Strangers with Midnight Memories

I awoke with the sun's rays hitting the right side of my face all the way up to half of my back, and I was lying next to North. He's topless and carrying a piece of paper as he leans against the headboard of his bed. Hindi niya siguro napansing gising na ako kaya titig na titig pa rin siya sa papel na hawak niya. My head's about to burst from the number of beers I drank last night but I still stayed that way, half asleep.. looking at his gorgeous face. Nasisinagan ng araw ang ibabang parte ng tiyan niya while the lower part of his body is hidden behind the blanket we're sharing, exposing half of my back. Sa kabila nang sikat ng araw ay ramdam ko ang maaliwalas na hangin na nanggaling sa maalat na tubig dagat na tahimik ngayon. This was always my favorite feeling. Yung pakiramdam na, you thought you'd never feel or experience this exact ideal moment in your life, but here you are, in this very instant. Ninamnam ko ang sandaling 'to, it might be the last one. I closed my eyes briefly and felt the warmth emanating from his body, the scent I'd been longing for that now lingers in my entire body like a perfume that never goes off. The guy I've been dreaming of my whole life. Dahan-dahan kong hinaplos ng mga palad ang lambot ng bedsheet niya sa ilalim ng unan na aking hinihigaan, kasabay ng pagmulat muli ng mga mata ko. I suddenly recognized the person in the paper which is now I see is a photo paper he was holding... that exact person... that one girl who I knew is the only reason… Why can't I have him entirely. He misses her badly and couldn't stop thinking about her. I can see it through his eyes. He's the type of guy that makes it easy to read what's on his mind since he's a living example of the adage ‘the eyes are the window to our soul.’ Kaya kahit hindi niya sabihin, alam ko… alam na alam ko kung ano ang nararamdaman niya. Huminga siya ng malalim at nilagay muli ang picture sa loob ng wallet niya at ipinatong sa bedside table. Nakapikit siyang tumingala sa kisame ng nakasandal ang ulo sa headboard. Nakakunot ang noo niya... he desperately wanted to call her but he knows that he can't. Hinawakan ng kanan niyang kamay ang noo niya at pumikit siyang muli para mag-isip. The corners of my eyes suddenly warmed up. Seeing his every move was like writhing my heart with misery. I'm aware that I'm the main reason he can't call her. I can't see him like that. I can't stand seeing him suffer and feel guilty whenever he's with me. Ipinikit kong muli ang mga mata ko dahil kapag hindi ko ginawa iyon ay alam kong tuluyan lang na mag-uunahan ang mga luhang kanina ko pa pinipigil. Ramdam ko ang init ng mga mata ko dahil sa luha. Ang kaninang magaang paghinga ko ay biglang bumigat. I want to go home, but moving now would be uncomfortable for both of us. Nagulat ako nang biglang may kumatok sa pintuan ng kwarto niya which is unusual because it never happened before. Sinilip ko siya ng kaunting-kaunti lang para tingnan ang reaksyon niya sa kumakatok. Kita kong nag-alala siya at sinilip pa kung tulog parin ako, kaya naman ipinikit kong muli ang mga mata ko at naramdaman ko na lang na dahan-dahan siyang tumayo sa kama at kinumutan ako ng maayos. Mas naamoy ko ang natural scent niyang nanuot sa kanyang kumot. Mabilis, pero dahan-dahan siyang naglakad papunta sa pinto na ang akala niya ay hindi ko naririnig pero bawat yapak niya ay rinig na rinig ko pati na rin ang pagpihit niya ng doorknob. "Pa?" he asked, his voice breaking. Mahina rin iyon pero nagtataka. "Hindi ko alam na ngayon ka uuwi? Hindi ka~" unti-unting nawala ang boses ni North dahil isinara niyang muli ang pinto at malamang ay mas hininaan niya ang kanyang boses. Tuluyan kong naimulat ang mga mata ko nang marinig ko kung sino ang kumatok sa kwarto niya. Nandyan na ang Papa niya? Bigla akong nakaramdam ng kaba. Matinding kaba. Kahit kailan ay hindi ko pa nakita ang papa ni North dito sa bahay nila. He said his Dad was out of town para sa isang project kaya palaging kami lang dalawa ang nandito. Nakikita ko ang Papa ni North sa bayan paminsan-minsan bago ang summer na ito, and we exchange smiles and casually greet each other, kasi isa siya sa nag-ayos ng bahay namin nang ipagawa ito ni Dad para kay Hillary, but we've never had a real conversation before. This is very awkward. I'm sure magtataka siya as to why I'm here. Sleeping in North's room and who have seemingly spent the night here. Tiningnan ko ang oras sa orasan ni North na nasa ibabaw ng bedside table niya, I need to go home, my Dad's probably freaking out right now. Masyado akong napasarap sa paghiga ko kaya ngayon namomroblema ako. Narinig kong may pumihit muli ng pinto kaya ipinikit kong muli ang mga mata ko, nalilito na ako sa kung ano ang una kong gagawin, siguro paninindigan ko na muna ang pagpapanggap kong 'to. Naramdaman ko ang malambot na kamay ni North sa likuran ko pati ang sumisipol niyang paghinga. Isa sa mga paborito ko sa tuwing nakakasama ko si North. "Rosheen... Rosheen.." malambing at mahina ang boses niya habang ginigising ako. Pagmulat ko ng mata ay nakita ko ang maamo at nangungusap niyang mga tingin. "Halika... mag-umagahan muna tayo bago kita ihatid sa inyo." mahina at malambing ang boses niya. Nakakapang-lambot... nawala kaagad sa isip ko yung tampo na muntik na niyang