บทที่ 7 มื้อตอบแทนแสนหวาน
1991 Words
@ เช้าวันอาทิตย์
เรื่องที่เขาตามจีบรดายังเป็นความลับ รู้เพียงแค่เพื่อนสนิท พี่ชายและพี่สะใภ้ รวมทั้งหลานชายตัวแสบอีกด้วย เขาไม่ต้องการให้ใครมารู้ในตอนนี้ แค่เรื่องสองตระกูลบาดหมางกันเขาก็คิดหนักคิดมากแล้ว ถ้าหากพ่อกับแม่รู้เรื่องคงได้ขัดขว้างเส้นทางรักของเขาอย่างแน่
พวกท่านคงไม่ยอมให้ลูกชายไปคบหากับลูกสาวของศัตรูหรอก
ซึ่งทางด้านของครอบครัวรดาก็ไม่ยอมเช่นกัน เจ้าสัวจารุยศคงเอาเลือดเขาออกจากหัว และไม่คิดทางที่ดีแน่ ต่อให้ยกคำพูดทั้งภูเขาทั้งทะเลมาเอ่ย คงไม่มีใครยอมรับได้หรอกนะ
ลูกชายกับลูกสาวของศัตรูมาคบหากันเป็นแฟน ถ้าไม่ใช่เรื่องเอาคืนต้องเข้ามาก่อความวุ่นวาย เขาจะไม่ยอมให้ทุกอย่างต้องพังลงด้วยน้ำมือของตัวเองหรอกนะ
เขาจะตามล่าพิสูจน์หาความจริงทั้งหมด และทำให้สองตระกูลหันมาปรองดองกันให้ได้ แม้ว่าจะแลกด้วยชีวิตก็ตาม
“มีความสุขจังเลยนะคะพี่พราย มีอะไรจะเล่าให้ภาฟังมั้ยคะ” ภารดาที่เดินผ่านห้องนั่งเล่นพอดีเหลือบไปมองเห็นชายหนุ่มนั่งยิ้มอยู่คนเดียวราวกับคนบ้าเลยเดินเข้าไปถามด้วยความสงสัย
“ความสัมพันธ์ของพี่กับรดาไปด้วยดีเลยนะ พี่ไม่เคยจีบใครมาก่อน เลยรู้สึกแปลกๆ เวลาที่เราสนใจใครสักคนแล้วเขาตอบรับกลับมา” เขาบอกพลางกุมหน้าอกข้างซ้ายที่เต้นระรัวจนแทบจะหลุดออกมา
“เขาเรียกว่าความรักค่ะ พี่พายคงรักและจริงจังกับคุณรดามาก ถึงได้รู้สึกแบบนี้”ภารดาบอกพลางยิ้มออกมากับท่าทางของชายหนุ่มตรงหน้า
“พี่ตกหลุมรักรดาตั้งแต่แรกพบเลยนะ อยากให้มาเป็นแฟนมาก พี่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนเลย"
“อย่าใจร้อนสิคะ เราต้องจัดการเรื่องสำคัญให้เสร็จก่อน ภาแอบถามคุณแม่ด้วยนะคะ ท่านก็ไม่ยอมบอกบ่ายเบี่ยงไปเรื่องอื่น ภาว่าต้องมีอะไรมากกว่านั้น ไม่ใช่แค่เรื่องการลอบทำร้ายอย่างเดียว”
“ต่างฝ่ายต่างมีอำนาจล้นมือ ภาไม่เข้าใจเลยค่ะว่าต้องการอะไรกันอีก ต่างฝ่ายต่างอยู่ ก็ไม่น่ามีปัญหาอะไร”ภารดาคิดอย่างกลัดกลุ้มใจ หากไม่รู้สาเหตุของความบาดหมาง พะพายก็ไม่สามารถแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น ที่สำคัญเลยชายหนุ่มตรงหน้าคงเจ็บใจช้ำกับความรักครั้งนี้ที่ไม่สมหวัง
