยู่ตอนนี้ไม่ใช่วินแต่เป็นเจ้าบ่าวของมัน

...พอมามองดูชัดๆแล้วทำไมเจ้าบ่าวของไอ้เมอร์หน้าตามันคุ้นจังวะ!

แต่ช่างเถอะตอนนี้เธอควรจะรีบห้ามการทะเลาะที่รุนแรงนี้ก่อน

"กูแค่นอกใจแต่มึงไปแต่งงานใหม่เนี่ยนะ!"

"เออ ทำไมกูจะแต่งงานไม่ได้!!"

ไอรีสรีบไปยืนขวางระหว่างพี่แดนและซัมเมอร์ที่ทั้งสองคนกำลังอารมณ์คุกรุ่นได้ที เธอยกมือขึ้นมาห้ามพี่แดนเอาไว้

"พี่แดนใจเย็นๆก่อนนะคะ หนูคิดว่าเราควรจะไปคุยกันดีๆ ทะเลาะกันแบบนี้มันเสียงดังมาก อีกทั้งที่นี่เป็นโรงแรม เรากำลังรบกวน..!!!"

"พรึบ!!"

มีมือมาฉุดแขนเธอออกไปอย่างรวดเร็ว แรงฉุดเบาๆของเขามันมหาศาลมาก เพียงพอที่จะทำให้เธอนั้นล้มลงไปในอ้อมกอดของเขา

"เจอตัวแล้ว...วัยเด็กผิดนัด!"

"!!!"

สารภาพในใจว่าตอนนั้นเธอตกใจและหวาดกลัวไปในเวลาเดียวกันเพราะสายตาที่เขามองมาที่เธอมันคือสายตาแห่งความโกรธเคืองและไม่พอใจ

และตอนนี้ทุกสายตาที่หน้าล็อบบี้นั้นไม่ได้มองที่ซัมเมอร์และพี่แดนเนียลอีกแล้ว แต่กลับมองมาที่เธอและคุณฟาริคด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม

"คุณควรจะปล่อยหนูก่อนนะคะ..."

"ปล่อยงั้นเหรอ? ปล่อยให้มีโอกาสหนีไปอีกครั้งงั้นเรอะ!! ฝันไปเถอะยัยเด็กเลี้ยงแกะ!!"

เขาอุ้มเธอขึ้นมาพาดไว้บนบ่าก่อนจะพาเธอเดินไป แต่วินและซัมเมอร์รีบมาขวาง

"ปะ..ปล่อยเพื่อนผมนะครับ!"

วินพยายามข่มเสียงให้ดูว่าเขาไม่กลัว แต่ใบหน้าของมันกำลังมีเหงื่อเม็ดโตผุดออกมา...

"ไปเถอะไอ้แดน กูไม่คิดว่าเราควรจะมาทะเลาะเรื่องไร้สาระกับความรักมึงอีกแล้ว"

ฟาริคมองหน้าวิน

"เดี๋ยวกูพาเพื่อนมึงไปส่งเอง แต่ถ้ามึงยังมาขวางกูจะไม่รับประกันความปลอดภัยของเพื่อนมึงหรอกนะ!"

น่ากลัวไปหมด ทุกคนที่ยืนอยู่นี่แม่งโคตรน่ากลัว แต่เธอคิดว่าในความน่ากลัวของคุณเฟริคเขาไม่น่าจะฆ่าเธอหรอกมั้ง...

แต่เขาฆ่าวินแน่นอนถ้ามันยังยืนขวางอยู่แบบนี้!

"คุณ...อะ..เอ่อ เฮียฟาปล่อยหนูลงก่อนได้ไหมคะ"

เขาเลิกคิ้วมองหน้าเธอ ไอรีสพยายามมองหน้าเขาด้วยสายตาอ้อนวอน เธอยื่นมือที่เกาะหลังเขาอยู่เปลี่ยนเป็นไปจับมือเขาแทน ใบหน้าที่ดูโกรธของเขานั้นดูอารมณ์ดีขึ้นมาเล็กน้อย เขายอมวางเธอลงบนพื้นก่อนจะยกมือขึ้นมาโอบเอวของเธอเอาไว้ราวกับกลัวว่าเธอจะวิ่งหนี

