มาเฟียคนนี้เป็นของหนู

"บางทีแม่คิดว่าการปล่อยให้ลูกอยู่ลำพังนานนับหลายปีนี้ไม่ใช่ความคิดที่ดีเท่าไหร่" ไอรีสส่งยิ้มจางๆให้แม่เลี้ยงของเธอ "ไม่เป็นไรค่ะ นี่เป็นความฝันของพ่อกับแม่นี่ การได้เป็นผู้จัดการสาขาที่อเมริกาคือความต้องการสูงสุดของพ่อ และตอนนี้พ่อก็ทำมันได้แล้ว ไปเถอะค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงหนูหรอกน่า!" พ่อของเธอยกมือขึ้นมาลูบผมลูกสาวของเขาเบาๆ "ดูแลตัวเองด้วยนะไอรีสพ่อจะไลน์มาหาบ่อยๆ" เธอยกมือขึ้นมาโบกมือลาพ่อและแม่เลี้ยง ทั้งสองคนกำลังเดินเข้าไปด้านในเพื่อเตรียมขึ้นเครื่องบิน เธอส่งยิ้มเศร้าๆให้กับตัวเองก่อนจะเดินออกมาด้านนอกเพื่อเรียกแท็กซี่กลับคอนโด เธอคือลูกสาวของพ่อ พ่อไม่ได้คาดหวังอะไรกับเธอเลยเพียงเพราะเธอเป็นผู้หญิง นั่นหมายความว่าต่อให้เธอจะพยายามเรียนให้เก่งแค่ไหนพ่อก็ไม่เคยสนใจ และเห็นค่าความตั้งใจฟังของเธอเลย พ่อสนใจเพียงแค่ลูซ น้องชายต่างแม่วัยสิบเจ็ดเท่านั้น ในขณะที่เธอสอบเข้าโรงเรียนมัธยมปลายชื่อดังได้ ลูซเลือกที่จะไปเรียนอเมริกา และแน่นอนพ่อก็ส่งมันไปเรียน เพราะพ่อวางแผนเอาไว้แล้วว่าจะต้องสอบเป็นผู้จัดการของบริษัทนาฬิกาชื่อดังประจำสาขาอเมริกาให้ได้ ไม่อยากจะคิดแบบนั้นหรอกนะ แต่เหมือนกับว่าเธอเป็นส่วนเกิน เป็นส่วนเกินของครอบครัวมาโดยตลอด พ่อพาแม่เลี้ยงเข้ามาในตอนที่แม่เธอตายไปไม่ถึงปีด้วยซ้ำ... และพวกเขาอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขโดยมีลูซเป็นจุดศูนย์กลางของความรัก หลายครั้งที่เธอยืนมองพ่อและแม่เลี้ยงตามใจน้องชาย ในขณะที่พวกเราไม่เคยหันมาสนใจเธอเลย ไอรีสก็เลยแยกออกมาอยู่คนเดียว เธอตัดสินใจซื้อคอนโด เธอนำเงินที่เป็นสมบัติของแม่ไปลงทุนซื้อทองคำแท่งเอาไว้เกร็งกำไร และมันทำเงินให้เธอได้มากทีเดียวในแต่ละเดือน หลังจากฝ่ารถติดมาไม่นานก็เดินทางมาถึงคอนโด เธอเรียนอยู่ปีสาม อีกปีเดียวเธอก็จะเรียนจบแล้ว และในความคิดของไอรีส เธอไม่อยากไปอยู่อเมริกา เธอจะต้องทำตามความฝันที่จะเปิดร้านอาหารของเธอให้สำเร็จ! เธอจะเติบโตขึ้นมาอย่างแข็งแกร่งด้วยตัวของเธอเอง "...