“เป็นเรื่องปรกติ ถ้าเรายิ่งมีอำนาจ ผู้คนก็ยิ่งย่ำเกรงกลัว วิถีมาเฟียแสวงหาอำนาจตลอด น้องภาเพิ่งเข้ามาสู่วงจรยังคงไม่รู้อะไรมาก พี่เพลิงคงไม่ได้บอกลงลึก รายนั้นจะไม่ค่อยแสดงด้านมืดออกมาหรอกนะ หลีกห่างจากเรื่องพวกนี้ตลอด ต่างกับยัยเพลง รายนั้นต่อตาฟันต่อฟัน ได้เชื้อคุณแม่มาเต็มๆ”พวกเราสามพี่ นิสัยต่างกันสุดขั้ว พี่ชายคนโตอย่างเพลิงพิษไม่ยุ่งเกี่ยวกับธุรกิจสีเทา ต่างจากเขากับเพลงตา ที่ชื่นชอบความเสี่ยง โดยเฉพาะเพลงตา รายนั้นรับผิดชอบดูแลธุรกิจสีเทาทั้งหมด แม้ว่าอาจจะดูย้อนแย้งไปบ้างเพราะมารดาของพวกเราเป็นอดีต FBI และนั่นแหละท่านมาได้คุณพ่อซึ่งเป็นมาเฟีย จะหลีกเลี่ยงเรื่องแบบนี้ก็คงจะไม่ได้
“เฮ้อ..... ฟังแล้วเหนื่อยใจ ว่าแต่แต่งตัวหล่อแบบนี้จะไปไหนคะ”ภารดามองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยความแปลกใจพลางยิ้มกรุ่มกริ้มเชิงล้อเลียน
“รดาจะทำอาหารตอบแทนที่พี่ไปช่วยขับรถส่งเค้กในวันนั้น”
“ที่ไหนคะ”
“คอนโด”
“ว้าว.... แบบนี้ผู้หญิงเปิดทางแล้วนะคะ ภาเอาใจช่วยสู้ๆ”
“จ้า พี่ไปก่อนดีกว่า จะแวะซื้อดอกไม้ไปให้รดาสักช่อ”
เขาเดินผิวปากไปยังโรงรถอย่างสบายใจมีความสุข Bugatti La Voiture Noire รถคันโปรดของเขาซึ่งได้ให้เพื่อนที่เป็นมาเฟียช่วยจัดการซื้อและส่งมาเมืองไทยเสียภาษีถูกต้องตามกฎหมาย แม้ว่าจะทำธุรกิจสีเทา แต่ครอบครัวเขาก็ไม่หลีกเลี่ยงภาษีนะจะบอกให้ จ่ายทุกปี
พะพายแวะซื้อดอกไม้ร้านประจำที่สั่งไปตกแต่งคาสิโนและมอบให้กับลูกค้าวีไอพีตลอด แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดูแผนที่คอนโดของหญิงสาวว่าอยู่ไหน
เขาใช้จีพีเอสนำทางอีกรอบ แม้ว่าจะอาศัยหรือเกิดในกรุงเทพฯ ใช่ว่าจะช่ำชองในเส้นทาง เขาขับไปเรื่อยๆ เปิดเพลงฟังอย่างสบายใจ จนกระทั่งมาถึงยังหน้าคอนโดของหญิงสาวซึ่งก็หรูหราสมฐานะทายาทคนสุดท้องของเจ้าสัวจารุยศจริงๆ
“ผมมาถึงแล้วครับ” เขาไลน์ไปบอกเพื่อให้หญิงสาวมารับขึ้นห้อง ใช่ว่ามีอิทธิพลแล้วจะเดินบุ่มบ่ามเข้าไปในคอนโดใครต่อใครได้หรอกนะ ก็ต้องทำตามกฎระเบียบของที่แห่งนั่นด้วย ค่าส่วนกลางจ่ายปีละหลายแสน ต้องก็รัดกุมเรื่องคนแปลกหน้าเป็นธรรมดา
“สวัสดีค่ะคุณพราย”
“สวัสดีครับ ดอกไม้สำหรับคนสวยอย่างคุณรดา”
“ขอบคุณค่ะ ขึ้นห้องกันดีกว่านะคะ รดาเตรียมของสดเสร็จพอดี”
เขาเดินตามหญิงสาวเข้าลิฟต์ไปเงียบๆ เอ่ยคุยกันเล็กน้อย จนกระทั่งมาถึงยังห้องของเธอ ซึ่งดูทั้งชั้นแล้วน่าจะมีเพียงห้องคนเดียว
“ถึงแล้วค่ะ” หญิงสาวเปิดประตูเข้าไป ห้องใหญ่โอฬารขนาดสองชั้นถูกตกแต่งตามสไตล์สาวสายหวาน มีการแบ่งแย่งห้องเป็นสัดส่วน
