คูอิตเฝ้ามองเนเฟอร์ติตีตลอดระยะเวลาที่เทศกาลบูชาเทพเจ้าของอียิปต์ในฤดูน้ำหลากดำเนินมาตลอดสิบเอ็ดวันกระทั่งที่รามเสสรวมทั้งเหล่าข้าราชบริภารกลับจากวิหารแห่งลักซอร์ เจ้าฟ้าหญิงเก็บตัวอยู่ภายในตำหนักทั้งที่เบื้องนอกมีการเฉลิมฉลองร้องรำทำเพลงของประชาชนในเวลาว่างจากการเพาระปลูกด้วยน้ำหลากจนท้นท่วมที่ดินริมตลิ่ง นางกำนัลวัยกลางคนต้องทำเป็นเอาหูไปนาเอาตาไปไร่คล้ายเปิดโอกาสให้เจ้าฟ้าหญิงและราชองครักษ์ได้อยู่ด้วยกันเพียงสอง นางมิอาจแพร่งพรายทั้งยังต้องรู้เห็นเป็นใจกับการกระทำผิดราชประเพณีของสองหนุ่มสาวตราบจนล่วงมาในราตรีหลังเทศกาลโอเปตเสร็จสิ้นคูอิตก็ยังถวายการรับใช้ดุจเดิม
“คูอิต...คืนนี้เราไม่ไปร่วมงานเลี้ยงของเสด็จพ่อไม่ได้หรือ?”
เนเฟอร์ติตีชักสีพระพักตร์อย่างหน่ายพระทัยเมื่อต้องทรงฉลองพระองค์ใหม่ในยามย่ำค่ำ
“นี่เป็นงานที่สำคัญนะเพคะ องค์ฟาโรห์เพิ่งเสด็จกลับจากลักซอร์พร้อมเหล่าอัครเสนาบดีหลัง