แกทำหน้าเหมือนกับจะไปฆ่าใครอย่างนั้นแหละ!!" และนี่คือซัมเมอร์เพื่อนสนิทของเธอ "เมอร์ แกไม่มีความฝันแกไม่เข้าใจหรอกเว้ย!" ซัมเมอร์ถอนหายใจ "เอาจริงๆป่ะ ถ้าเรารวยแบบแก เราจะอยู่เฉยๆให้พ่อเลี้ยงไปเรื่อยๆ จะไปทำงานให้เหนื่อยเพื่ออะไรวะ!!" "นั่นความคิดเหรอวะเมอร์ แกต้องชมไอรีสด้วยซ้ำ มันหาความฝันตัวเองเจอก่อนใครเลยนะเว้ย!!" วินกับซัมเมอร์เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก พอเธอรู้จักกับซัมเมอร์ เธอก็เลยสนิทกับวินไปด้วย เราคบกันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง โคตรน่าแปลกที่เราไม่ค่อยทะเลาะกันเลย "เออๆ แต่ตัวได้แล้ว วันนี้วันเกิดพี่แดนนี่ ไปเป็นเพื่อนหน่อยดิ!" ซัมเมอร์พูดพร้อมกับหยิบชุดชั้นในขึ้นมาเลือก ตอนนี้เราอยู่ที่ห้องของซัมเมอร์ ด้วยความที่สนิทกันเราทั้งสามคนก็เลย ซื้อคอนโดทั้งชั้นนี้ด้วยกัน ซึ่งมีห้องทั้งหมดสี่ห้องแต่อีกห้องไม่มีใครอยู่ ยังคุยๆกันว่าอาจจะเปิดให้เช่า เพราะที่นี่ใกล้มหาลัยมาก น่าจะมีคนมาเช่าได้ไม่ยาก "เกรงใจกูบ้างเหอะเมอร์!!" ซัมเมอร์หัวเราะ ก่อนจะยกจีสติงสีแดงตัวจิ๋วขึ้นมา "เราไม่ไปได้ไหม?" "แน่นอนไม่ได้ แกจะอยู่ครองโสดไปจนถึงเมื่อไหร่วะ ไปแต่งตัวเร็วๆเลย!!" ซัมเมอร์ไม่เคยเข้าใจไอรีสเลย เพื่อเธอคนนี้คือมันเป็นประหลาดมากๆ ไอรีสถือเป็นคนที่สวยขนาดมองแล้วสะดุดสายตามากๆ มันสวยแบบโดดเด่น ตานิดจมูกหน่อย ตัวเล็กๆขาวๆ แบบโคตรน่ารัก ในตอนแรกที่เธอเจอมันครั้งแรก เธอคิดว่าไอรีสมันจะต้องมีแฟนแล้วอย่างแน่นอน แต่ปรากฏว่ามันไม่มี ไม่มีใคร และตลอดสามปีที่รู้จักกันมา มันไม่สนใจผู้ชายหน้าไหนที่มาจีบเลย!! "มึงก็บังคับมันมากไปเว้ย ความรักอ่ะ จะมาในเวลาที่เราไม่ทันตั้งตัว" วินพูดพร้อมกับยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม ซัมเมอร์ส่ายหน้า นี่ก็อีกคน ไอ้วิน มันก็ไม่เคยคบใคร เลือกเยอะฉิบ** เลือกมากจนคนมาจีบมันท้อ วินมันหน้าตาดีมากนะ สไตล์เกาหลีเลย บ้านรวย ขาวตี๋ แต่มันเจ้าระเบียบอีกทั้งรักความสะอาดมากเวอร์ มากขนาดที่ว่าไปผับพบแก้วไปเองเพราะไม่อยากใช้แก้วร่วมกับคนอื่น ไปร้านอาหารพกจาน ช้อนส้อมไปเอง บางทีซัมเมอร์ก็คิดนะ ทำไมเพื่อนเธอมันไม่มีใครปกติสักคนเลยวะ!! หรือว่าเป็นเธอที่แปลก แต่พวกมันสองคนปกติ ไอรีสเดินเข้ามาในห้องซัมเมอร์อีกครั้ง ด้วยเสื้อยืดสีชมพูและกระโปรงสั้นสีขาว "มานั่งนี่ เดี๋ยวพี่สาวจะแต่งหน้าให้เอง วันนี้แกต้องได้ผู้ชายกลับบ้านเว้ยเพื่อน" ไอรีสหัวเราะเบาๆ ถึงเธอจะไม่ได้โชคดีเรื่องครอบครัวสักเท่าไหร่ แต่ว่าเธอโชคดีเรื่องเพื่อนมากนะ เพราะซัมเมอร์กับวินเป็นคนน่ารักมากจริงๆ "ไปที่ไหนเหรอเมอร์ พรุ่งนี้เรามีเรียนตอนเช้านะอย่าลืม!" "ไม่ไกลหรอกน่า แถวๆบางแสน ริมทะเลเลย วิชาอาจารย์เชน โดดบ้างก็ได้โว้ย แกจะเรียนเอาเกียรตินิยมรึไง!" ไอรีสมองหน้าเพื่อนผ่านกระจก "ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก" "เออ งั้นก็ดูความสามารถในการขับรถของไอ้วิน ถ้ามันขับกลับไหวก็กลับ ถ้าไม่ไหวก็นอนที่นั่น" ไอรีสพยักหน้า "งั้นเราไปเตรียมเสื้อผ้าติดไปสักชุดสองชุดนะ" "เออ ตามใจ" "กูไม่นอนที่อื่นแน่นอนเมอร์ กูจะกลับมานอนที่นี่ มึงไม่รู้หรอกว่าตามโรงแรมที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวมันมีเชื้อโรคขนาดไหน!!" ซัมเมอร์ยกมือขึ้นมานวดขมับเบาๆ "มึงก็พกผ้าห่มไปซะ ให้มันจบๆไป!" "....เออ งั้นเดี๋ยวกูไปเตรียมแป๊บ" ซัมเมอร์เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพราะมีเสียงเตือนไลน์ดังขึ้น แดนนี่ : ที่รักมายัง? ซัมเมอร์ : รอแป๊บน้าที่รักกำลังจะออกไป เพื่อนเค้าไปด้วยนะ ไอรีสกับวิน แดนนี่ : โอเค บอกวินขับรถดีๆนะ จุฟ "ทำหน้าอะไรของมึงเนี่ยไอ้แดน!! น่าขนลุกชิบ!!" "เออ กูคุยกับแฟน น้องไอรีสมาด้วยเว้ย ใครเล็งอยู่ก็ลุยได้เลย น้องน่ารักกูคอนเฟิร์ม" แดนนี่เป็นเจ้าของผับชื่อดังแถวริมทะเล เขาเจอกับซัมเมอร์โดยบังเอิญตอนไปคุยงานที่กรุงเทพ ซัมเมอร์นั้นเป็นผู้หญิงที่สวยและลุคของซัมเมอร์คือเป็นผู้หญิงมั่นใจ กล้าพูดกล้าแสดงออก เรียกว่าเป็นรักแรกพบเลยก็ว่าได้ แบบเห็นแล้วตกหลุมรักเลย กิจการของแดนนี่ใหญ่โตพอสมควร มีผับที่ติดริมทะเล และมีร้านอาหารกับโรงแรมด้วย ซึ่งมันประสบความสำเร็จมากทีเดียวสำหรับคนอายุสามสิบต้นๆแบบเขา เพราะความรวยทำให้มีผู้หญิงเข้าหาเขาเป็นจำนวนมาก แต่แดนนี่ก็ไม่ได้จริงจังกับใคร เขาแค่เล่นสนุกเท่านั้น เพราะเขาคิดว่าตัวเองจะจริงจังกับซัมเมอร์คนเดียว "พี่แดนนี่ สุขสันต์วันเกิดนะคะ" เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้หญิงที่มาหอมแก้มนี่ชื่ออะไร แต่แดนนี่ก็ไม่พลาดที่จะโอบเอวของเธอกลับ จะว่าไปก็อีกนานกว่าซัมเมอร์จะมา "น้องชื่ออะไรเนี่ย" "หูย!! น้ำหวานจะโกรธแล้วนะคะ ที่พี่แดนลืมชื่อหนูอ่ะ" "อ่า.. อย่างนั้นเราแนะนำตัวกันใหม่ดีไหม?" เขาก้มหน้าลงไปกระซิบที่หูของเธอ "ที่ห้องทำงานพี่ ชั้นบน..." แค่มองตาเขาก็รู้แล้วว่าน้ำหวานจะต้องยินยอม ........ "วิน มึงจะเหาะไปรึไงวะ เบาหน่อยกูยังไม่ได้แต่งงานเลย!" "ก็มึงเร่งกู บอกพี่แดนนี่เขาคอยอยู่ พอกูขับช้าก็ด่า ขับเร็วก็บ่น! อะไรของมึง!!" "วินใจเย็นๆก่อน ค่อยๆไปก็ได้ไม่เป็นไรหรอก เมอร์แกก็อย่าไปบ่นวินนักสิ" นี่คือเรื่องปกติ วินและซัมเมอร์จะเถียงกันตลอด แต่ทั้งสองคนไม่ได้ทะเลาะกันนะ แค่เถียงกันเฉยๆเท่านั้นเอง วินใช้เวลาชั่วโมงนิดๆก็มาถึงโรงแรมของพี่แดนนี่ ผับอยู่ติดทะเลเพราะฉะนั้นเราจะต้องเดินผ่านโรงแรมไป "กูโอเคยัง" ไอรีสหัวเราะเบาๆ "สวยที่สุดเลยเมอร์ " เธอไม่ได้พูดเพื่อให้กำลังใจ แต่ซัมเมอร์คือสวยจริงๆ ชุดมินิเดรสสีแดงตัดกับผิวขาวๆนั่น มันทำให้ซัมเมอร์ดูเด่นมาก และก็ดูสะกดสายตาในเวลาเดียวกัน "พวกมึงเข้าไปกันก่อนเลย กูจะไปเซอร์ไพรส์พี่แดนนี่หน่อย" "เราขอไปที่ร้านอาหารนะ เราหิวอ่ะ" "ได้ๆ กินเสร็จแล้วตามเราไปในผับนะ" "อื้อ! วินไปกับเมอร์ก็ได้นะ เดี๋ยวเราตามไป" วินพยักหน้าพร้อมกับเดินตามเมอร์เข้าไปในผับ และนี่คือความสุขหนึ่งเดียวของไอรีส เธอมาที่นี่หลายครั้งแล้ว จนสนิทกับแม่ครัว "สวัสดีค่ะป้าใจ ขออะไรก็ได้ที่อร่อยที่สุดหนึ่งจาน!" "อ้าว!! หนูไอรีส มาวันเกิดคุณแดนเหรอคะ ไปนั่งเลย เดี๋ยวป้าทำอะไรให้กินนะ" ไอรีสหยิบสมุดกับปากกาขึ้นมา พร้อมกับจดสูตร เธอนั่งที่โต๊ะข้างๆกับครัว ป้าใจจะคอยบอกเสมอว่าใส่วัตถุดิบเท่าไหร่เครื่องปรุงเท่าไหร่ "ป้า สี่โมงแล้ว ผมเลิกงานแล้วนะครับ มีออเดอร์ห้องสี่หนึ่งศูนย์ สองรายการฝากป้าเอาไปส่งหน่อยนะ พอดีผมต้องไปรับน้องที่โรงเรียน" "รีบไปเถอะๆ เดี๋ยวน้องเอ็งคอย" "ขอบคุณครับป้า" ปืนที่เป็นเด็กเสิร์ฟโบกมือลาป้าใจและไอรีสไปพร้อมๆกัน "นั่งคนเดียวได้ใช่ไหมจ๊ะ เดี๋ยวป้ามานะ ป้าเอาอาหารไปส่งก่อน" "ได้ค่ะ หนูรอได้!" "ป้า!! ออเดอร์ด่วน! คุณแดนสั่งอาหารหลายรายการเลย ขอแบบเร่งด่วนด้วยนะ!!" "เดี๋ยวป้ากลับมาทำให้นะ ป้ามีติดไปส่งอาหารที่โรงแรม" "ไม่ได้หรอกป้างานวันเกิดคุณแดนจะเริ่มแล้ว!!" ไอรีสมองหน้าป้าใจ ที่กำลังทำท่าทางลำบากใจอยู่ "เอ่อ หนูไปส่งให้ก็ได้นะคะ แค่ส่งอาหารใช่ไหม?" ....................................................