“ห้องสวยมากเลยครับ ผมเหมือนหลุดเข้าไปในโลกการ์ตูนเลย”
“ขอบคุณค่ะ รดาชอบดูการ์ตูนเจ้าหญิงมากเลยสั่งให้ช่างออกแบบตามแบบห้องนอนของเจ้าหญิง ส่วนเฟอร์ก็ไปหาเลือกมาเองกับมือเลยนะคะ กลัวว่าจะไม่ถูกใจ มีทั้งของใปประเทศและนอกประเทศ”
“น่ารักจริงๆ ครับ”
“คุณพายนั่งดูโทรศัพท์ไปก่อนนะคะ รดาขอตัวทำอาหารก่อน วันนี้มีเมนูเด็ดด้วยค่ะ” บอกเสร็จก็เดินไปยังห้องครัวซึ่งอยู่อีกฝั่งของห้องนั่งเล่น วันนี้เธอจะแสดงฝีมือการทำอาหารให้เขากิน มีเมนูที่จะทำคือ ทอดมันห่อไข่ แกงเลียงกุ้งสด ปลาสวายผัดเผ็ดเครื่องแกงใต้ เธอรับเปิดเครื่องดูดอากาศทันที เกรงว่าชายหนุ่มจะจามจนจมูกพังได้
ซึ่งใช้เวลาไม่นานทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อย เธอหยิบไปวางบนโต๊ะและตามด้วยข้าวสวยร้อนๆ
“เสร็จแล้วค่ะ เชิญคุณพรายมากินได้” เธอเดินเข้ามาเรียกชายหนุ่ม แล้วบอกให้เขาไปล้างมือก่อน
“หอมน่ากินจังเลยครับ สีสันน่ารับประทานมาก แต่ไม่รู้ว่ารสชาติจะเป็นยังไง” เขานั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามหญิงสาว อาหารตรงหน้าส่งกลิ่นหอมโชยยั่วน้ำลายเขามาก
“ต้องอร่อยอยู่แล้วค่ะ ไม่อย่างนั้นคงเปิดร้านอาหารไม่ได้”
“หลงตัวเองมากเลยนะครับ”
“นิดนึงค่ะ”
“รดาตักให้นะคะ ขอนำเสนอปลาสวายผัดเผ็ดเครื่องแกงใต้”
“ปลาที่อยู่ในวัดใช่มั้ยครับ ถ้าผมจำไม่ผิด”
“ใช่ค่ะ แต่รดาซื้อมาจากตลาดสดนะคะ ไม่ใช่ไปแอบตกมาจากบ่อของวัด”
“ผมล้อเล่นครับ ลองชิมหน่อยสิว่าจะเผ็ดจนหูชาหรือเปล่า ได้ข่าวว่าเครื่องแกงใต้ขึ้นชื่อเรื่องความเผ็ดร้อนมาก” เขาตักใส่เข้าปากเคี้ยวอย่างช้าๆ สัมผัสถึงรสชาติของอาหาร ทว่าต้องตกลึง ปลาไม่มีกลิ่นคาวเลยสักนิด เครื่องแกงเผ็ดมาก จนเขาแทบไม่อยากหยุดกิน พลางตักใส่จานแล้วกินอีกรอบ
“อร่อยมากเลยครับ” น้ำหูน้ำตาแทบไหล เผ็ดร้อนปากไปหมด
“น้ำหน่อยมั้ยคะ เดี๋ยวก็สำลักกันพอดี” เธอเทน้ำใส่แก้วด้วยความรวดเร็วกลัวว่าเขาจะเผ็ดตายเสียก่อน อุตส่าห์ให้เพื่อนไปซื้อมาจากร้านเด็ดเลยนะ เอามาทำอาหารกี่รอบก็ไม่เคยผิดหวัง
“ขอบคุณครับ อร่อยเผ็ดจนหยุดกินไม่ได้”
“งั้นกินทอดมันห่อไข่แล้วกันค่ะ” เธอตักหั่นครึ่งแล้วตักใส่จานเขา แค่เห็นสีหน้าตอนกินของเขา คนทำอาหารอย่างเธอก็พลอยชื่นใจไปด้วย เธอตักแกงเลียงใส่ถ้วยแยกแล้ววางข้างจานเขา ส่วนเธอก็ลงมือกินตาม
