“S–sorry…” hilong-hilo kong sabi. Hindi ko alam kung nabunggo ko siya, pero parang hindi naman kasi, hindi naman tumama ang katawan ko sa kanya, or I’m just very dizzy right now not knowing kung may nabangga na ba ako or wala. Dadaan na sana ako sa gilid niya dahil mukha namang wala siyang balak umalis sa harapan ko, pero hinarangan niya akong muli.
"Rosheen?" he asked, his voice sounds familiar.
Nilingon ko kung sino iyon at apat na ulo ang nakita ko. Madilim kaya hindi ko siya mamukhaan pero alam ko lalaki siya na matangkad.
"Ikaw nga! Anong ginagawa mo rito? Lasing ka ba?" sunod-sunod niyang tanong.
I really know that voice.
"W–who… who… a–re… are you?"
"Si Chance 'to. Hindi mo ako kilala? Imposible! Lasing ka na noh. Sabi ko na, kaya sinundan kita kasi pagewang-gewang ka na pap