tawagan si Nahla kanina habang katabi ako. Saka ko lang napagtanto ang sinabi niya, kaya namilog ang mga mata ko. Gusto niya akong makasamang kumain kasama ang Papa niya? Totoo ba? Alam ng Papa niya na nandito ako? Ano kaya ang sinabi niya? Kinakabahan tuloy ako lalo. Huling araw na ba 'to ng pagkikita namin? Kaya ba sa pagkakatingin niya kanina ng picture ni Nahla ay halatang gusto na niyang tawagan ito? Gusto na ba niyang tapusin ang lahat? I focused my attention on his eyes, which were fixed on me. Finding some semblance of expression... of spark pero kung sa libro, para itong blankong papel. Those eyes aren't expressive, and they're constantly blank when he looks at me, but when he thinks of Nahla, they're filled with emotion. That really hurts me. Thinking he has expressive eyes. What do I expect? I shouldn't have any expectations. But, even if it's impossible, I still want to gaze into his eyes and feel a little emotion there. Tumango ako ng isa at ngumiti siya, tinakpan ko ang dibdib ko ng kumot at umayos ako ng upo. Kinusot ko ang mata ko saka ko siya muling nilingon, he had taken a white shirt from his closet and put it on. Para siyang nag slow mo sa paningin ko, and I can see every moving muscle on his white flushing body habang isinusuot niya ang shirt na iyon. I'm not sure, but he's naively enticing me with his every motion, and every time I fall for it, I feel terrible about myself, yet I still admire staring at him at hindi pa ako nakukuntento sa pagtingin lang sa kanya, if anybody can hear what I'm thinking, sila pa ang mahihiya para sa akin. Because when I look at North, I fantasize about what he can do to me. What he does to me every time we spend the night in his bed. Para bang kapag nakikita ko siya, nasisiraan ako ng bait... nagagawa kong tama ang mali, I'm enjoying it more and more kahit na alam kong may nasasaktan. When I'm on my way to meet him, my entire system goes wild and thrilled, and I'm not sure if I'm sorry for it. I feel guilty now and then, but after meeting him, I'm no longer sorry for anything... I don't think I'll feel sorry as long as I'm happy. Is it wrong for me to feel happy? To feel what others feel? To have what others have? Yeah, yun ang tunay kong nararamdaman every damn night, but in the morning... after kong maramdaman ang saya na kahit kailan ay hindi ko pa naramdaman, I wept and cried the second I returned home and realized what I'd been doing all summer. "Sunod ka nalang sa labas, ha?" ngumiti siyang muli bago inilabas sa bulsa ang kaliwang kamay para pihitin ang doorknob. Pero bago pa siya tuluyang makalabas ay, "Actually North..." Tumigil siya habang hawak pa rin ang doorknob at tuminging muli sa akin. "I, uh, I need to go home now." Nagkatitigan kami saglit at mukhang narealize na niya ang gusto kong sabihin. Napabitaw siya sa pagkakahawak sa doorknob. "Ah, umm... okay sige.. uh.. hatid na kita?" halata ang awkwardness at hindi ko maintindihang pagkalito niya. I don't want him to feel uncomfortable or responsible for me. Kasi alam ko once na maramdaman kong nagca-care na nga siya ng totoo, na ginagawa na niya akong responsibility, baka lalo lang akong lumubog sa kung ano man ang meron sa amin. Sa kung ano lang ang meron kami. Baka magsimula na akong magtanong, mag demand… mag-expect, na alam ko namang sa huli ay talo ako. Tumayo ako agad, higit ang kumot niya, at hinagilap ang nagkalat kong damit. "Ah no.. it's okay. I can go home by myself.. don't worry." I murmured as I gathered up my clothes gamit ang kanan kong kamay at nakahawak naman sa kumot ang isa kong kamay na nagsisilbing pantakip ko sa sarili ko ngayon. "Um.. okay... sige... ihahatid nalang kita sa labas ng–" Halos kumawala ang kaluluwa ko nang maapakan niya ang kumot dahilan para kumalas ito sa pagkakahawak ko at tumambad ang lahat sa akin. Napansin kong hinabol pa niya ang kumot pero huli na ang lahat. Nagkatitigan kami hanggang sa bumaba na ang tingin niya mula sa mga mata ko hanggang sa kung saan man siya dinala ng mga mata niya. Pagkatapos niyang titigan ang buong pagkatao ko ay ibinalik nyang muli ang tingin sa mga mata ko and without hesitation, he gripped my waist and began kissing me hard. Harder than his kisses at night. I saw how red his cheeks are now. He is stunning. I close my eyes too because I want to cry and don't want this to be over... I'm terrified because I know that one day all of this will end, and surely that will happen. I want more than what we have now, but I know he can't give it to me, and I can't ask for it. Kaya kailangan ko nang makuntento dito, kasi alam ko naman na una pa lang... hanggang dito lang talaga ang lahat ng ito. I placed both of my hands on the back of his head while returning those intense kisses. I ran my fingers through his silky locks. He drew himself closer to me, kept kissing me like that, as if he truly missed me. He starts kissing me on the neck while his other hand is on my chest, and I can hear his deep breaths between kisses, which made me breathe deeply as well because of the sensation he's giving me, but I force myself to stop doing that because his dad might hear us, so I returned his hot and red lips to mine, and between those kisses he said one word… one word that awakened me up from this profound dream that I don't want to end, and that word is "Nahla."