เขาเงยหน้ามองทุกท่วงท่าของหญิงสาวอย่างเต็มสองตา กิริยาเรียบร้อยเหลือเกิน แม้กระทั่งตอนกินข้าว สมแล้วที่เป็นผู้ดี เขาจ้องมองอย่างหลงใหล ไม่ว่าจะเคลื่อนไหวยังไง ทุกการกระทำล้วนอยู่ในสายตาเขาตลอด อยากจะอยู่แบบนี้ตลอดไปเรื่อยๆ จังเลย
“มองแต่หน้ารดา ไม่กินข้าวหรือไงคะ” เธอรู้สึกแปลกเลยเงยหน้าจากจาน เห็นเขานั่งยิ้มมองเธอจนต้องหลบสายตาคู่นั่น ซึ่งทำให้เธอรู้สึกใจเต้นแปลกๆ
“ก็คุณรดาสวยจนผมอดมองไม่ได้ ทำอะไรก็น่ามองไปหมด อยากรู้จริงๆ ว่าตอนแม่ของคุณท้องกินอะไรเข้าไปน่า คุณรดาถึงได้หน้าตาสะสวยราวกับเทพธิดานางฟ้า”
“ชมเกินไปแล้วค่ะ รดาตัวลอยแล้วเนี่ย”
“จริงครับ หรือว่าไม่เคยมีใครชมแบบนี้”
“มีค่ะ แต่เท่าคุณพรายชมหรอก รดาเขินจนหน้าแดงแล้วเนี่ย”
“ฮ่าๆ น่ารักดีครับ”
“คุณพายอะ! กินแกงเลียงสิ กำลังร้อนๆ เลย”
เขายิ้มกับท่าทางของหญิงสาวแล้วตักแกงเลียงตามที่บอก ผ่านไปสักพักอาหารในจานก็หมดเกลี้ยงไม่เหลือ ไม่รู้ว่าเพราะเขาหิวหรือว่าอร่อยกันแน่ถึงได้เรียกขอข้าวเพิ่มต่ออีกสองจาน ทำเอาหญิงสาวยิ้มแก้มปริไม่หยุด
“อิ่มจังตังอยู่ครบ” เขาบอกพลางลูบหน้าท้องเบาๆ มื้อนี้เจริญอาหารสุดๆ ไปเลยต้องแวะมาขอให้หญิงสาวทำให้กินบ่อยๆ แล้ว
“มีของหวานอีกนะคะ กินไหวหรือเปล่า”
“จัดมาเลยครับ”
เธอเดินไปหยิบของในตู้เย็นแล้วถือถ้วยมาวางตรงหน้าเขา
“เฉาก๊วยเย็นๆ มาแล้วค่ะ แก้ร้อนใน กระหายน้ำ กินแล้วสดชื่น”
“ขอบคุณครับ”
“ไว้วังหลังจะทำให้กินอีกนะคะ รดามีอีกหลายเมนูให้คุณเพลิงชิมเยอะแยะเลย ว่าจะลองทำอาหารป่าดู จะได้เอาไปลงเมนูของร้าน”
“ขยันจังเลยนะครับ ทำงานตัวเป็นเกลียว”
“อยู่ว่างๆ ไม่ค่อยได้ ต้องสรรหางานทำตลอด”
“หมดแล้วครับ แต่ไม่ขออีกถ้วยนะ ผมกินไม่ไหวแล้ว”
“รดาขอเก็บจานก่อนนะคะ คุณพายเชิญตามสบายเลย อย่าเผลอไปเล่นตุ๊กตาเจ้าหญิงนะคะ”
“ว่าจะแอบเอากลับบ้านซักสองสามตัวให้หลานสาวเล่น”
“อนุญาตค่ะ แต่ต้องดูก่อนว่าเอาตัวไหนไป รดาหวงของค่ะ”
“ครับผม”
เขาช่วยถือจานไปยังเคาน์เตอร์ล้างแล้วเดินสำรวจรอบๆ ห้องของรดาด้วยความสนใจ มีแต่ตุ๊กตาเจ้าหญิง รูปภาพเจ้าหญิงเต็มไปหมด แม้กระทั่งพรมเช็ดเท้ายังเป็นลายเจ้าหญิงเลย ดูแล้วน่าเอ็นดูไม่น้อย ถ้าหากหนูลิลลี่มาคงได้กรี๊ดบ้านแตกเข้าขากันสุดๆ ในจังหวะนั่นเขาหันไปเห็นรูปถ่ายของครอบครัว อยู่ๆ เกิดความหนักอกหนักใจขึ้น เขาไม่ควรปล่อยให้ช้าไปมากกว่านี้ต้องเริ่มลงมือจริงจังเสียที ไม่อย่างนั่นเขาคงได้เสียรดาไปตลอดชีวิต
- Writer
