แอ๊ด ปึง!
"เอ้า ยังมีชีวิตอยู่ไหมวะน่ะ" ไอ้ปรีดาเดินเข้ามาในห้องทำงานในผับของผม ซึ่งผมขลุกตัวอยู่ในห้องทำงานนี้มาเป็นเดือนแล้ว
"เห็นกูนอนตายยังล่ะ" ผมว่าขึ้นก่อนจะกระดกแอลกอฮอล์ลงคอ ชีวิตของผมมันรู้สึกอ้างว้างแปลกๆ คงจะเพราะน้องคลีนไปอยู่กับญาติของเธอตามคำสัญญาที่แม่ของผมให้ไว้กับครอบครัวของแอน
"ชาตินี้จะมีความสุขไหมชีวิตมึงอ่ะ มึงต้องยอมรับความจริงได้แล้วไอ้วิน มึงป่วยนะเว้ยไอ้วิน แล้วแอนก็ตายไปแล้วยอมรับความจริงซะบ้าง และอีกอย่างมึงกับแอนไม่เคยมีอะไรกันน้องคลีนเป็นลูกของอามึง" ไอ้ปรีดาพูดด้วยความเอือมระอา เรื่องราวที่มันพูดมาคือเรื่องจริง
ความจริงเรื่องที่หนึ่งคือ...น้องคลีนคือลูกพี่ลูกน้องหรือน้องสาวของผม
ความจริงที่สองคือ...ผมไม่เคยแตะต้องแอนเพราะผมรักเธอมาก ผมจึงให้เกียรติแอนเลือกที่จะนอนจับมือเธอและหอมแก้มของเธอเป็นบางครั้ง หวังเป็นอย่างยิ่งว่าวันแต่งงานของเราผมกับเธอจะเป็นของกั