"วิน เราไม่เป็นไรเว้ย แกพาไอ้เมอร์กลับไปก่อนได้เลย เดี๋ยวเราให้เฮียฟาไปส่งกลับห้อง เดี๋ยวเย็นนี้เจอกัน"

เธอพูดพร้อมกับหันหน้ามามองหน้าของฟาริค พร้อมกับเน้นย้ำคำว่าเย็นนี้ นั่นหมายความว่าให้เขาส่งเธอกลับกรุงเทพภายในเย็นนี้เท่านั้น

"พรุ่งนี้.. พรุ่งนี้เฮียถึงจะไปส่งกลับ..."

"ไม่ได้นะคะ พรุ่งนี้เช้าหนูมีเรียนวิชาที่ห้ามขาดเด็ดขาด!!"

"งั้นเฮียจะไปส่งตอนเช้า รับรองถึงมอก่อนเข้าเรียนแน่นอน"

เขายักคิ้วให้เธอพร้อมกับพาเธอเดินออกมาจากตรงนั้น ไอรีสมองหน้าวินพร้อมกับพยักหน้าให้เขา ราวกับว่าเธอกำลังบอกเขาว่าเธอไม่เป็นไร ไม่ต้องเป็นห่วง

ไอรีสยืนอยู่ที่หน้าประตูรถ ซึ่งเป็นรถตู้สุดหรู เธอส่งสายตาประหม่ามองไปยังฟาริคที่นั่งอยู่ในนั้น

"ขึ้นมาสิ ไม่พาไปขายหรอกน่า!"

หน้าตาเขามันน่าไว้ใจที่ไหนกันละโว้ย!! แต่ถึงยังไงเธอในตอนนี้ก็ช่างไร้หนทางเลือก คนขับรถกำลังส่งสายตาราวกับบอกให้เธอขึ้นไปเสียที เขาจะได้ปิดประตูรถ

เธอถอนหายใจพร้อมกับเดินขึ้นไปนั่งตรงข้ามฟาริค เขากดปุ่มอะไรสักอย่าง อยู่ๆก็มีกระจกทึบมากั้นระหว่างเราและคนขับรถ

"ชื่อไอรีส?"

เธอพยักหน้า

"เรียนปีไหนแล้วล่ะ น่าตกใจจริงๆที่เธอเป็นเพื่อนกับคนรัก..ไม่สิแฟนเก่าของไอ้แดน"

"เฮียจะพาหนูไปไหนคะ?"

"กลับบ้านไง บ้านเฮียไม่ได้อยู่ที่นี่สักหน่อย ก็แค่มาทำงานที่นี่"

"แล้ว..บ้านเฮียอยู่ไหนคะ?"

"เราดูเป็นช่างถามจังนะ"

ก็เธอสงสัยนี่!! นี่มันเกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของเธอเลยนะเว้ย!!!

"มานั่งนี่สิ!"

เขาพูดพร้อมกับตบเบาๆที่หน้าขาของเขา ไอรีสส่ายหน้าเบาๆ

"...หนูนั่งตรงนี้ดีแล้วค่ะ หนูยังไม่ได้อาบน้ำเลย..เฮียอาจจะ.."

"มานั่งตรงนี้!"

ครั้งนี้เสียงของเขามันต่ำลง เห็นได้ชัดว่าถ้าเธอไม่ยอมทำตามที่เขาบอกกล่าวเขาอาจจะฆ่าเธอหมกรถนี่ได้

สุดท้ายเธอ ก็ต้องจำยอมลุกขึ้นเพื่อไปนั่งบนตักของเขา ฟาริคฝังใบหน้าลงในซอกคอของเธอเพื่อสูดกลิ่นกายที่หอมหวาน

"หอม.."

เขาพรมจูบเบาๆตั้งแต่แก้มไล่ลงไปยังซอกคอของเธอ ขนของไอรีสมันลุกเกรียวขึ้นมาเพราะมันมีความรู้สึกหลายอย่างปนเปกันไปหมด

เธอได้กลิ่นน้ำหอมราคาแพงของเขาได้อย่างชัดเจนไม่แพ้ไออุ่นจากอ้อมกอดของเขาเลย